تجارت سکس و استثمار جنسی کودکان

در حاشیه جام جهانی، جز تظاهرات‌های گسترده حاشیه‌نشینان و محرومان در شهرهای مختلف برزیل، زیر پوست شهرهای میزبان جام جهانی، تجارت سکس و استثمار جنسی کودکان بیش از پیش بی‌داد می‌کند.

روسپی‌گری، فاحشگی، تن‌فروشی یا کارگری جنسی، نامش هرچه باشد، از سال ۲۰۰۰ در برزیل قانونی شده است و اتحادیه‌هایی برای زنانی که به این کار مشغول‌اند وجود دارد.

برزیل، کشوری با میانگین بی‌سوادی ۱۰ درصد است و ۱۳ میلیون نفر در این کشور دچار سوءتغذیه هستند. ۴۲هزار و ۷۸۵ نفر در سال ۲۰۱۳ در این کشور به قتل رسیده‌اند و کمبود پزشک به ۱۶۸ هزار نفر می‌رسد.

در سال ۲۰۰۰، زمانی که آزادی قانونی تن‌فروشی در برزیل پیشنهاد شد، در این کشور یک میلیون کارگر جنسی وجود داشت. رقمی که در طول این سال‌ها به شدت افزایش یافته و حالا با قطعیت گفته می‌شود «کارگری جنسی» در این کشور شغلی عادی است.

در سال ۲۰۰۰، زمانی که آزادی  قانونی تن‌فروشی در برزیل پیشنهاد شد، در این کشور یک میلیون کارگر جنسی وجود داشت. رقمی که در طول این سال‌ها به شدت افزایش یافته است.

از زمانی که قانون، کارگری جنسی را به رسمیت شناخت، یک وب‌سایت‌ آموزش خوداشتغالی که توسط دولت اداره می‌شد، دستورالعمل‌ها و توصیه‌هایی را برای کسانی که به دنبال  امرار معاش از راه این شغل هستند، فراهم کرد: قدم به قدم آماده شدن، اغواگری، ارائه خدمات و رعایت مسائل مربوط به بهداشت جنسی. هرچند بعدها تحت فشار محافظه‌کاران و نهادهای مذهبی، این دستورالعمل‌ها از وب‌سایت‌های دولتی کم‌رنگ یا حذف شدند.

البته  قانونی بودن ارائه سرویس‌های جنسی، به مفهوم مقبولیت همه جانبه  آن توسط احزاب سیاسی مختلف از جمله چپ‌ها نیست. در برزیل کسانی هم هستند که به کلی مخالف به رسمیت شناخته‌ شدن شغل‌های مرتبط با خدمات جنسی و به طور ویژه تن‌فروشی هستند. اخیراً دبیر یکی از بزرگ‌ترین اتحادیه کارگران برزیل در کنفرانسی قانونی بودن تن‌فروشی را در حمایت از زنان کارگر جنسی کافی نداست و گفت: «چیزی که ما نیاز داریم، مبارزه برای سیاست‌هایی است که زنان را از این شرایط خلاص کند. ما باید برای این موضوع فشار بیاوریم، زیرا این مسئله، استثمار زنان است.»

در همان کنفرانس، یک تن‌فروش سابق نیز گفت: «روسپی‌ها توسط صاحبان و گردانندگان “روسپی‌خانه‌ها” استثمار می‌شوند.»

کارگران جنسی در برزیل تنها زنان نیستند. جمعیت بزرگی از تن‌فروشان برزیل مردانی هستند که برای بازار خواسته‌های جنسی مردان همجنس‌خواه، تن‌فروشی می‌کنند. همچنین تراجنسیتی‌های برزیلی از پرطرفدارترین کارگران جنسی در این کشورند که مشتری بازار سکس آن‌ها افراد مختلف با گرایش‌های جنسی مختلف از جمله دگرجنسگرایان‌اند.

در قانونی شدن سرویس‌های جنسی، مسئله تنها حمایت از کارگران جنسی زن نیست. کارگران جنسی مرد و کارگران جنسی تراجنسیتی هم بدون حمایت‌های دولتی مناسب در معرض آسیب قرار دارند.

رئیس اتحادیه کارگران جنسی ایالت میناس گرایس، Aprosming اما معتقد است: «ما شایستگی این را داریم که با ما همان‌طور رفتار شود که با صاحبان دیگر مشاغل. من قبلا در بانک مرکزی کار می‌کردم، اما آدم‌های مختلف، علایق مختلف دارند. در آن شغل، من از بوروکراسی متنفر بودم. خیلی خسته‌کننده بود. حتی قبل از این که شغل جدیدم را شروع کنم، دوست داشتم در مورد آن مطالعه کنم و فیلم‌های اروتیک ببینم. من واقعاً عاشق کارم هستم و هرگز دلم نمی‌خواهد دست از آن بردارم. دخترانِ زیادی آن‌چه را انجام می‌دهند دوست دارند و فقط به خاطر “تعصب” است که این را به زبان نمی‌آروند، اما من خجالت‌زده نیستم و همه خانواده‌ام می‌دانند.»

سیدا ویرا که یک دختر دارد، در پاسخ به این سئوال که اگر دخترش هم فاحشه شود، چه حسی خواهد داشت، می‌گوید: «خیلی خوشحال خواهم شد، اما او دلش می‌خواهد تاجر باشد. این انتخاب اوست و این یکی انتخاب من. من در خیابان کار می‌کنم و آن‌جا را به “روسپی‌خانه‌ها” ترجیح می‌دهم. چون دلم می‌خواهد آزاد باشم. من خوشم نمی‌آید مثل کسانی که در “روسپی‌خانه” هستند، جایی بنشینم و منتظر باشم. این خواست من هرگز تغییر نخواهد کرد. برایم اهمیتی ندارد که کار در خیابان خطرناک‌تر است.»

او به تاکید می‌گوید: «این واقعاً یک زندگی عالی است.»

فقر، عامل عمده

مرکز ایالت میناس گرایس، شهر بلو هوریزونته است؛ سومین شهر بزرگ برزیل با بیش از ۱۲ هزار رستوران و میکده برای جمعیتی حدود پنج میلیون نفر، که به «پایتخت بار» برزیل شهرت دارد.

این شهر میزبان آخرین بازی گروهی تیم فوتبال انگلیس بود. در بلو هوریزونته، ۲۳ روسپی‌خانه وجود دارند که در زبان محلی، زونا خوانده می‌شود.

پیش از آغاز مسابقات، در این شهر، بیش از ۳۰۰۰ روسپی زبان انگلیسی یاد گرفته‌اند. زنی که در دفتر اتحادیه کارگران جنسی این ایالت کار می‌کند، معتقد است: «قطعاً روسپی‌ها تا پایان طول جام جهانی پول بیشتری به دست خواهند آورد. آن‌ها در کلوپ‌های شبانه پول زیادی در می‌آورند. برای مردان خارجی کاملاً عادی است که به دنبال این روسپی‌ها بگردند، حالا خارجی‌های بیشتری وجود دارند و پول خوبی می‌دهند.»

پیش از آغاز مسابقات، در این شهر، بیش از ۳۰۰۰ روسپی زبان انگلیسی یاد گرفته‌اند. زنی که در دفتر اتحادیه کارگران جنسی این ایالت کار می‌کند، معتقد است: «قطعاً روسپی‌ها تا پایان طول جام جهانی پول بیشتری به دست خواهند آورد.

زن ۵۰ ساله‌ای که در دفتر اتحادیه کار می‌کند، داستان زندگی خود را تعریف می‌کند، روایتی آشنا: پس از این که باردار می‌شود و کارخانه‌ای که در آن کار می‌کرده تعطیل می‌شود، برای رهایی از بیکاری و گرسنگی، دست به این کار می‌زند: «وفتی فرزندم می‌خوابید، تن‌فروشی می‌کردم. اما این عادی نبود. دراز کشیدن در اتاق در حالی که مردان قبل از تصمیم گرفتن، وراندازت می‌کنند. من اما فقط می‌دانستم باید غذایی به خانه بیاورم و صورت‌حساب‌ها را بپردازم. گزینه‌ دیگری وجود نداشت.»

اعضای این اتحادیه، در ازای دو و ششم دهم یورویی که به عنوان حق عضویت پرداخت کرده‌اند، حق دارند تعداد نامحدودی کاندوم دریافت کنند. دو خواهر سی و چند ساله در میان آن‌ها می‌گویند: «ما خودمان شروع کردیم، کسی به ما تجاوز نکرد. از زمانی که شروع به این کار کرده‌ایم، می‌توانیم هرچه دلمان می‌خواهد بخوریم و لباس‌هایی که دوست داریم بخریم. این دلیل کاری است که انجام می‌دهیم.»

آن‌ها ادامه می‌دهند: «می‌دانید چرا از این کار احساس بدی داریم؟ بخاطر دوست داشتن این کار نیست که این‌جاییم. اما این یک “حرفه” است و ما دوست نداریم بدخلق باشیم و با مردم بدرفتاری کنیم. برای هر شغلی، لازم است آن را دوست بدارید و راستش، سکس لذت‌بخش است. اگر مردم به ما به دیده تحقیر نگاه کنند، اهمیتی نمی‌دهیم. وقتی مردم در مورد شغل‌مان از ما می‌پرسند، می‌گوییم روسپی هستیم، هرچند معمولاً باور نمی‌کنند. بدترین قسمت ماجرا احتمالاً این است که مجبوریم روزانه حدود ۳۵ یورو برای هر اتاق بپردازیم. صاحب روسپی‌خانه بیشترین پول را درمی‌آورد. بنابراین بیشتر دخترها یک آپارتمان اجاره می‌کنند تا پول بیشتری به دست بیاورند، اما برای ما، خیلی خطرناک است. بنابراین ترجیح می‌دهیم همان پول اتاق را بدهیم.»

در یکی از روسپی‌خانه‌ها دختری که ۲۰ ساله به نظر می‌رسد، به خبرنگار ایندیپندنت می‌گوید: «هرچند به ندرت اتفاق می‌افتد، اما برخی مردها تجاوز هم می‌کنند.»

زنی دیگری در اتحادیه که حدود ۶۲ سال دارد، می‌گوید: «سال گذشته دختری که تا سرحد مرگ چاقو خورده بود در تختش در حال خون‌ریزی پیدا شد. یک هفته در بیمارستان بود، اما بهبود نیافت. خشونت چندان رایج نیست و فقط برای دخترانی اتفاق می‌افتد که با افرادی مثل معامله‌کنندگان مواد مخدر روبه‌رو می‌شوند.»

یک فانتزی‌ نخ‌نما: شاهزاده سوار بر اسب سفید

تا پایان جام جهانی، برزیل سه میلیون و هفت‌صد هزار گردشگر به خود خواهد دید.

در فورتالزا، یک دادستان محلی می‌گوید: «مشتریان خارجی، روسپی‌هایی زیر سن قانونی سفارش می‌دهند که مستقیماً از طریق پااندازهای هتل‌ها فراهم می‌شوند.»

یک مرکز ماساژ نزدیک فرودگاه کنگونهوس گفته است می‌تواند یک لیموزین و مترجم انگلیسی فراهم کند تا خدمات بهتری ارائه دهد.

در بلوهوریزونته، خانم سانتو، یکی از اعضای موسس اتحادیه Aprosming، که در آغاز دهه هفتم زندگی است، داستانی را بازگو می‌کند که به نظر نمی‌رسد که در رسانه‌های محلی منعکس شود: «وقتی دخترم دنیا آمد، شغلم را از دست دادم. وقتی به پدرم گفتم، گفت “می‌توانی بسوزانیش، می‌توانی در سطل زباله بیندازیش، می‌توانی بکشی‌اش یا هرکاری که دلت می‌خواهد. فقط مزاحم من نشو.” ما برای یک سال دربه‌در شدیم، در حالی که پدرم از طبقات مرفه بود. مادرش وکیل و پدرش مهندس بود. من گفتم حتی اگر شده با تن‌فروشی، بچه‌ام را نگه می‌دارم و به خوبی بزرگش می‌کنم. این‌طور بود که مجبور شدم روسپی‌گری کنم، اما اولین بار به شدت احساس تحقیر کردم. بدترین احساس برای یک زن این است که مجبور شود با مردی که نمی‌خواهدش، به رخت‌خواب برود. اما من انتخاب دیگری نداشتم.»

در فورتالزا، یک دادستان محلی می‌گوید: «مشتریان خارجی، روسپی‌هایی زیر سن قانونی سفارش می‌دهند که مستقیماً از طریق پااندازهای هتل‌ها فراهم می‌شوند.» یک مرکز ماساژ نزدیک فرودگاه کنگونهوس گفته است می‌تواند یک لیموزین و مترجم انگلیسی فراهم کند تا خدمات بهتری ارائه دهد.

دانشگاه‌ها و شورای شهر تست‌های منظم سلامت برای اعضای اتحادیه Aprosming انجام می‌دهد. با وجود این که سیاست‌های ضد ویروس اچ‌آی‌وی و سایر بیماری‌های مقاربتی  برزیل در دهه ۱۹۹۰ به عنوان یک موفقیت جهانی شناخته می‌شود، اما گروه‌های فعال ضد ایدز از گسترش کاملاً خارج از کنترل ویروس این بیماری ابراز نگرانی کرده‌اند. در حالی که سانتو کاملاً مطمئن است: «ایدز مسئله مهمی نیست، زیرا این روسپیگری وسیله امرار معاش آن‌هاست و آن‌ها مجبورند مراقب خودشان باشند یا نباید کار نکنند. آن‌ها همه‌ چک‌های پزشکی لازم را انجام می‌دهند.»

کلاس‌های انگلیسی نیز پیشنهاد او بود، مسئله‌ای که همزمان با افزایش «توریسم سکس» در زمان لیگ قهرمانان آمریکای جنوبی به آن توجه کرده بود. او می‌گوید: «زبان، باعث پیشرفت شما می‌شود. ما مقدمات زبان انگلیسی را می‌آموزیم. گفته می‌شود ۲۰۰هزار توریست در بلو هوریزونته خواهد بود که خیلی تاثیرگذار است.»

سانتو در خصوص دخترانی که در روسپی‌خانه کار می‌کنند، می‌گوید: «این دخترها ابتدای کارشان پول زیادی درمی‌آورند. بدون کاندوم سکس می‌کنند و گاهی همین‌جا، وقتی باردار می‌شوند، دوست ‌پسر پیدا می‌کنند. خیلی‌های‌شان تا وقتی بچه‌دار شوند کار می‌کنند. آن‌ها گاهی عاشق می‌شوند، اما عاشق مردهایی که مناسب نیستند. در حالی که می‌توانند با تاجرها باشند، نهایتاً با یک تعمیرکار ازدواج می‌کنند. یکی از آن‌ها عاشق یک قاضی شد و حالا زندگی مرفهی دارد. یکی دیگر، با کسی که باردارش کرده بود ازدواج کرد و حالا هشت خدمتکار دارد.»

سوءاستفاده گسترده از کودکان

نتایج یک تحقیق تکان دهنده می‌گوید کودکانی با سن ۱۰ سال در برزیل مجبورند در خیابان‌ها دست به تن‌فروشی بزنند و خود را در اختیار صدها هزار نفر طرفدار فوتبال قرار دهند.

بنا به گزارش سوندی پپل در طول مسابقات جام جهانی، پااندازها از کودکانی که به شکل ناامیدکننده‌ای به کرک کوکائین معتادند و در خیابان‌ها زندگی می‌کنند، سوءاستفاده می‌کنند.

کودکان دختر و پسر، پس از مصرف ماده مخدر «چسب»، آشکارا خود را در خیابان‌های شهر رسیف (که میزبان پنج بازی جام جهانی است) به فروش می‌گذارند. این گزارش ادعا می‌کند که این تن‌فروشی‌ها گاهی حتی برای چهار دلار است.

این معضل محدود به شهر رسیف نیست. «روسپیگری کودکان» در تمام کشور فراگیر است. در شهر ساحلی و پررفت‌وآمد فورتالزا که میزبان شش بازی جام جهانی خواهد بود، نگرانی‌های زیادی وجود دارد که این شهر محل تمرکز «تجارت سکس کودکان» باشد.

با بیش از ۶۰۰ هزار طرفدار فوتبالی که فقط در هفته اول مسابقات به برزیل سرازیر شده‌اند و بیش از سه میلیون طرفدار برزیلی که در سراسر کشور سفر خواهند کرد، نگرانی‌های جدی‌ای وجود دارد که وضعیت کودکان، به شدت بدتر خواهد شد. یکی از این دختربچه‌ها به سوندی پپل گفته است که چطور به طور مرتب با ده‌ها مرد – اعم از محلی، توریست و راننده تاکسی- رابطه جنسی داشته است.

لوریسای سیزده ساله، می‌گوید «چسب» قوی صنعتی استنشاق کرده، ماده‌ای که کودکان محلی آن را «کولا» می‌نامند، برای این که از چنگ گرسنگی خلاص شوند: «استنشاق “چسب” باعث می‌شود بی‌حس و دچار سرگیجه شوم و مانع این می‌شود که احساس گرسنگی کنم. بنابراین نیازی به خوردن ندارم. این مسئله کمکم می‌کند از پس خشونت و خطر موجود در خیابان بربیایم.»

یک زن مسن‌تر که از هفت سالگی در خیابان زندگی کرده است، می‌گوید کودکان شهر رسیف از جانب مردان محلی‌ و توریست‌ها در خطرند. او به کودک ده ساله‌ای اشاره می‌کند که مجبور به روسپیگری شده است و می‌گوید: «کودکان با این مردان همراه می‌شوند، چون تحت تاثیر مواد مخدر هستند یا به پول بیشتری برای خرید مواد نیاز دارند. آن‌ها مواد مخدر مصرف می‌کنند برای این که درد ناشی از گرسنگی و سوءاستفاده جنسی را حس نکنند، به این ترتیب معتاد می‌شوند و مجبور می‌شوند خود را بیشتر و بیشتر بفروشند تا پول بیشتری به دست بیاورند.»

منتقدان دولت برزیل می‌گویند نهادهای رسمی «تجارت سکس کودک» را از جلوی چشم توریست‌ها دور کرده‌اند، اما تلاشی برای ریشه‌کن کردن آن انجام نداده‌اند. آن‌ها نگرانند تا پایان جام جهانی، آمار روسپیگری زیر سن قانونی به شکل انفجاری گسترش یافته باشد.

منتقدان دولت برزیل می‌گویند نهادهای رسمی «تجارت سکس کودک» را از جلوی چشم توریست‌ها دور کرده‌اند، اما تلاشی برای ریشه‌کن کردن آن انجام نداده‌اند. آن‌ها نگرانند تا پایان جام جهانی، آمار روسپیگری زیر سن قانونی به شکل انفجاری گسترش یافته باشد.

یک دادستان ایالتی به سی‌ان‌ان گفته است: «این دختران قربانی فقر شدید، محرومیت فرهنگی و سنتی هستند که برای زن ارزشی قائل نیست.»

به گفته او، معضل روسپی‌گری کودکان، «شامل یک شبکه کامل توریسم، از آژانس‌های مسافرتی تا هتل‌ها و تاکسی‌ها» می‌شود.

بنابر آمار انجمن ملی غیر انتفاعی لغو کار کودک، برخلاف وعده‌ ریشه‌کن کردن روسپی‌گری، تعداد تخمینی کودکانی که تن به کارگری جنسی می‌دهند، به حدود نیم میلیون نفر می‌رسد.

ماه گذشته، یک شبکه جهانی مذهبی علیه قاچاق انسان، کمپینی علیه روسپیگری کودکان در طول جام جهانی به راه انداخت.

فوتبالیست‌هایی جون دیوید لوئیز (برزیلی) و گری لینکر (انگلیسی) نیز در به راه انداختن کمپینی علیه استثمار جنسی کودکان همراهی کرده‌اند.

کالئیم، دختر ۱۴ ساله‌‌ای که از ۱۱ سالگی در کنار خیابان تن‌فروشی کرده، به پپل سوندی می‌گوید: «دفعات زیادی با مردانی سکس داشته‌ام که فقط پنج “رئال” به من پرداخته‌اند.»

به گزارش دیلی‌میرور لندن، کودکان وادار می‌شوند نزدیک به هتل‌های خوبی که توریست‌های جام جهانی در آن‌ها اسکان دارند، پرسه بزنند.

دیلی میل نیز از قول یک کمیسیون پارلمانی در برزیل گزارش داده در همان هفته اول جام جهانی، تن‌فروشی کودکان به شدت در سائوپائولو افزایش یافته است.

دیلی‌میرور اشاره می‌کند که دختران زیادی برای مبلغی معادل ۲.۲۱ دلار تبلیغ می‌شوند. این کودکان مجبورند طوری لباس بپوشند و آرایش کنند که مسن‌تر از آن چه هستند به نظر برسند.

بسیاری از این دختران هرگز احساس امنیت نمی‌کنند. بر اساس یک گزارش، اخیراً یک دختر چهارده ساله به قتل رسیده و در خیابان رها شده. حدس پلیس این است که مشتری او از پرداخت پول به این دختر امتناع کرده است.

همین گزارش‌ها در خصوص شهر فورتلزا نیز وجود دارد. در این شهر روسپی‌ها با لباس‌هایی تن‌نما، در خیابان‌های اطراف استادیوم پرسه می‌‌زنند.

فعالان حقوق کودک در برزیل می‌گویند راه درازی برای نجات کودکان از خیابان‌ها، جایی که زندگی ارزان است و کودکان می‌توانند در ازای هیچ چیز فروخته شوند، در پیش است.