اخبار مربوط به حمله سایبری به سونی پیکچرز، عمدتا روی جنبه‌های سیاسی، اتهام‌های متقابل آمریکا و کره شمالی و ره‌‌گیری هکرها متمرکز شده‌اند؛ اما ماجرا لایه‌های دیگری هم دارد. اسناد لو رفته، خبرهای پشت پرده، اسرار مگو و حقایق زیرپوستی هالیوود را نیز آشکار می‌سازند. سونی پیکچرز از همه‌گیر شدن چنین اطلاعاتی به شدت بیم دارد.
آرون سورکین چندان از بازیگری “جنیفر لاورنس” در فیلم دفترچه امیدبخش خوشش نیامده بود. این فیلمنامه‌نویس و تولیدکننده هالیوود، دادن اسکار به لاورنس برای ایفای نقش در این فیلم را نشانه سطح پایین بازیگری زنان و کیفیت نازل‌تر رقابت‌ها می‌دانست. به عقیده او نقش‌آفرینی کاراکترهای مردانه، از ایفای نقش پرسوناژهای زن سخت‌ترند…
این‌ها بخش‌هایی از اظهارنظرهایی هستند که سورکین در ایمیل‌های خود به خبرنگار نیویورک تایمز نوشته است. نظرات سورکین قرار نبوده هیچگاه علنی شوند، اما هکرها اینک آنها را منتشر کرده‌اند.
در ایمیل‌های دیگر می‌توان پی برد که جنیفر لاورنس و همکارش «امی آدامز» به خاطر بازی در فیلم حقه‌بازی آمریکایی، از همکاران مرد خود یعنی «بردلی کوپر»، «کریستین بیل» یا «جرمی رنر»، آشکارا کمتر دستمزد گرفته‌اند.
تفاوت درآمد در سطوح بالای مدیریتی در هالیوود هم دیده می‌شود. در بین ۱۷ مدیر ارشد کمپانی‌های فیلم‌سازی با درآمد سالانه یک میلیون دلار یا بیشتر، تنها یک زن (امی پاسکال، جانشین مدیر) حضور دارد. از دو مدیر تولید در واحد “کلمبیا پیکچرز”، درآمد “مایکل د لوکا” یک میلیون دلار بیشتر از هم‌ردیفش “هانا مینگلا” است.
دسترسی به ذخایر اطلاعاتی سونی پیکچرز، سویه غیرجذاب هالیوود را نشان می‌دهد. حمله هکرها، آمریکا و کره‌شمالی را درگیر بحرانی دیپلماتیک کرده، اما هالیوود هم ناگزیر شده چاله افشاگری‌های مربوط به اسرار مگوی خود را به هر حیله پر کند.
“ادوارد جی اپستاین” روزنامه‌نگار پژوهشی آمریکایی می‌گوید:«تمام فرهنگ هالیوودی بر اساس لاپوشانی بنا شده است.» اپستاین مدتی طولانی را به صورت ناشناس، صرف تحقیق برای نگارش کتاب “اقتصاددانان هالیوود” کرده و اعتقاد دارد که هالیوود تا کنون در پنهان نگاه‌داشتن شیوه‌های ناعادلانه ساز و کار خود موفق بوده است.
سوءرفتارهای هالیوود ریشه در سیستم آن دارد. برخلاف انتظارها و خیالبافی‌های هنرمندانه، هالیوود هم مانند هر صنف دیگری هدفی جز دستیابی به سود حداکثری ندارد. یکی از عادت‌ها و گرایش‌های نهادینه شده هالیوود، در نظر گرفتن سلیقه مردان جوان سفید پوست در تولیدات سینمایی است.
اپستاین در توضیح این موضوع می‌گوید: «مردان جوان و سفیدپوست آمریکایی، اکثریت تماشاچیان سالن‌های سینما در روزهای جمعه و شنبه را تشکیل می‌دهند. آنها مشتریان اصلی فیلم‌ها هستند و به نوعی از هنرپیشه‌های مرد سفیدپوست الگوبرداری می‌کنند.»
پیامد چنین رویکردی، می‌تواند گرایش‌های سکسیتی و راسیستی باشد. علیه این پدیده هم تا کنون جز هشدار، اقدام دیگری انجام نشده اما افشای اسرار درونی هالیوود می‌تواند راهی به گفت‌وگوی بیشتر در این عرصه باز کند.
دستکاری در میزان سود فیلم‌ها
هشدارها تا کنون حول مشاهدات و قراردادهای غیرعلنی بنا می‌شدند، اینک اما مدارک غیرقابل انکاری در اسناد لو رفته وجود دارند. فهرست‌های حقوقی و بسیاری ایمیل‌ها، می‌توانند مستمسک اعتراض به تبعیض جنسیتی یا شغلی در هالیوود قرار گیرند.
دوین مک‌ری، وکیل ساکن لس‌آنجلس در مورد ماجرای لاورنس می‌گوید: «طبیعتا موضوع پرداخت کمتر به او امری غیرقانونی و قابل شکایت است، به شرطی که دلیل این امر زن بودن او باشد.»
به گمان این وکیل که در دعواهای حقوقی صنعت نمایش و سرگرمی تخصص دارد، لاورنس چنین اقدامی نخواهد کرد اما «احتمالا در قراردادهای آینده این موضوع را دستاویز قرار خواهد داد.»
در موردی دیگر، اظهارنظرهای دو تن از مدیران سونی‌پیکجرز می‌تواند مصداق نژادپرستی باشد. در یکی از ایمیل‌های رد و بدل شده بین امی پاسکال که قرار بود به زودی به دیدار باراک اوباما برود و اسکات رودین (تهیه‌کننده)، هر دو گمانه‌زنی می‌کنند که اوباما از فیلم‌هایی مانند جانگوی آزادشده و ۱۲ سال بردگی بیشتر خوشش خواهد آمد چرا که بازیگران اصلی‌‌شان سیاه‌پوست هستند.
از جمله موارد دیگری که هکرها افشا کرده‌اند روش “حسابداری هالیوودی” است که از قرار معلوم، روشی معمول است. استودیوهای فیلم‌سازی برای کاهش پرداخت حق امتیاز یا سهم سود بازیگران و فیلمنامه‌نویس‌ها، هزینه‌ها را به شکل تصنعی بیشتر از حد واقعی محاسبه می‌کنند. به گزارش هالیوود ریپورتر که بر اساس اسناد لو رفته تنظیم شده، بسیاری از فیلمهای سال گذشته از جمله “کلاهبرداری آمریکایی” بسیار سودآورتر از آن بوده‌اند که اعلام شدند.
توی هالیوود معمولا زنهایی که جاذبه های جنسی داشته باشند می تونن بازیگر بشن در حالی که خیلی از بازیگرهای بزرگ مرد هالیوود از نظر ظاهر جذاب نیستند : زشت ، قد کوتاه ، چاق یا معمولی هستند .یعنی کلی زن مستعد یا وارد سینما نمی شوند یا در نقش های کوتاه و فرعی بازی می کنند .سناریوها هم با محوریت مردان نوشته می شه و بازیگر زن معمولا “همراه جذاب” مرد محسوب میشه و دلیل وجود داشتنش هم همینه. شخصیت پردازیها هم تکراری و نه چندان پیچیده .بعد از چهل سالگی هم اغلب کمرنگ میشن و جوان تر ها جانشینشون میشن. معلومه که بازیگرهای مرد پیشرفت بیشتری می کنند .تا وقتی بدن مهم ترین سرمایه یک زن باشه وضع نه فقط هالیوود که جهان همینه .
واقعیت تلخ / 28 December 2014
تو هالیوود تا دلتون بخواد فیلمهای نژادپرستانه (راسیستی) و توهین آمیز علیه کشورها و ملتهای دیگه ساخته شده و میشه. به خصوص کشورها یا ملتهایی که آمریکاییها دشمن اونها هستند، یا اونها رو دشمن خودشون می دونن و منافع مشترک سیاسی و اقتصادی و … با اونها ندارن …
هنرپیشه های زن هم در درجه اول باید جاذبه جنسی و زیبایی داشته باشن و بعد استعداد بازیگری، برهنه شدن تو فیلمهای هالیوودی و استعداد بازیگری تو صحنه های سکسی خیلی مهمه، چه برای مردها چه زنها، چون سکس و خشونت تو اکثر فیلمهای هالیوودی حرف اول رو می زنه و اگه خشونت و سکس رو از فیلمهای هالیوودی بگیرن چیزی ازش نمیمونه، هنرپیشه های زن هالیوود به خاطر قشنگ بودنشون تونستن این شغل رو انتخاب کنن! فکر کنم همه جای دنیا هنرپیشه های زن در درجه اول به خاطر زیباییشون مورد توجه قرار می گیرن چه از طرف مردم و چه از طرف فیلمسازها و تهیه کننده ها و استعدادشون در درجه دوم اهمیته
a / 29 December 2014
Trackbacks