اميررضا محمدینژاد، رئيس اداره محيط زيست شهرستان پلدختر در استان لرستان از بازداشت یک «خبرنگار» به اتهام «شکار» خبر داد.
به گزارش روز جمعه ۱۱ مهر خبرگزاری دانشجويان ايران(ايسنا) منطقه لرستان، محمدینژاد در جمع خبرنگاران گفت: «طی گزارش همياران محيط زيست مبنی بر وجود سر يک رأس کل وحشی در منزل يکی از خبرنگاران شهرستان، با گرفتن مجوز ورود به منزل اين شخص از سوی دادگستری و نيروی انتظامی، سر کل وحشی کشف و ضبط شد.»
وی افزود: «اين کل که ۱۰سال سن داشته از منزل اين خبرنگار به دست آمد. جالب اينکه اين فرد در برخی گزارشهای خود مردم را دعوت به همکاری و همياری با محيط زيست می کرد ولی متأسفانه خودش به آنچه میگويد پايبند نيست و عمل نمیکند.»
به گفته محمدینژاد، پرونده اين خبرنگار به مراجع قضايی ارسال شده است. نام اين خبرنگار اعلام نشده است.
کل وحشی در خطر انقراض
آمارهای موجود از تعداد جانوران، ميزان شکار و همچنين اسلحههای موجود نشان میدهد که شکار بیرويه يکی از مشکلات مهم محيط زيست ايران طی چندين دهه اخير است که به شدت بر تعداد حيوانات وحشی اثر گذاشته و جمعيت برخی گونهها را به شدت کاهش داده و يا به انقراض کشانده است.
بر پايه آمار سازمان محيط زيست ايران از ميان ۱۹۴ گونه شمارش شده پستانداران در ايران، ۱۷ گونه آنها با خطر انقراض روبرو هستند. در خصوص پرندگان نيز حدود ۲۰ گونه از آنها در معرض خطر انقراض در ايران قرار دارند.
سازمان محيط زيست ايران عامل اصلی انقراض اين جانوران را تخريب و تکهتکه شدن زيستگاههای آنها، شکار و صيد بیرويه و خشکسالیهای متوالی در کشور میداند. همچنين اين سازمان تأکيد دارد عدم وجود ابزار و امکانات کافی حتی برای حفاظت از نمونههای بسيار برجسته و کمياب مانند يوزپلنگ يا گور ايرانی، آينده اين جانوران در معرض انقراض را با ابهام رو به رو کرده است.
آمارهای تقريبی جديد از علفخواران اصلی کشور نشان میهد که تنها ۱۱۱ هزار رأس از آنها در ايران باقی ماندهاند که این تعداد شامل مجموع کلها، بزهای وحشی، قوچها، ميشها، آهوها و گوزنها میشود. اين در حالی است که مقايسه اين وضعيت با وضعيتی که حدود پنجاه سال پيش در ايران وجود داشته نشان میدهد جمعيت اين جانوران در بعضی مناطق به تنهايی بيش از رقم فعلی در کل ايران بوده است.
صدور مجوز شکار که در اختيار سازمان محيط زيست ايران قرار دارد نيز مورد انتقاد برخی از فعالان محيط زيست و حيات وحش در ايران قرار دارد.
به گفته اين فعالان درحالی که آمار دقيقی از تعداد جانوران در زيستگاههای مختلف وجود ندارد و در وضعيتی که حيات وحش ايران روند قهقرايی در پيش گرفته و بسياری از گونههای آن در معرض خطر هستند، صدور مجوز شکار، حتی به صورت محدود، از سوی سازمان محيط زيست ايران قابل پذيرش نيست.