حسين نقوی‌حسينی، سخنگوی کميسيون امنيت ملی و سياست خارجی مجلس، پياده روی محمدجواد ظريف، وزير خارجه ايران با جان کری، همتای آمريکايی‌اش را «خارج از پروتکل ديپلماتيک» دانسته است.

Zarif-Kerry-2
کميسيون امنيت ملی می‌خواهد ظريف را به دليل اين رفتار «خلاف عرف ديپلماتيک» مورد سوال قرار دهد

حسينی به روزنامه شرق گفته که کميسيون امنيت ملی مجلس اصرار دارد که ظريف را به دليل اين رفتار «خلاف عرف ديپلماتيک» مورد سوال قرار دهد.

اکنون تعدادی از منتقدان مذاکرات هسته‌ای در مجلس ظريف را فراخوانده‌اند تا او را مورد پرسش قرار دهند که چرا در ژنو با جان کری، وزير خارجه آمريکا قدم زده است. ظريف پيشتر گفته بود که هدف از قدم‌زدن اين بوده که فضای «تنش‌آلود» مذاکرات تغيير کند.

به گفته سخنگوی کميسيون امنيت ملی، پياده‌روی ظريف «مساله‌ای استراتژيک و ديپلماتيک بوده و کارش خطا بوده و بايد پاسخگوی سوال نمايندگان باشد.»

بر پايه تحليل اين نماينده مجلس، اگر کری و نتانياهو پياده‌روی کنند، «چون شرکای دزد بين‌المللی‌اند، اشکالی ندارد» اما دليلی ندارد ظريف به‌عنوان «نماد مبارزه با طرف‌های غربی» با جان کری قدم می‌زد.

سخنگوی کميسيون امنيت ملی مجلس می‌گويد: «پياده‌روی برای ما يک‌مفهوم دوستی و آشنايی به ذهن متبادر می‌کند، مثلا کسانی که عاشق‌و‌معشوق‌اند برای گپ‌و‌گفت صميمی پياده‌روی می‌کنند اما ظريف و کری در اين حد از صميميت نيستند.»

بيشتر بخوانيد: ظريف: مخالفان داخلی توافق به ابزار فشار غرب در مذاکرات تبديل شده‌اند

ظريف در خصوص انتقاد اين گروه از نمايندگان تندروی مجلس گفته که «در مذاکرات اخير بعد از يک سفر طولانی نيمه‌شب و پنج‌ساعت مذاکره، نياز بود بنده از هوای آزاد استفاده کنم، بنابراين آن پياده‌روی صورت گرفت.»»

وزير خارجه ايران پيشتر نيز گفته بود که اظهارات مخالفان داخلی توافق هسته‌ای به ابزار فشار غرب در مذاکرات هسته‌ای تبديل شده است.

سه گزينه مجلس در ‌صورت شکست مذاکرات

حسينی همچنين گفته که مجلس در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای سه گزينه «غنی‌سازی ۶۰ درصدی اورانيوم، استفاده از نسل جديد سانتريفيوژها و لغو توافق ژنو» را در نظر گرفته است.

ايران و کشورهای گروه ۱+۵ شامل آمريکا، بريتانيا، فرانسه، روسيه، چين و آلمان پس از آن‌که در ٢۴ نوامبر ۲۰۱۴ / سوم آذر ۹۳ نتوانستند به توافق نهايی دست پيدا کنند، مذاکرات خود را تا اول ژوئيه ٢٠١۵ / ۹ تير ۱۳۹۴ تمديد کردند تا در چهار ماه نخست به توافق کلی يا سياسی دست يابند و در سه ماه بعدی، جزئيات توافق را نهايی کنند.

حجم غنی‌سازی اورانيوم، جدول زمانی لغو تحريم‌ها و مدت زمان توافق جامع، از مهم‌ترين اختلافات ايران و شش قدرت جهانی است.