جمعی از کنشگران مدنی، سیاسی و فعالان حقوق زنان با صدور بیانیهای خواهان برخورداری از حق مرخصی، مداوای فوری و آزادی زینب جلالیان، فعال سیاسی کرد ایرانی شدند.
در این بیانیه که به امضا نزدیک به ۳۰۰ نفر رسیده، در ابتدا به شرح زندگی و سابقه دستگیری زینب جلالیان پرداخته شده است.
زینب جلالیان که در این بیانیه با عنوان «فعال سیاسی کرد ایرانی» معرفی شده است، در سال ۱۳۸۶، در سن ۲۴ سالگی در جاده کرمانشاه به سنندج بازداشت و به زندان کرمانشاه منتقل شد. او هماکنون در زندان خوی به سر میبرد.
جلالیان در سال ۱۳۸۸ به اتهام عضویت در پژاک به اعدام محکوم شد. محکومیت او در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت. او نزدیک به ۹ سال است که در زندان بهسر میبرد و تاکنون از حق مرخصی برخوردار نبوده است.
به نوشته امضاکنندگان این بیانیه زینب جلالیان به دلیل مخالفت خانوادهاش با تحصیل او در پی یافتن آیندهای بهتر به کردستان عراق رفته و پس از آن بهعنوان هوادار حزب کارگران کردستان (پکک) در حوزه زنان مشغول به فعالیت شده است.
بیانیه همچنین درباره وضعیت سلامتی زینب جلالیان در زندان آورده است که او سلامتی خود را به دلیل شکنجههای شدید پس از دستگیری از دست داده است و در خطر از دست دادن کامل بینایی خود قرار دارد. افزون بر این، زینب جلالیان در زندان به عفونت شدید روده و خونریزی داخلی هم دچار شده است، و به درمان فوری نیاز دارد.
مشکل بینایی زینب جلالیان بنا بر تأکید خانواده او پس از دوران شکنجه در زندان آغاز شده است.
در ادامه این بیانیه با اشاره به روند رسیدگی به اتهامات زینب جلالیان آمده است که دادگاه رسیدگی به اتهامات او همچون بسیاری از زندانیان سیاسی پشت درهای بسته و بدون حضور وکیل مدافع برگزار شده و تنها چند دقیقه به طول انجامیده است. زینب جلالیان اتهامات وارد شده به خود را هیچگاه نپذیرفته است.
بنا بر آنچه در بیانیه آمده است او هیچگاه فعالیت مسلحانه نداشته و در زمان دستگیری هم مسلح نبوده است و هواداریاش از پکک بهصورت فعالیت در حوزه زنان و همکاریاش با پژاک نیز در زمینههای آموزشی، مددکاری و زنان بوده است. بنا بر همین دلایل امضاکنندگان بیانیه اعتقاد دارند که دادگاه بر اساس اتهامات غیرواقعی چنین حکم سنگین و غیرعادلانهای را برای زینب صادر کرده است.
نویسندگان و امضاکنندگان این بیانیه در پایان ضمن مخالفت با صدور احکام اعدام برای زینب جلالیان، حکم حبس ابد برای زینب جلالیان را به شدت محکوم کرده و خواهان برخورداری او از حق مرخصی و مداوای فوری و آزادی او شدهاند.
در همین زمینه: