معترضان در هنگ کنگ می‌گویند که آماده‌اند پس از یک هفته تظاهرات، پیشنهاد مذاکره از سوی دولت را بپذیرند. پیش‌تر دانشجویان و معترضان در هنگ کنگ خواهان استعفای، لئونگ چون یینگ، رییس دولت شده بودند.
لئونگ درخواست استعفا را رد کرد اما به معترضان پیشنهاد مذاکره بر سر اختلافات را داد.
خواسته اصلی معترضان برگزاری انتخابات آزاد در سال ۲۰۱۷ میلادی و لغو نظارت چین برای تایید صلاحیت کاندیداها در هنگ کنگ است.
لئونگ، رییس فعلی دولت در هنگ کنگ، توسط چین انتخاب شده است و از سوی معرتضان متهم به تامین منافع چین است.
در حال حاضر بخشی از بندر هنگ گنگ در تصرف معترضان است و آن‌ها تهدید کرده‌اند ممکن است ساختمان‌های مهم دولتی از جمله مقر دفتر رییس دولت را نیز اشغال کنند.
دولت چین با اعلام حمایت قاطع خود از دولت هنگ کنگ، اعتراضات را غیر قانونی و محکوم به شکست دانسته است.
دولت هنگ کنگ روز جمعه ۳ اکتبر تمام دفاتر و ادارات دولتی در مرکز شهر و در مکان‌های تجمع معترضان را تعطیل کرد و از کارمندان خود خواست از خانه‌هایشان کار کنند.
گزارش شده است که با اعلام آمادگی دولت هنگ کنگ برای مذاکره با نمایندگان دانشجویان معترض، خیابان‌های مرکزی هنگ کنگ آرام‌تر شده‌است، اما هنوز جمعیت قابل توجهی در شهر حضور دارند.
دانشجویان تا نیمه شب دوم اکتبر به رییس دولت فرصت استعفا داده بودند، اما لئونگ در سخنانی که دقایقی پیش از به پایان رسیدن ضرب الاجل معترضان بیان کرد، ضمن رد احتمال استعفا گفت که مقامات دولتی حاضرند با معترضان مذاکره کنند. اما او در ضمن هشدار داد اقدام دانشجویان برای اشغال ساختمان‌های دولتی عواقب بسیار جدی برای آنان به همراه خواهد داشت.
تظاهرات اعتراضی آمیز در هنگ کنگ که به «جنبش چتر» نیز موسوم شده است، ده‌‌ها هزار نفر را در مخالفت با سیاست‌ها و دخالت‌های چین به خیابان آورده است. از روز یکشنبه گذشته و پس از آن‌که پلیس از گاز اشک آور، اسپری فلفل و باتوم برای متفرق کردن معترضان استفاده کرد، بر شدت اعتراض‌ها افزوده شد.
هنگ‌کنگ از سال ۱۹۹۷ از تحت حمایت بریتانیا خارج شده و اداره امور آن طبق فرمول «یک کشور، دو نظام» انجام می‌شود. این فرمول امکان خودگردانی و دموکراسی محدود را به دولت محلی می‌دهد اما تصمیمات کلان را بر عهده چین می‌گذارد.
اعتراضات اخیر، دولت چین را با بی‌سابقه‌ترین بحران سیاسی پس از ماجرای «میدان تیان آن من» پکن در سال ۱۹۸۹ میلادی مواجه کرده است. رهبران حزب کمونیست بیمناک هستند که از یک سو دامنه اعتراضات هنگ کنگ به داخل خاک چین کشیده شود و از سوی دیگر اعطای امتیازهای بیشتر به هنگ‌کنگ برای برگزاری انتخابات، کنترل این بندر بازرگانی را از دست چین خارج سازد.