سیل ناشی از بارندگی شدید موسمی، جان ۵۰۰ نفر را در پاکستان و هندوستان گرفته است. خطر جانی دو میلیون نفر دیگر را تهدید می‌کند و نیم میلیون نفر نیز نیاز جدی به کمک دارند.
ایالات کشمیر، کانون سیل بنیان‌کنی است که در پنجاه سال گذشته سابقه نداشته است. آخرین بار در سال ۲۰۱۰ سیلی مشابه، جان نزدیک ۱۷۰۰ نفر را گرفت و زندگی حدود ۱۸ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داد.
سیل از شنبه هفتم سپتامبر به راه افتاده اما دامنه آن هر دم گسترده‌تر شده است. بخش پاکستانی کشمیر آسیب بیشتری از رانش زمین دیده است.
نیم میلیون نفر به کمک نیاز دارند. اکثر مردم به بالای درختان یا به بام خانه‌های خود پناه برده‌اند. کشتزارها همه زیر آب رفتهاند. بیشتر خطوط تلفن یا تلفن‌های همراه از کار افتاده‌اند.
رویترز می‌نویسد دو هزار روستا در سرینگار (بخش هندی کشمیر) زیر آب رفتهاند. ده‌ها هزار نفر از مردم هم‌چنان روی بام‌های خانه‌های خود زندگی می‌کنند. ارتش دو کشور با هلی‌کوپتر، کمک‌های اولیه و خوراک به مردم می‌رسانند اما هزاران نفر هنوز از دریافت این کمک‌ها محرومند.
خطر شیوع بیماری‌های واگیر این جمعیت عظیم را تهدید می‌کند. عملیات امدادرسانی و نجات مردم، در نهایت کندی پیش می‌رود. مردم هم‌چنین از غفلت مسئولان هواشناسی و ادارات دولتی در هشدار نسبت به وقوع سیل عصبانی هستند.
در پنجاب و در بخش پاکستانی کشمیر هم وضع به همین منوال است. شهرها و دهات بسیاری به طور کامل به زیر آب رفتهاند و جاده‌ها و پل‌ها نابود شده‌اند. احشام و مرغ و خروس و تمامی دار و ندار کشاورزان و روستائیان تلف شده‌اند.
مقامات پاکستان از یک میلیون نفر خواسته‌اند که مناطق آب‌گرفته را ترک کنند، اما بیشتر روستاییان می‌ترسند اموال باقی‌مانده خود را هم با ترک منطقه از دست بدهند.
گستردگی مصیبت دلایلی دارد. باران موسمی بین ژوئن و سپتامبر برای مردم آسیای جنوبی اهمیت مرگ و زندگی و بقا دارد. این باران منابع آبیاری برای محصولات کشاورزی را پر می‌کند. مدیریت ذخیره آب نیاز به همکاری پیوسته و کارشناسی دولت‌ها و جمعیت منطقه دارد اما به جای این همکاری بیشتر کارشکنی دیده می‌شود. بیش از همه، این اختلاف و شکاف میان هند و پاکستان دیده می‌شود.
سدها بدون در نظر گرفتن جنبه‌های زیست محیطی، یکی پس از دیگری ساخته، افتتاح یا بسته می‌شوند. رسیدگی و نگهداری یا تعمیر انها نیز معمولا نادیده گرفته می‌شوند. تغییرات آب و هوایی و جابه‌جایی‌های ناشی از رشد جمعیت نیز در کنار عوامل پیش‌گفته، خطرات ناشی از طغیان آب و شکسته شدن سدها را تشدید می‌کند.