در پایان نشست مطبوعاتی، تصویردسته‌جمعی مذاکره‌کنندگان در لوزان و اعلام «تفاهم» هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با قدرت‌های بزرگ جهانی، نشان دهنده‌ی یک روز تاریخی برای پایان دادن به کشمکش دوازده ساله و گفت‌وگوهای ماراتن‌گونه یک‌سال و نیم گذشته بود. بدین ترتیب برگ تازه‌ای در تاریخ مناسبات ایران با جهان ورق خورد.

Nuclear-Talks-Lausanne-7


به گفته‌ی باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا : «اگر تفاهم به دست آمده به یک “توافق” جهانی منجر شود، معتقدم جهان امن‌تر خواهد شد.» جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا نیز در توییتر خود نوشت: «امروز روز بزرگی‌ست.» و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا،  فدریکا موگرینی هم گفت: «امروز گام‌های قاطعانه و مهمی برداشتیم.»

این رویداد با شوک برای دو کشور عربستان و اسرائیل همراه بود.

در داخل کشور گروهی از  مردم در تهران و شهرهای دیگر با فریاد های شادی و بوق زدن اتومبیل‌ها به خیابان‌ها آمدند. برخی از آنان به تلویزیون بیست و جهارساعت فرانسه گفتند: خوشحالیم تحریم‌های فلج کننده اقتصادی برداشته می شود، ایران از انزوای جهانی بیرون می آید و ترس از جنگ از سر مردم برداشته می شود.
رادیو زمانه در بررسی این رویداد تاریخی در گفت‌وگو با دو کارشناس پرونده‌ی اتمی ایران، علی نیری، استاد دانشگاه در کالیفرنیا و مهران مصطفوی، استاد دانشگاه در پاریس این پرسش‌ها را با آنان مطرح می کند:

  • مفهوم این بیانیه «تفاهم» هسته‌ای که توسط موگرینی و ظریف اعلام شد چیست؟ دیگر آنکه نکات کلیدی و مهم این بیانیه کدام ها هستند؟
  • شما فکر می‌کنید تا سه ماه دیگر یعنی یازدهم تیرماه / یکم ژوییه به عنوان آخرین مهلت برای رسیدن به توافق پایانی، مسائل باقیمانده حل خواهد شد یا دوباره درگیری فرسایشی ادامه خواهد یافت؟
  • و پرسش آخر اینکه آیا تحریم‌هایی که گفته شده برداشته خواهند شد، گشایشی برای اقتصاد فلج شده‌ی ایران و بهبود زندگی مردم خواهند داشت یا همچنان این مشکلات باقی خواهد ماند؟