هادی خرسندی: آیا ما هنوز شارلی هستیم؟ اگر قرار باشد شارلی باشیم چرا گاندی نباشیم؟ چرا ماندلا نباشیم؟

پس از حمله مسلحانه چهارشنبه ۷ ژانویه به دفتر تحریریه «شارلی ابدو» در پاریس شعاری فراگیر شد: «من شارلی هستم.»  اما آیا به راستی آن‌ها که این شعار را سر داده‌اند، از شهامت مدنی روزنامه‌نگاران و کارتونیست‌های «شارلی ابدو» برخوردارند؟

هادی خرسندی، طنزنویس نام‌آشنای ایرانی درباره این شعار می‌گوید: ««ما زمانی شارلی هستیم که شارلی باقی بمانیم.»

هادی خرسندی
هادی خرسندی

او از تبعیض در کشورهای اروپای غربی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل دودستگی و اختلاف یاد می‌کند.

هادی خرسندی به خاطر اشعار و نوشته‌های طنزآمیزش بارها مورد تهدید قرار گرفته و هر بار با خبررسانی به موقع پلیس لندن، از خطر جسته است. او می‌گوید خبر حمله مسلحانه به دفتر نشریه «شارلی ابدو» برای او غیر منتظره نبوده است. اما ابعاد این حادثه فراتر از تصور اوست.

هادی خرسندی به پیشینه سوءقصد اسلامگرایان متعصب به جان روشنفکران ایرانی اشاره می‌کند، از فرخی یزدی، احمد کسروی، دکتر حسین فاطمی، کریم‌پور شیرازی و احمد زیدآبادی نام می‌برد و می‌گوید اگر بنا بود در اثر چنین حملاتی هنرمندان به خودسانسوری روی بیاورند، تاکنون در ایران چنین شده بود.

هادی خرسندی، شاعر و طنز‌پرداز ایرانی متولد سال ۱۳۲۲ در فریمان است اما آن طور که خودش می‌گوید «بیشترین سال‌های عمر را در لندن گذرانده تا در ایران». او اکنون لندن را به عنوان وطن دوم خود پذیرفته‌ است.

هادی خرسندی به آزادی بیان بدون حصر و استثناء اعتقاد دارد. می‌گوید با کشتار دگراندیشان نمی‌توان آزادی بیان را محدود کرد. می‌پرسد: «اگر شکایتی دارند چرا به دادگاه نمی‌روند؟»

گفت‌و‌گو با هادی خرسندی را می‌شنوید.


«دموکراسی این نیست» گفت‌وگوی رادیو زمانه با هادی خرسندی