در پی اعلام کشتار ۴۳ دانشجوی ربوده شده در مکزیک، این کشور همچنان ناآرام است. معترضان خشمگین از این کشتار فرودگاه شهر آکاپولکو را اشغال کردند.
حدود ۱۰۰ نفر با چوب و چماق و چهره‌های پوشیده، این فرودگاه را به اشغال خود در آوردند.
پدر فیلیپه دُ لا کروز، یکی از ۴۳ دانشجوی کشته‌شده، گفت: «ما از سرکوب دولتی واهمه داریم و به همین خاطر خود را پوشانده‌ایم. ۴۳ دانشجو ربوده و بقیه کشته شدند؛ ما نمی‌خواهیم که بار دیگر چنین اتفاقی برای مردم رخ دهد.»
میان معترضان و پلیس درگیری شد و به‌گفته مقامات، ۱۸ مأمور زخمی شدند. معترضان سپس ورودی‌های فرودگاه شهر آکاپولکو را به‌مدت سه ساعت اشغال کردند و در این مدت هیچ کس نه می‌توانست وارد فرودگاه بشود و نه از آن خارج می‌شد.
روگلیو اورتگا، فرماندار موقت گوئررو، گفت: «ما اعتراضات را سرکوب نمی‌کنیم. در این صورت من ترجیح می‌دهم استعفا دهم. اما معترضان را به گفت‌وگو فرامی‌خوانیم. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که فرودگاه اشغال شود.»
گوئررو، ایالتی در جنوب مکزیک است که ۴۳ دانشجو در آن‌جا ربوده شدند. آکاپولکو نیز در این ایالت قرار دارد.
در نهایت پس از گذشت سه ساعت، فرودگاه آکاپولکو از اشغال معترضان در آمد.
۴۳ جوان ناپدید شده، دانشجویان تربیت معلم بودند که در روزهای پایانی سپتامبر برای شرکت در یک تجمع اعتراضی علیه دستمزد کم معلمان روستاها با اتوبوس عازم ایگوالا، شهری واقع در ایالت گوئررو شدند اما پلیس به روی آن‌ها آتش گشود. پس از کشته شدن سه دانشجو در تیراندازی و گریز و فرار عده‌ای دیگر، مابقی ناپدید شدند. دادستان مکزیک روز جمعه ۸ نوامبر اعلام کرد که به احتمال زیاد، یک گروه تبهکار، دانشجویان را کشته، آن‌ها را سوزانده و سپس باقی اجساد را در رود ریخته است.
نیرویی که هیچ کس به آن اعتماد ندارد
مقامات مکزیکی خود را در وضعیت بسیار بدی می‌بینند. ربوده و کشته‌شدن ۴۳ دانشجو، ظاهرا نتیجه همدستی پلیس و تبهکاران سازمان‌یافته است. کشته یا زخمی شدن یک نفرِ دیگر می‌تواند چنین وضعیتی را تشدید کند و حتی برای اعتبار بین‌المللی مخرب باشد.
پلیس مکزیک به‌دلیل قتل و نقض حقوق بشر اعتبار خود را از دست می‌دهد و کسی به آن اعتماد نمی‌کند. حتی مقامات اجرایی مکزیک در وضعیت بدی قرار دارند. آن‌ها در روز جمعه، اعترافات سه قاچاقچی مواد مخدر را که گفته بودند جوانان ربوده‌شده را کشته و سپس سوزانده‌اند، ارائه کرده بودند اما این اعترافات ادعایی تا زمانی که بازمانده جنازه‌های یافت‌شده کاملا شناسایی نشوند ارزشی نمی‌تواند داشته باشد.
خانواده جوانان کشته‌شده خواهان روشنگری بیشتر ماجرا هستند. همچنین در میان مردم نارضایتی‌های بسیاری نسبت به مقامات وجود دارد.
خسوس موریلو، دادستان کل، پیش از این تأکید کرده بود که شناسایی قربانیان شاید عملی نباشد. او گفته بود: «کارشناسان بخش جنایی به من فهماندند که تنها دو استخوان برای آزمایش دی‌ان‌ای (DNA) وجود دارد. تضمینی به این شناسایی نیست اما این یک امکان است.»
با این حال کارشناسان دانشگاه اینسبروک اتریش هم‌اکنون در تلاش‌اند تا باقی‌مانده جنازه‌ها را مورد بررسی قرار دهند؛ اما اگر در این راه موفق نشدند، پلیس و دستگاه قضائی مکزیک این کشتار را در کنار پرونده‌های ده‌ها هزار کشته و ناپدید شده سال‌های اخیر که اطلاعی از چگونگی آن‌ها در دست نیست، قرار خواهند داد. معمولا شکست دولت هیچ عواقبی در مکزیک ندارد؛ با وجود این، کشتار اخیر دانشجویان می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد.
حالا اگر این اتفاق در ایران یا یک کشور اسلامی افتاده بود اولاً که کل اسلام و تمدن اسلامی متهم می شد. بعد هم دوهزار تا بیانیه سازمان ملل و دیدبان حقوق بشر می ریخت روی سرمان. بعد هم می گفتند این دولتی است که ملت خودش را می کشد و پس باید ناتو بمبارانش کند. شکر خدا که مکزیکی ها مسیحی هستند و کسی به دینشان کار ندارد.
علی / 11 November 2014
نیازی به بمباران ناتو نداریم قربان . اگر در مکزیک یک بار 43 دانشجو کشته شده ، دانشجویان شهید جنبش سبز به کنار ولی به گفته خود فرجی دانا سالانه 150 هزار نخبه کشور را ترک می کنند با ماشین حساب ویندوز می شود روزی 410 نفر ! حالا این هم به کنار درهمان خبر به نقل از فرجی دانا خسارت خروج این نخبگان سالانه 150 میلیارد دلار است که در مقایسه با فروش نفت که درآمد ماهانه 11 میلیارد دلاری وسالانه 132 میلیارد دلاری دارد به این نتیجه می رسیم در کشور تمدن؟!اسلامی ایران سالانه 18 میلیارد دلارهم از جیب می گذاریم برای پرورش نیروی کار ابرقدرت های ناتو و… چه حاجت به حمله و بمباران . فقط کافیست همین نظام با همین محدودیت ها حفظ شود
حامد / 12 November 2014