بر اساس گزارشی که سازمان ملل منتشر کرده است لایه اوزون تا سال ۲۰۵۰ تا حدی زیادی ترمیم می‌شود. در این گزارش آمده است که احتمالاً تا اواسط قرن بیست و یکم غلظت لایه اوزون مجدداً به حد نصابی که در دهه ۱۹۸۰ اندازه‌گیری شده بود می‌رسد.
این گزارش را سازمان جهانی هوا‌شناسی در چارچوب برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل منتشر کرده است. ۳۰۰ پژوهشگر از ۳۶ کشور جهان در تهیه این گزارش مشارکت داشته‌اند.
این پژوهشگران پروتکل مونترال در سال ۱۹۸۷ را مبنای پژوهششان پیرامون وضعیت لایه اوزون قرار داده‌اند. در این سند بسیاری از کشورهای جهان متعهد شده بودند که در جهت ترمیم لایه اوزون بکوشند و ترفندهایی برای کاهش میزان گازهای آسیب‌زننده به لایه اوزون به کار بندند. این گاز‌ها برای مثال گاز «سی اف سی» در اسپری‌ها و در یخچال‌های خانگی و صنعتی کاربرد داشت.
بر اساس گزارش سازمان ملل، چنانچه پروتکل مونترال مورد توافق جامعه جهانی قرار نمی‌گرفت، تا سال ۲۰۵۰ گازهای آسیب‌زننده به لایه اوزون تا ده برابر و حتی بیش از آن نیز افزایش پیدا می‌کرد.
در این گزارش همچنین آمده است که در اثر ترمیم تدریجی لایه اوزون هر سال به طور میانگین دو میلیون نفر از میزان مبتلایان به سرطان پوست کاهش پیدا کند.
مولکول‌های ازون و اکسیژن که در استراتوسفر قرار دارند، پرتوهای فرابنفش خورشید را جذب می‌کنند و مانند یک سپر مانع از ورود این پرتو‌ها به سطح زمین می‌شوند. کاهش غلظت لایه اوزون به این معناست که پرتوهای فرابنفش به سطح زمین می‌رسد و موجب سرطان پوست، آب مروارید چشم می‌شود و همچنین ایمنی بدن را کاهش می‌دهد.
سازمان ملل همچنان از جامعه جهانی خواسته است که با اقدامات مؤثر مانع از گرمایش زمین شوند. آخیم استاینر، مدیر اجرایی برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل گفته است موفقیت جامعه جهانی در زمینه حفاظت از لایه اوزون نشان می‌دهد که اگر دولت‌ها با هم همکاری کنند، می‌توان از میزان گاز دی اکسید کربن هم کاست.
سازمان جهانی هوا‌شناسی که زیر نظر سازمان ملل فعالیت می‌کند در گزارشی که سه‌شنبه ۹ سپتامبر منتشر کرد، خبر داد که در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ دی اکسید کربن در هوا به بالا‌ترین میزان خود در ۳۰ سال گذشته رسیده و گازهای گلخانه‌ای هم به بالا‌ترین حد در ۳۰ سال گذشته افزایش پیدا کرده‌اند.
گازهای گلخانه‌ای که عبارت‌اند از بخار آب، دی اکسید کربن، متان، اکسید نیتروژن، و اوزون باعث گرمایش زمین می‌شوند.
به گفته کار‌شناسان از آغاز قرن بیست و یکم هوا گرم‌تر نشده، اما گرمای تولید شده در سال‌های گذشته در اقیانوس‌ها ذخیره شده و همین امر باعث می‌شود که پدیده گرمایش زمین ادامه پیدا کند.
افزایش میزان دی اکسید کربن، اسیدیته آب اقیانوس‌ها را افزایش داده و این پدیده اگر متوقف نشود، یک فاجعه زیست‌محیطی را در پی خواهد داشت. سازمان جهانی هوا‌شناسی می‌گوید میزان اسیدیته آب‌های جهان به بالا‌ترین حد خود در ۳۰۰ میلیون سال گذشته رسیده است.
هنوز معلوم نیست که اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها چه تأثیری در زندگی آبزیان دارد.