گزارشگر ویژه مجله فرانسوی «گلامور» که برای تهیه گزارشی از «زنان هوادار تیم‌های ملی فوتبال» به برزیل رفته بود، در هنگام رویارویی «تیم ملی» ایران و آرژانتین درورزشگاه شهر«بلوهوریزونته» به گروهی از زنان هوادار تیم ملی ایران برخورد می‌کند. او در گزارش خود درباره گروهی از تماشاگران زن که برای تماشای فوتبال از ایران به برزیل آمده اند نوشته است: «زنانی زیبا؛ آرایش کرده؛ بدون نقاب و روسری؛ با لباس‌های رنگین و صورت‌های رنگ کرده به رنگ‌های پرچم ایران با تکان دادن پرچم این کشور «تیم ملی» خود را با حرارت و شادمانی حمایت می‌کردند».
گزارشگر ویژه گلامور از دیگر زنان و مردان ایرانی نیز می‌نویسد که از کشورهای گوناگون جهان برای هواداری از تیم ایران آمده بودند، اما زنان جوانی که از ایران آمده بودند حضورشان در ورزشگاه های فوتبال برزیل را نوعی اعتراض به ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه ها از سوی مقام‌های رژیم اسلامی در ایران می‌دانستند.
این گزارشگر فرانسوی می‌نویسد: «اگرچه در ایران زنان به شکل‌های گوناگون در اعتراض به ممنوعیت ورودشان به سالن‌ها و ورزشگاه‌های فوتبال و والیبال به ویژه برای هواداری از تیم‌های ملی فوتبال و والیبال سازماندهی کرده‌اند، اما اعتراض گروهی زنان ایرانی در ورزشگاه‌های برزیل بسیار با اعتراض آنان تفاوت دارد. در ایران مقاومت اعتراضی زنان با زندانی شدن و آزار جسمی از سوی ماموران همراه است، اما در اینجا – در ورزشگاه‌های جام جهانی – آزادند و آشکارا و پر سر و صدا تیم ملی خود را حمایت می‌کنند.»
گلامور می‌نویسد: «در ایران زنان اجازه تماشای یک بازی فوتبال یا والیبال در مکان‌های عمومی را ندارند؛ به دلیل آنچه “دفاع از کرامت و نجابت” زنان توصیف می‌شود.»
او می‌افزاید: «محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهوری پیشین از حضور زنان در ورزشگاه‌ها پشتیبانی کرد. با این حال یک سال پس از به قدرت رسیدن حسن روحانی میانه‌رو هیچ پیشرفتی در این زمینه به وجود نیامده است.»
مجله فرانسوی گلامور در پایان گزارش خود به فیلم «آفساید» جعفر پناهی کارگردان ایرانی اشاره می‌کند و می‌نویسد: «این فیلم کمدی دراماتیک نشان می‌دهد که چگونه زنان ایران برای تماشای مسابقه‌های فوتبال لباس مردانه می‌پوشند و به ورزشگاه می‌روند. برخی از اوقات هم از سوی ماموران انتظامی شناسایی می‌شوند و به زندان می‌افتند.»
کارت زرد فدراسیون جهانی والیبال به ورزش ایران
در حالیکه زنان هوادار تیم‌های ملی فوتبال و والیبال در ایران هنوز و همچنان از ورود به ورزشگاه‌ها محرومند، نامه اعتراضی بیش از ۱۳۰ فعال ایرانی حقوق زنان به رئیس فدراسیون جهانی والیبال با واکنش این نهاد جهانی روبه‌رو شد.
در بخشی از این نامه آمده بود: «ما خواهان رفع تبعیض جنسیتی در ورزشگاه ها هستیم و باور داریم که جامعه ایرانی جزیره‌ای جدامانده از سایر نقاط زمین نیست و فدراسیون‌های ورزشی ایران باید به نافرمانی سلیقه‌ای خود که نه با مقررات جهانی بازی‌ها منطبق است نه با فرهنگ و خواست مردم ایران پایان دهند.»
نوشتن این نامه سرگشاده و تقاضای حمایت از سوی رئیس فدراسیون جهانی که به امضای شیرین عبادی و بسیاری از فعالان حقوق زنان رسیده بود پس از آن صورت گرفت که نیروهای انتظامی و امنیتی نه تنها از ورود زنان به تالار ۱۲ هزارنفری آزادی هنگام مسابقه‌های تیم ملی والیبال ایران با برزیل و ایتالیا جلوگیری کردند، بلکه بسیاری از آنان را با رفتار خشونت آمیز بازداشت کردند.
جنبش روسری سفیدها
در پی این رویدادها و حرکت دوباره جنبش «روسری سفیدها» که خواهان رفتن زنان به ورزشگاه‌ها هستند، فدراسیون جهانی والیبال در نامه‌ای رسمی خواهان آزادی ورود زنان ایران به ورزشگاه‌ها شد. در صورت ادامه مقاومت در برابر این خواست، خطر محرومیت ایران از میزبانی بیخ گوش ورزش ایران خواهد بود.
محمد رضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال ایران روز ۱۱ تیرماه (دوم ژوئیه) به روزنامه شهروند در تهران گفت: «احتمال محرومیت ایران از میزبانی مسابقه‌های لیگ جهانی والیبال وجود دارد. فدراسیون جهانی والیبال سه شرط برای رفتن به گروه الف قرار داده که یکی از آن ها حضور زنان در ورزشگاه‌هاست. مگر این که مسئولان تصمیم بگیرند که ما نیازی نداریم در لیگ جهانی قرار بگیریم یا میزبان بازی‌های جهانی باشیم. ما به عنوان تنها رشته گروهی کشور که در این سطح جهانی درخشیده حیف است در این برهه حذف شویم و زحمات‌مان برباد رود.»
در این زمینه در یک گزارش رادیویی با شیرین عبادی پیرامون تلاش فعالان حقوق زنان برای رفتن به ورزشگاه‌ها و تونیا ولی اوغلی شناگر پیشین تیم ملی ایران درباره احتمال ممنوعیت والیبال ایران از میزبانی مسابقه‌های لیگ جهانی والیبال گفت‌وگو کرده‌ایم.
این یه جور نگاه سکسیستی به زن هاست . این که زن های جوان رو به خصوص هر چی عریان تر باشند سوا می کنند وسط صحنه های فوتبال نشون میدن مطلقا نگاه سکسیستی به زنه . حالا ایرانی های عزیز هم می تونن خوشحال باشند که از این قافله عقب نموندند و تازه زن هاشون به مراتب سکسی تر هم بودند چون همگی دماغ بریده و رنگ آمیزی شده بودند !! خلاصه آبروداری کردید با بدن زن هاتون !!!
زن / 11 July 2014
جناب زن، شما خودتان نگاه خشونت‌آمیز خود به زنانی که جراحی پلاستیک می‌کنند را حالا می‌خواهید چه کنید؟ پس حق انسان‌ها/زنها برای تغییر بدن خود چه می‌شود؟ حالا گیرم که زنهای ایرانی زیبایی‌شان به دلیل جراحی پلاستیک باشد، ذکر این نکته مثلاً چه اهمیتی دارد به‌جز اینکه به‌نوعی تحقیر این زنان باشد؟
یک زن دیگه / 11 July 2014
خانم حقوقدان دارنده صلح نوبل شما که این همه حامی حقوق زنان جمهوری اسلامی ایران هستید، ایا دباره تحریمهای دارویی ظالمانه و غیر قانونی غرب به سرکردگی آمریکا که موجب مرگ چند ده زن هموطن ایرانی گشت اعلامیه اعتراضی به جهان مدرن غربی!دادید؟***
داوری / 13 July 2014
هر روز دارن علیه بد حجابی میریزن تو خیابونا و پارکا، با پول و بنزین مملکت لباس شخصی های موتورسوار رو می فرستن تو خیابونا زن ها رو کتک بزنن، روزنامه نگارا، وبلاگ نویسا، فیس بوک نویسا، همه و همه و همه رو زندونی و اعدام می کنن ،حضور و وجود زن داره خفه شون میکنه ، میخوان زنها رو از روی صحنه ی روزگار محو کنن، بعد دوستان ما دلشون خوش باشه به ورزشگاه های خارج از گشور ، یا به فعالیتهای بشردوستانه از خارج از کشور که در نهایت فقط برای همون فعالین وجهه نمادین میاره و بس؟! زنهای نسل ما می خوان این طور مقاومت و مبارزه کنن؟؟
رنجبر / 14 July 2014