اتوموبيل‌رانی و خوردن بيش از حد گوشت قرمز تنها جای پای کربن و آثار مخرب آن را محکم‌تر می‌کند. بايد افسار اين عادت همه‌گير ما انسان‌ها در توليد کربن را به دست گرفت. چرا که مهار توليد کربن باعث سلامت بيشتر و دفع بدترين تغييرات آب و هوايی خواهد شد.
«کميسيون بهداشت آب و هوا» در تحقيق و مطالعه مفصل خود در ارزيابی مزيت‌های بالقوه سلامتی در مبارزه با تغييرات آب و هوايی به نتايج چشمگيری دست يافت. کمیسیون بهداشت آب و هوا شورایی است که از طرف مجله معتبر «لانست» برای انجام این تحقیق منصوب شده است.
بر اساس گزارش نهايی اين کميسيون که ۲۳ژوئن/دوم تير منتشر شد، در وهله نخست بزرگترين مزيتی که تغيير سوخت‌های فسيلی و جايگزين کردن آن با انرژی‌های تجديدپذير مثل انرژی خورشيدی و بادی به بار می‌آورد، بهبود شاخص‌های سلامتی و بهداشت عمومی است.
به عنوان مثال با دو برابر شدن سهم انرژی‌های تجديدپذير از سال ۲۰۱۰ (از ۱۸ درصد به ۳۶ درصد) در کشورهای پيشرفته، ۲۳۰ ميليارد دلار در هزينه‌های مربوط به مراقبت‌های بهداشتی صرفه‌جويی شده است.
دليل اصلی بروز شماری از بيماری‌ها در سال‌های گذشته سوختن ذغال سنگ و نفت و گاز است. ذرات معلق ناشی از سوخت‌های فسيلی که کمتر از دو و نيم ميکرون قطر دارند، به راحتی وارد بافت‌های ريه شده و خطر ابتلا به بيماری‌های قلبی، گرفتگی عروق مغزی و همچنين بيماری‌های تنفسی از جمله سرطان ريه را بالا می‌برد.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، سالانه بيش از هفت ميليون نفر جان خود را به خاطر آلودگی هوا از دست می‌دهند و ۸۸ درصد مردم جهان در هوايی فاقد کيفيت‌های تنفسی، نفس می‌کشند. به گزارش سازمان محيط زيست آمريکا، آلودگی هوا تا سال ۲۱۰۰ در اين کشور سالانه جان ۶۹ هزار تن را می‌گيرد.
سهم گوشتخواری در آلودگی هوا
در حالی که تغييراتی مثل تغيير شيوه حمل و نقل عمومی، روی آوردن به دوچرخه‌سواری و پياده‌روی، می‌تواند علاوه بر کاهش آلودگی هوا به افزايش فعاليت جسمانی و در نتيجه سلامتی بيشتر منجر شود. به همين نحو با خوردن چربی و گوشت قرمز کمتر، علاوه بر کاستن از توليد گاز متان که آلودگی آب و هوا را دو چندان می‌کند، می‌توان بر عارضه چاقی و احتمال بروز برخی سرطان‌ها فائق شد. همان‌طور که جورجينا ميس از اعضای کميسيون بهداشت آب و هوا می‌گويد: «در بسياری موارد مقابله با تغييرات آب و هوايی موقعيت های برد-برد برای انسان‌هاست.»
اين گزارش همچنين به استراتژی‌هايی اشاره می‌کند که برای کاهش توليد و انتشار دی اکسيد کربن در سال‌های اخير اتخاذ شده است. مثل پروژه RCP که قصد دارد تا سال ۲۰۷۰ روند فزاينده افزايش دمای جهان را کاهش دهد و تا پايان قرن به ۱,۵ درجه سانتی گراد برساند.
RCP پروژه‌ای برای پيش‌بينی دما و سطح آب درياها تا سال ۲۱۰۰ است. اين پروژه تمرکز خود را برروی کاهش غلظت آلاينده‌ها قرارداده است. RCP پيش‌بينی کرده دمای متوسط جهان در اواخر قرن۲۱ تا ۴,۸ سانتی گراد نيز افزايش خواهد يافت. برنامه‌های RCP تا به حال از مرگ و مير زودرس۵۰۰ هزار نفر درسال جلوگيری کرده و پيش‌بينی می‌شود که بتواند اين مقدار را به دو ميليون و۲۰۰ هزار نفر تا پايان قرن برساند.
آنتونی کاستلو، از رؤسای کميسيون بهداشت آب و هوا درباره اين گزارش گفت: «تمام کارهای ما در جهت مقابله با تغييرات آب و هوايی به محافظت ما در برابر بيماری‌ها نيز خواهد انجاميد». کاستلو اضافه کرد که مسئله اصلی ما به جای بر جر و بحث بر سر فجايع محيط زيستی، عمل کرد بهتر است در راستای شعار«ما می‌توانيم درستش کنيم».
اين کميسيون از تمامی دولت‌ها خواست تا در مجموع مبلغ يک هزار ميليارد دلار را به انرژی‌های تجديدپذير و سرمايه‌گذاری در مبارزه با تغييرات آب و هوايی و همچنين آماده‌سازی شهرها برای کاستن از تأثيرات فاجعه بار گرمايش زمين اختصاص دهند. ممکن است در نظر اول اين مبلغ زيادی به نظر برسد ولی بسيار کوچک تر از مبلغ پنج هزار ميليارد و ۳۰۰ ميليون دلاری است که دولت‌ها به توليد سوخت فسيلی در سال ۲۰۱۵ اختصاص داده‌اند.
با اين حال به قول پل اکينس، اقتصاددان برجسته کميسيون بهداشت آب و هوا: «باز هم دولت‌ها گرانی را همچون بهانه معمول خود برای عدم سرمايه‌گذاری در انرژی‌های تجديدپذير تکرار خواهند کرد. غافل از اينکه اين هزينه‌ای است مدبرانه برای آينده‌ای بهتر.»