هواپيمای خورشيدی «سولار ايمپالس ۲» سرانجام پس از ۱۱۸ساعت پرواز بدون توقف جمعه ۳ژوئيه/۱۲تير در هاوايی به زمين نشست و رکورد طولانی‌ترين پرواز بدون توقف را از آن خود کرد. اين هشتمين مرحله از سفر‌های اين هواپيما است.
«سولار ايمپالس ۲» سفر به دور دنيا را در ماه مارس با پرواز از ابوظبی امارات به مقصد مسقط، پایتخت عمان آغاز کرد و تا پايان دور هشتم از سفر خود، بيش از ۳۵ هزار کيلومتر پرواز کرد.
به گزارش گاردین، اين هواپيما هشتمين و طولانی‌ترين سفر خود را ۲۹ ژوئن/هشتم تير از ناگويای ژاپن آغاز کرد و پس از پنج روز سفر و پيمودن بيش از هشت هزار کيلومتر و درنورديدن اقيانوس آرام به زمين نشست.
موفقيت اين هواپيما دستاورد بزرگی برای بورشبرگ و همکارش برتراند پيکارد پس از ۱۳ سال تحقيقات و آزمايش محسوب می‌شود. آندره بورشبرگ و برتراند پيکارد، خلبان‌های سوئيسی، اين هواپيمای خورشيدی را به نوبت هدايت می‌کنند.
بورشبرگ، خلبان سوئيسی هواپيما، در اين سفر علاوه بر شکستن رکورد پرواز بدون توقف، موفق شد رکورد پرواز انفرادی و بدون سوخت‌گيری را نيز بشکند.
در روز اول ماه ژوئن، اين هواپيما پس از ۳۶ ساعت پرواز از چين به سمت هاوايی، به علت بدی وضع هوا مجبور به فرود در ناگويای ژاپن شده بود.
انرژی پاک به جای سوخت فسیلی
هدف از اين سفرها توانايی انسان در دستيابی به «انرژی پاک» و استفاده از آن به جای سوخت‌های فسيلی عنوان شده است.
برتراند پيکار، درباره اين سفرها گفت:« پرواز یک هواپيمای خورشيدی با اين مسافت طولانی و بدون استفاده از سوخت‌های فسيلی بدون شک برای بسياری غير قابل تصور است.»
هواپيمای سولار ايمپالس ۲، به ۱۷ هزار سلول خورشيدی مجهز است که با آن می‌تواند در ارتفاع ۹ هزار متری به پرواز درآيد. اين هواپيما با وزن ۲.۳ تن، دارای ميانگين سرعت ۷۰ کيلومتر بر ساعت است.
از ديگر قابليت‌های اين هواپيما می‌توان به باتری‌های ليتيوم- يون کار شده در آن اشاره کرد که اجازه پرواز در شب را به خلبانان می‌دهند. بزرگی کابين خلبان اين هواپيما ۸ / ۳ مترمربع است. کابين خلبان طوری ساخته شده تا خلبان بتواند در آن حدود يک هفته به راحتی پرواز و استراحت کند.
مرحله بعدی پرواز هواپيمای خورشيدی به مقصد آمريکا خواهد بود. پرواز از روی آمريکا شامل توقف‌هايی در فونيکس، آريزونا و فرودگاه جی اف کندی در نيويورک خواهد بود. پس ازاين مرحله، سولار ايمپالس ۲ پرواز خود را از روی اقيانوس اطلس به سمت جنوب اروپا يا شمال آفريقا ادامه خواهد داد.
اين هواپيما محصول تلاش مهندسان سوئيسی در دانشگاه پلی‌تکنيک لوزان است که پس از ۱۳ سال تحقيق اينک به نتيجه رسيده است. پلی‌تکنيک لوزان و آژانس فضايی اروپا بخش علمی و هوانوردی اين پروژه را به عهده داشته‌اند.
پروژه ساخت اين هواپيما از آوريل ۲۰۰۸ مورد حمایت کميسيون اروپا قرار گرفته بود.
تاریخچه هواپیماهای خورشیدی
اولين پرواز هواپيمای خورشيدی به ۱۳ می ۲۰۱۰ بازمی‌گردد. در آن پرواز «سولار ايمپالس ۱» از پايگاهی در غرب سوئيس با سرعت ۶۰ کيلومتر بر ساعت پرواز کرد و پس از حدود ۱۳ ساعت پرواز در فرودگاه بروکسل به زمين نشست. اين هواپيما تا ارتفاع ۳ هزار و ۶۰۰ متری بالا رفت و از آسمان فرانسه و لوگزامبورگ عبور کرد.
بر روی سطح بال‌ها و دم اين هواپيما ۱۱ هزار و ۶۲۸ پيل خورشيدی نصب شده بود که توانی معادل توان اولين هواپيمای تاريخ که در ۱۹۰۳ به دست برادران رايت ساخته شد را توليد می‌کرد.
افزايش مشکلات تأمين سوخت برای هواپيماهای مسافربری، ناسازگاری سوخت‌های فسيلی این هواپیماها با محيط زيست و همچنين بالا رفتن تلفات انسانی، مهندسان هواپيمای خورشيدی را بر آن داشت تا با ارتقای توان و عملکرد اين هواپيماها استفاده مسافربری از آن را عملی‌تر کنند.
اينک به نظر می‌رسد استفاده از هواپيماهای خورشيدی دست‌کم در چشم‌اندازهای نه چندان دور، دسترس‌پذيرتر شده و همه را به استفاده از سوخت‌های پاک اميدوارتر کرده است.