گوردون ویلیس، فیلمبردار فیلم‌هایی مانند «پدرخوانده» ساخته فرانسیس فورد کاپولا و «آنی هال» و «منهتن» ساخته وودی آلن و یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذار‌ترین فیلمبرداران جهان، یکشنبه، ۲۸ اردیبهشت (۱۸ مه) چشم بر جهان فروبست.
ریچارد کرودو، رییس انجمن سینماتوگرافی آمریکا پس از درگذشت گوردون ویلیس درباره تأثیر او بر سینمای جهان گفت: «او یکی از غول‌هایی بود که عادت‌های ما را در دیدن فیلم‌های سینمایی از اساس دگرگون کردند. درگذشت او ضایعه بزرگی برای سینمای جهان است.»
داریوش خنجی، فیلمبردار ایرانی‌تبار درباره مرگ گوردون ویلیس به سایت «ایندی‌وایر» گفته است: «ویلیس تأثیر ویژه‌ای بر من و فیلمبرداران هم‌نسل من گذاشت. شیوه فیلمبرداری او بی‌تردید نسل‌های آینده را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد. او اهمیت ویژه‌ای در سینمای آمریکا در سال‌های دهه ۱۹۷۰ دارد.»
ویلیس با چیره‌دستی با نور و سایه بازی می‌کرد. در فیلم «پدرخوانده» ساخته فرانسیس فورد کاپولا صحنه‌ها را به گونه‌ای فیلمبرداری کرد که تیرگی روابط انسانی در تیرگی فضا آشکار شود. او در سال ۲۰۰۹ جایزه اسکار را به خاطر مجموعه آثارش به دست آورد.
تاریکخانه شخصی
گوردون ویلیس که در سال ۱۹۳۱ متولد شده بود، ابتدا قصد داشت بازیگر شود، اما به‌زودی دریافت که جای او روی صحنه نیست. مدتی به نقاشی و سپس به عکاسی روی آورد. او در آن زمان یک تاریکخانه شخصی برای خودش فراهم آورده بود. ویلیس در یکی از گفت‌و‌گوهایش به این دوران اشاره می‌کند و می‌گوید: «چنان به این تاریکخانه پناه آورده بودم که هیچکس مرا نمی‌دید.»
گوردون ویلیس در سال‌های دهه ۱۹۵۰، در جنگ کره به عنوان عکاس به خدمت نیروی هوایی ایالت متحده آمریکا درآمد و در زمینه عکاسی تجاربی کسب کرد. پس از جنگ در زمینه فیلمبرداری آموزش دید و فیلم‌های مستندی درباره هواپیما و جنگل ساخت. او سپس به عنوان دستیار فیلمبردار در پروژه ساخت فیلم‌های تجاری و تلویزیونی شرکت کرد و در سال‌های دهه ۱۹۶۰ به عنوان مدیر فیلمبرداری در سینما فعالیت هنری‌اش را ادامه داد.
گوردون ویلیس هنگام مرگ ۸۲ سال داشت. هنوز دلیل مرگ او مشخص نشده است.