علی جنتی، وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی بهشدت از فیلم «قصهها»، ساخته رخشان بنیاعتماد انتقاد کرد و گفت این فیلم اجازه نداشته است که در جشنواره ونیز شرکت کند.
بهگزارش خبرگزاری فارس، علی جنتی درباره فیلم «قصهها» گفت: «بعضی فيلمها دست روی بعضی زخمها و نقاط سياه میگذارند و اين نگاه را به دنيا عرضه میکنند که کار نادرستی است.»
فیلم «قصهها» تاکنون از نمایش عمومی در ایران محروم مانده و اکنون در بخش مسابقه هفتادویکمین دوره جشنواره فیلم ونیز، بهعنوان تنها فیلم ایرانی بخش مسابقه با ۱۹ فیلم دیگر رقابت میکند.
«قصهها» اثری با دستمایه نقد اجتماعی و روایتگر خشونت خانگی، بیکاری و اعتیاد و تصویری از جامعه امروز ایرانی است.
این فیلم قرار است پس از اکران در ونیز، در چند جشنواره بینالمللی دیگر از جمله در آلمان، بریتانیا و کانادا نیز به نمایش درآید.
علی جنتی با تأکید بر اینکه بايد با این فیلم برخورد کرد، افزود: «الان داريم بحث میکنيم اين فيلم نامناسبی است و چرا در صحنه بينالمللی حضور پيدا میکند. بنده سئوالم اين است که چرا به اين فيلم مجوز ساخت داده شد.»
وزير ارشاد گفت: «وزارت ارشاد مجوز میدهد شما در جشنوارهای شرکت کنيد در حالی که برای فيلم “قصهها” چنين مجوزی صادر نشده است. شخصی به عنوان کارگردان فيلم را در صحنههای بينالمللی عرضه میکند تا يک جايزهای بگيرد.»
جنتی همچنین گفت: «قبل از اينکه از ما در مورد اين فيلم و حضور جهانیاش سئوال بشود بايد بررسی بشود اصلا چرا “قصهها” ساخته شد و چرا اين فيلم مجوز ساخت گرفت و بر روی ساختش نظارت نشد.»
او به تأکید گفت که وزارت ارشاد باید «در گلوگاه اوليه» نظارت کند و «عناصر آگاه فيلمشناس و متخصص و آشنا به مبانی دينی» بايد در صدور پروانه ساخت و حين ساخت نظارت کنند تا عين فيلمنامهای که پروانه ساخت گرفته ساخته شود.
رخشان بنیاعتماد در نشست خبری فیلم «قصهها» در جشنواره ونیز به مشکلات ساختن این فیلم بدون مجوز رسمی از وزارت ارشاد اشاره کرد و گفت: «نماهای این فیلم را در خیابانها و خانهها و ماشینها گرفتهام، اما به این معنی نیست که “قصهها” یک فیلم زیرزمینی است.»
او همچنین گفت: «اگر از اکران فیلمم در ایران مطمئن نبودم، در یک جشنواره بینالمللی شرکت نمیکردم.»
رخشان بنیاعتماد از بحرانهای اجتماعی در ایران مانند بیکاری و اعتیاد بسیاری از جوانان به مواد مخدر سخن گفت و به تورم اقتصادی روزافزون اشاره کرد.
او به تحریمها هم پرداخت و گفت: «وضعیت اقتصادی کشور برای بهبود وضع مردم بسیار تعیینکننده است. در این میان تحریمهای غرب زندگی مردم عادی را نشانه رفته.»
در فیلم «قصهها»، رخشان بنیاعتماد سراغ شخصیتهای فیلمهای پیشیناش، آثاری مثل «خارج از محدوده»، «روسری آبی»، «گیلانه» و «خونبازی» رفته و دگرگونیهای زندگی آنان را در سایه تحولات سیاسی و اجتماعی پس از رویدادهای ۲۲ خرداد ۸۸ بررسیده است. با این تمهید با زندگی روزانه مردم در ایران هم آشنا میشویم: رانندههای تاکسی که کمرشان زیر بدهیهای سنگین خم شده، بازنشستگان فقیر و بیچیز، جوانان بیکار و کارگران کارخانهها.
در این فیلم بسیاری از بازیگران مشهور سینمای ایران از جمله گلاب آدینه، صابر ابر، نگار جواهریان، بابک حمیدیان، حبیب رضایی، محمدرضا فروتن، شاهرخ فروتنیان، باران کوثری، پیمان معادی و فاطمه معتمدآریا شرکت دارند.
«قصهها» در سیویکمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درنیامد.
مردم دیگر باید به چه زبانی بگویند که شماها و نظام پوسیده و فاسدتان را نمیخواهند تا شما کج فهمان بفهمید .
مردم در انتظار یک جرقه اجتماعی هستند تا خشم خود را بروز دهند و این بار دیگر شعارشان ( رای من کو ) نیست ، بلکه برای براندازی نظام دست به خشونت میزنند و تغییر نظام حق همه مردم تحت ستم و مظلوم ایران است و دیگر به چهره های خائن و پیامهای اصلاح طلبانه آنها مبنی بر عدم خشونت نیز هیچ وقعی نخواهند گذاشت .
چهره های تاریخ مصرف گذشته ای مانند خاتمی و موسوی و کروبی و رفسنجانی که در تمام خیانتها و جنایتها علیه ملت ایران نقش داشته و بعضآ خود آنها را طراحی و اجرا کرده اند .
کم کم مردم دارند به واقعیت و چهره اصلی گنجشکی که به جای قناری رنگش کردند و کلیدی بنفش دستش دادند تا بلکه با این حربه باز هم سیاه لشکر برای نظام پوسیده خود جور کنند ، پی میبرند و افسوس میخورند که چرا دوباره ؟
به امید سربلندی ملت بزرگ ایران .
بهنام / 04 September 2014
جنتی از ترس مرگ خودکشی کرده، جای تاسف است.هنر را وزارت ارشاد تعیین نمی کند.حالا جنتی پایگاه نسبی اش را تدریجا در میان اهل هنر از دست میدهد و متعاقبا توسط اصولگرایان حذف می شود.تنها اصحاب علم توانایی رویارویی با هژمونی پوسیده ایدیولوژیک را دارند اگر نه دیگران خود بعد از مدتی الینه تفکرات وامانده حاکم علیه روشنفکری می شوند.
کربلایی حسن / 05 September 2014
کاملا موافقم با نقد وزیر ارشاد..موضوع فیلم های ایرانی در جشنواره های خارجی صرفا از بدبختی و بیچارگیه ! یعنی واقعا هیچ موضوع دیگه ای نمی تونه توجه فیلم ساز رو به خودش جلب کنه . زندگی زیبای یک شمالی و جنوبی ..توجه به یکی از اداب و رسوم باستانی ایرانی …ویا هر چیزی که دید بهتری به تماشاگر خارجی بده …من که تو ایران زندگی می کنم در کنار تمامی سختی های زندگی ، خوشی ها و لذت های خاص خودم رو هم دارم چیزی که یک تماشاگر خارجی هیچ وقت نمی دونه ولی به لطف فیلم های سراسر بدبختی و فقری که همیشه از ایران می بینه ایران رو کشوری بیچاره و متلاشی با مردمی بدبخت می دونه . چیزی که همه زندگی مردم ایران نیست
سولماز / 05 September 2014