سازمان دیده‌بان حقوق حیوانات در ایران می‌گوید که قاچاق گونه‌های مختلف جانوری در ۱۰ سال اخیر به شدت افزایش یافته است اما اقدامی برای مقابله با آن صورت نمی‌گیرد.

Wildlife-Iran

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از قول شهرام امیری‌شریفی، مدیر این سازمان گزارش کرده است که در طول نیم قرن اخیر به دلایل متعدد بیش از ۹۵ درصد جمعیت جانوری در ایران از بین رفته و اکنون وضعیت حیات وحش بسیار بحرانی است.

او این اظهارات را در آستانه روز جهانی حیات وحش (۱۲ اسفند) بیان کرده است.

به گفته این فعال حقوق حیوانات در حال حاضر دو نوع تهدید نرم و سخت حیات وحش در ایران را در معرض خطر قرار داده است. تهدیدات نرم شامل تخریب زیستگاه و مسائل اقلیمی است که شرایط زیست حیوانات را متأثر کرده. تهدیدات سخت هم که در کوتاه‌مدت عواقب خود را برجای می‌گذارند شامل تصادفات جاده‌ای، شکار، نگهداری حیوانات، صید، زنده‌گیری و انتقال حیوانات به سیرک، باغ‌وحش باغ پرندگان و حتی قاچاق به خارج از کشور است.

قاچاق حیات وحش یکی از پرسودترین انواع قاچاق در دنیا محسوب می‌شود. فعالان حقوق حیوانات می‌گویند قاچاق حیوانات در ایران رشد بی سابقه‌ای داشته اما برنامه‌ای مدون برای مبارزه با آن وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: سازمان محیط زیست صدور مجوز شکار پرندگان برای اتباع خارجی را تکذیب کرد

به گفته مدیر دیده‌بان حقوق حیوانات، هم اکنون شاهد رشد وب‌سایت‌هایی هستیم که به راحتی فروش حیوانات را انجام می‌دهند اما با وجود ارائه گزارش‌های مستند به سازمان محیط زیست مبنی بر فعالیت این سایت‌ها، برخوردی با آنها صورت نگرفته است. به گفته این فعال محیط زیست، یک سایت به راحتی می‌تواند در یک روز ۸۰۰ آگهی فروش سنجاب را که گونه‌ای در معرض انقراض در کشور به شمار می‌رود، منتشر کند.

او با اشاره به کمبودهای سازمان حفاظت محیط زیست در زمینه حفاظت از گونه‌های مختلف جانوری در ایران گفته است که سازمان محیط‌ زیست سالانه تنها با ۱۸۰ میلیارد تومان باید محیط زیست کشور را مدیریت کند، در صورتی‌ که این رقم به هیچ عنوان جوابگوی کنترل ۱۰ درصد خاک کشور نخواهد بود و مسلماً کوتاهی و نقصان‌ها خود را نشان می‌دهد اما در کنار آن سازما‌های مردم‌نهاد و غیر دولتی (ان‌جی‌او) می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد.

«۷۴ گونه از رده‌‌های مختلف جانوری ایران در فهرست قرمز»

سازمان حفاظت محیط زیست ایران با استناد به گزارش «اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت» (IUCN) می‌گوید که حدود ۷۴ گونه از رده‌های مختلف جانوران در ایران در حال انقراض هستند و در فهرست قرمز این اتحادیه جهانی جای گرفته‌اند.

Ardabil Wildlife

مطابق این گزارش اگر برای حفاظت از گونه‌های ارزشمند و در معرض خطر ایرانی مانند گور، یوزپلنگ، خرس سیاه و گوزن زرد اقدامی لازم صورت نگیرد به زودی و در آینده‌ای نه چندان دور شاهد انقراض آنها خواهیم بود.

بیشتر بخوانید: «۷۴ گونه از جانوران ایران در فهرست قرمز هستند»

در کمتر از صد سال گذشته، برخی از ارزشمند‌ترین گونه‌های جانوری در ایران مانند شیر ایرانی و ببر مازندران به کلی منقرض شده‌اند. طبق جدول منتشر شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران، اکنون وضعیت یوزپلنگ ایرانی در حالت بحرانی قرار دارد و چند پستاندار دیگر از جمله گوزن زرد ایرانی، گورخر آسیایی، فک دریای خزر، نهنگ آبی و نهنگ باله‌ای نیز در معرض خطر انقراض هستند.

پستانداران دیگری از جمله کل و بز، آهو، خفاش انگشت دراز، قوچ و میش ارمنی و خرس سیاه نیز در وضعیت «آسیب پذیر» طبقه‌بندی شده‌اند.

مرگ گسترده پلنگ‌ها طی ۴ سال اخیر در ایران

یک مقام سازمان محیط زیست ایران نیز با اشاره به وضعیت هشدار آمیز پلنگ‌ها در ایران گفته است ۷۱ قلاده پلنگ در کشور از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ تلف شده‌اند.

yuzpalang

به گزارش خبرگزاری دولتی ایران (ایرنا)، امیر حسین داداشی، رئیس اداره هماهنگی و ساماندهی امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست گفته است که از این تعداد ۱۸ درصد به علت تصادفات جاده‌ای، ۷۰ درصد شکار و طعمه‌های سمی و بقیه به دلایل دیگر تلف شده‌اند.

وی همچنین خبر داده که در سال جاری نیز شش قلاده پلنگ دیگر تلف شده‌اند.

بیشتر بخوانید: مرگ ۷۱ پلنگ در ایران طی چهار سال

پلنگ جزو گونه‌های در خطر انقراض است که در سازمان اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) نیز جزو گونه‌های در خطر انقراض به ثبت رسیده است.

پلنگ ایرانی، یکی از بزرگ‌ترین زیرگونه‌های پلنگ است که بومی غرب آسیا‌ست و در فهرست جانوران در معرض خطر انقراض قرار دارد.

اصلی‌ترین تهدید پیش روی بقای این حیوان، جدا شدن زیستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان است که معمولاً به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده است، به‌طوری که در قلمرو زیستی این حیوان، هیچ گروه جمعیتی‌ وجود ندارد که در برگیرنده بیش از ۱۰۰ پلنگ بالغ باشد.

کاهش طعمه پلنگ بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش پروژه‌های زیربنایی در زیستگاه پلنگ، مزاحمت‌های انسانی و از میان رفتن زیستگاه به دلیل چیدن گیاهان و قارچ‌های خوراکی، استخراج معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدایی، آتش‌سوزی و چرای دام از جمله عواملی است که منجر به تکه‌تکه شدن زیستگاه‌های این حیوان شده است.