از ایران خبر می‌رسد که احمدرضا حائری، از فعالان سیاسی و نماینده خانواده زندانیان آسیب دیده در حمله به بند ۳۵۰ اوین، به سه سال و نیم حبس محکوم شده است.
سایت کلمه، منتسب به نزدیکان میرحسین موسوی از رهبران جنبش سبز، این زندانی سیاسی را اصلاح‌طلب و هوادار جنبش سبز معرفی کرده است.
به نظر می‌رسد که حائری بابت پیگیری ضرب و شتم زندانیان سیاسی در روز پنج‌شنبه، ۲۸ فروردین ماه ۱۳۹۳، در بند ۳۵۰ زندان اوین محکوم شده است. از این واقعه با عنوان پنج‌شنبه سیاه اوین یاد می‌شود.
در یورشی که مأموران وزارت اطلاعات ایران، اطلاعات سپاه پاسداران و بیش از ۱۰۰ نفر از سربازان گارد سازمان زندان‌ها به بند ۳۵۰ اوین انجام دادند، بیش از ۳۰ زندانی سیاسی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و گروهی از آن‌ها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.
احمدرضا حائری که به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور محکوم شده، برادر سعید حائری، یکی از زندانیان سیاسی مضروب در این حمله است که از سوی برخی خانواده‌های زندانیان سیاسی، برای پیگیری موضوع از مسیر قانونی انتخاب شده بود.
بیشتر بخوانید: حمله به زندانیان بند ۳۵۰ اوین؛ تحصن خانواده‌ها، جلسه مسئولان
به گزارش کلمه، پنج دانشجوی دیگر هم در ارتباط با این موضوع، در مجموع به ۲۰ سال زندان محکوم شده‌اند.
احمدرضا حائری شامگاه دوشنبه ۲۲ اردیبهشت‌ماه، توسط نیروهای قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران، پس از تفتیش خانه‌اش بازداشت شده بود. او پس از ۱۴ روز، با تودیع وثیقه ۱۰۰ میلیونی آزاد شد.
بیشتر بخوانید: بازداشت یکی از نمایندگان خانواده‌های زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین
سایت هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پس از بازداشت او گزارش کرده بود که «حائری از سوی وزارت اطلاعات تهدید شده بود که اگر درباره وضعیت زندانیان بند ۳۵۰ که مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند اطلاع رسانی کند، بازداشت می‌شود.»
حائری یکی از مؤسسان کانون دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه آزاد اسلامی و عضو سابق جبهه مشارکت است.
حکم احمدرضا حائری، دیروز یک‌شنبه دوازدهم بهمن ماه، حدود ده ماه پس از حمله به بند ۳۵۰ زندان اوین، توسط ابوالقاسم صلواتی، معروف به قاضی صلواتی، صادر شده است.
قاضی صلواتی ریاست شعبه پانزده دادگاه انقلاب اسلامی تهران را بر عهده دارد و بعد از وقایع جنجال‌برانگیز پس از انتخابات سال ۱۳۸۸، به چهره‌ای شناخته شده در دستگاه قضایی ایران تبدیل شده است.
او به دلیل احکام سنگینی که برای معترضان صادر می‌کند، مورد انتقاد شدید فعالان سیاسی و مدنی و نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است.
علاوه بر این، پنج نفر از دانشجویانی که برای همراهی با خانواده‌های زندانیان سیاسی در تجمع روز دوم اردیبهشت‌ماه این خانواده‌ها در مقابل نهاد ریاست جمهوری حاضر شده و توسط عوامل سپاه پاسداران بازداشت شده بودند، در مجموع به بیست سال زندان محکوم شده‌اند.
بیشتر بخوانید: تجمع اعتراضی خانواده زندانیان سیاسی در مقابل دفتر ریاست جمهوری
سایت کلمه از نادی صبوری، ستاره داوری و سهراب صالحین به عنوان سه نفر از این پنج دانشجو نام برده است.
احمدرضا حائری در شرایطی به اقدام علیه امنیت ملی متهم و محکوم شده است که همراه با تعداد دیگری از اعضای خانواده‌های زندانیان، به نهادهای مسئول مثل نهاد ریاست جمهوری، کمیسیون امنیت ملی مجلس، دادستانی تهران و … مراجعه می‌کردند و خواستار شناسایی و محاکمه عوامل حمله به زندانیان سیاسی می‌شدند.
با وجود این پیگیری‌ها و با گذشت ده ماه از حمله به بند ۳۵۰، عوامل این حادثه هنوز معرفی نشده‌اند و این در حالی است وزارت اطلاعات در اولین روزهای پس از این حمله وعده داده بودند که با انتشار گزارشی همه ابعاد این واقعه را به اطلاع عموم مردم برساند.
مرداد ماه امسال نیز حمله دیگری به بند ۳۵۰ اوین صورت گرفت و ده‌ها مأمور یگان حفاظت اوین با یورش به این بند، با خشونت اقدام به بازرسی و در مواردی تخریب اموال زندانیان سیاسی و عقیدتی این بند کردند.
بیشتر بخوانید: حمله تازه به بند ۳۵۰ زندان اوین و تخریب اموال زندانیان
چون شیر غرّیدن
امروز که با دکتر ملکی رفتیم جلوی کانون وکلا، خانم ستوده ما را به کناری خواند و گفت: رییس کانون وکلا – آقای دکتر علی نجفی توانا – شخصاً از مأموران امنیتی خواسته که با ما برخورد کنند. به خانم ستوده گفتم: از دو حال خارج نیست. یا مته ی عذاب وجدان بر مغزشان فرو شده یا حضور شما و همراهان شما کل موجودیت شان را زیر سئوال برده است. نه می توانند مشکل قانونی و حقوقی شما را حل کنند و نه می توانند نسبت به حضور شما بی تفاوت باشند.
کمی که گذشت، دو مأمور آمدند و از ما خواستند آنجا را ترک کنیم. و از جوانی لاغر شروع کردند و وی را با توپ و تشر هراساندند. نسرین ستوده چون شیر غرید که: مسئولیتِ این اعتراض با من است و شما با دوستان من نباید کاری داشته باشید. مأموران با اخم در آمدند که: شما اگر به تنهایی اینجا بمانید ایرادی ندارد. نوری زاد را هم تحمل می کنیم. اما بقیه نمی توانند اینجا بمانند. که اگر بمانند ما جور دیگری برخورد می کنیم. به مأموری که سخت عصبانی بود گفتم: ما کشته مرده یِ آن جور دیگرِ برخورد شما هستیم.
بگو مگوها بالا گرفت. نسرین ستوده با صدایی بلند مأموران را مخاطب قرار داد که: من و دوستانم تا زمانی که بی قانونی شکلی از قانون به خود گرفته اینجا هستیم و شما هر کاری که به شما دستور داده اند انجام دهید که ما باکی از شما و بالاسری های شما نداریم.
پدر شهید مصطفی کریم بیگی جلو رفت و به مأموران گفت: ما را نترسانید که ما خیال ترسیدن نداریم. پدران و مادرانی که فرزند و عزیز رشیدشان را در این راه داده باشند، با توپ و تشر کسی کنار نمی کشند.
حالا نوبت دکتر ملکی بود. که به سختی یکی دو پله را بالا رفت و به مأموری که توپش زیادی پر بود گفت: ببین آقا جان، انتهای تهدید شما اعدام است. من یکی سرگشته ی اعدامم. بگو کجا اعدام می کنند من بروم آنجا. این را که گفت، مأموران پای پس کشیدند. تا فردا با چه ترفندی پای پیش نهند
محمد نوری زاد
سیزده بهمن نود و سه – تهران
nader / 03 February 2015
Trackbacks