معاون اول دولت دهم نامه‌ای در شرح تصمیم‌گیری‌های احمدی‌نژاد نوشته و خود را محکومی خوانده که چوب لجبازی‌ها و آبروریزی‌های گاه و بیگاه او را خورده است.
محمدرضا رحیمی در نامه‌ای سرگشاده، به فراز و فرود دوستی و همکاری با احمدی‌نژاد پرداخته و ضمن گلایه از بر باد رفتن آبرویش در جریان این همکاری، خواهان اعاده حیثیت از خود شده است.
نامه مفصل رحیمی در خبرگزاری «ایرنا» منتشر شده است. شعبه ۱۱ دیوان عالی کشور، او را در اول بهمن به پنچ سال و ۹۱ روز حبس، دو میلیارد و ۸۵۰ میلیون تومان رد مال و یک میلیارد تومان جزای نقدی محکوم کرد.
او از جلسه استیضاح وزیر کار به عنوان «یکشنبه سیاه» نام برده و گفته است: «یادتان می‌آید چقدر اصرار کردم نکنید و آبرو نبرید و بگذارید از مجاری قانونی ماجرا پیگیری شود؟»
در این جلسه که به خاطر انتصاب سعید مرتضوی در تامین اجتماعی برگزار می‌شد، احمدی‌نژاد و مرتضوی فیلمی علیه فاضل لاریجانی، برادر رئیس مجلس پخش کردند.
رحیمی در این نامه روشن می‌کند که احمدی‌نژاد تصمیمات خود را بر اساس «سروش آسمانی» و نه با توجه به مشاوره با معاون خود می‌گرفت. او می‌نویسد عزل مرضیه وحید دستجردی وزیر بهداشت نیز ناشی از لجبازی بود و او به خاطر تلاش برای منصرف کردن احمدی‌نژاد از این اقدام، نزد رسانه‌ها «سکه یک پول» شد.
رحیمی نوشته که گروهی از دوستان احمدی‌نژاد در جریان قهر ده روزه رئیس دولت در ماجرای حیدر مصلحی، اصرار داشته‌اند او کارش را رها کند تا دولت بخوابد: «بسا کسانی که گفتند آماده باشم برای عهده‌دار شدن کفالت ریاست جمهوری.»
او می‌نویسد که افشای فساد در بیمه ایران، ناشی از تلاش خودش و همکارانش در دیوان محاسبات بوده اما با یک «مهندسی معکوس» متهم این پرونده شد.
رحیمی دریافت کمک یک میلیارد و دویست میلیون تومانی از جابر ابدالی برای انتخابات مجلس هشتم و پشتیبانی از نامزدهای اصولگرا را امری دانسته که زیر نظر دولت انجام شد و پول‌ها نیز به دست نمایندگان رسید: «اما در اثر اطلاع رسانی نادرست و مغرضانه و نگاه سیاسی، یک کلاغ چهل کلاغ کردند که فلانی برده است و خورده است.»
رحیمی در این نامه نوشته که چوب رفاقت را خورده است: «البته این زخم وقتی کاری می شود که جنابعالی نیز مصلحت را در آن می‌جویید که دامن خود را از آن برچینید!»
رحیمی این نامه را ظاهرا به امید پاسخگویی احمدی‌نژاد و اعاده حیثیت خود نوشته است اما احمدی‌نژاد پس از انتخابات یازدهم عملاً سکوت پیشه کرده است. او تنها یک بار و آن هم پس از گزارش تلویزیونی ۱۰۰ روز آغاز به کار دولت یازدهم، نامه‌ای به روحانی نوشت و او را به مناظره دعوت کرد، اما جوابی نگرفت.
احمدی‌نژاد در پاسخ به سوالاتی پیرامون توافق ژنو هم سکوت کرده و لبخند زده است. او در فروردین سال ۱۳۹۳ در پاسخ به اصرار خبرنگاران برای اظهارنظر در باره مسا‌ئل جاری گفت: «من فعلا سکوت دارم.»