در پی لغو قراردادهای شرکت «توتال» فرانسه، پيمانکاران چينی و شرکت «پتروايران» برای اجرای طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، وزیر نفت ایران قرارداد شرکت پتروپارس، چهارمین پیمانکار این طرح را نیز لغو کرد.

هدف از طرح توسعه فاز ١١ پارس جنوبی، توليد روزانه ۵۰ ميليون مترمکعب گاز، ۸۰ هزار بشکه ميعانات گازی و ۴۰۰ تن گوگرد است.
هدف از طرح توسعه فاز ١١ پارس جنوبی، توليد روزانه ۵۰ ميليون مترمکعب گاز، ۸۰ هزار بشکه ميعانات گازی و ۴۰۰ تن گوگرد است

به‌گزارش خبرگزاری مهر، بيژن زنگنه، وزير نفت ایران، از کنار گذاشته شدن کامل پتروپارس از توسعه فاز ١١ پارس جنوبی خبر داد و گفت: «هنوز تصميمی درباره اين فاز گرفته نشده و تصميم درباره فاز ١١ سر فرصت گرفته می‌شود.»

زنگنه درباره اين‌که طبق قرارداد، پتروپارس موظف به توسعه اين فاز است، تأکید کرد: «قرارداد بستن هنر نيست، قرارداد بايد اجرايی شود.»

به‌گفته وزير نفت ایران قرارداد فاز ١١ پارس جنوبی با شرکت پتروپارس قابل اجرا نبود چرا که این شرکت پولی برای توسعه این فاز در اختيار ندارد.

وی همچنین افزود توسعه فاز ١١ پارس جنوبی در حال حاضر در اولويت کاری وزارت نفت نيست.

هدف از طرح توسعه فاز ١١ پارس جنوبی، توليد روزانه ۵۰ ميليون مترمکعب گاز، ۸۰ هزار بشکه ميعانات گازی و ۴۰۰ تن گوگرد است.

ميدان گازی پارس جنوبی، از بزرگ‌ترين ميدان‌های گازی جهان است، که در خليج فارس و در آب‌های ايران و قطر قرار دارد. اين ميدان گازی بين ايران و قطر مشترک است و دو کشور از ابتدای برداشت از آن همواره در رقابت برای برتری در بهره‌برداری از منابع هيدروکربنی بودند.

در دی‌ماه ۱۳۹۲ نشريه اقتصادی «ميد» از افزايش ۱۵ برابری برداشت قطر از ميدان گازی مشترک با ايران طی ۱۸ سال، خبر داد.

بر اساس اين گزارش برداشت قطر از ميدان شمالی طی ۱۸ سال گذشته ۱۵ برابر شده است.

برخی منابع ميزان برداشت ايران از ميدان گازی مشترک با قطر در سال ۲۰۱۲ را يک سوم اين کشور يعنی کمتر از ۶۰ ميليارد مترمکعب برآورد کرده‌اند.

ايران در پاييز سال ۱۳۹۱ روزانه ۳۰۰ ميليون مترمکعب از ذخاير اين ميدان برداشت می‌کرد که ۷۰ ميليون مترمکعب کمتر از قطر بوده است.

ایران برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی حدود ۱۴ سال پیش مذاکرات خود را با شرکت‌های بزرگ نفت و گاز جهان آغاز کرد.

شرکت ملی نفت ايران و توتال فرانسه در نهايت در سال ۱۳۷۹ تفاهم نامه‌ای امضا کردند، اما بعد با افزايش قيمت‌های جهانی فولاد و بالارفتن هزينه اجرای اين پروژه مشترک گازی، پیشنهاد ۱۰ تا ۱۱ ميليارد دلاری فرانسوی‌ها رد شد و شرکت توتال از این پروژه کنار گذاشته شد.

در سال ۱۳۸۸ قراردادی حدود پنج ميليارد دلار با شرکتسی‌ان‌پی‌سیچين بسته شد، اما این شرکت چینی نیز از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ کاری را در پارس جنوبی از پیش نبرد و در نهایت در پائیز سال ۱۳۹۲ از این طرح کنار کشید.

پس از آن شرکت ملی نفت ایران مذاکراتی را با پيمانکاران مختلف داخلی برای توسعه این میدان گازی آغاز کرد و تفاهم‌نامه‌ای بين شرکت ملی نفت ايران و کنسرسيوم تأسيسات دريايی و پتروايران برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی امضا شد.

سپس شرکت ملی نفت ايران قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی را از شرکت پتروايران پس گرفت و شهریورماه گذشته به شرکت پتروپارس واگذار کرد که اين قرارداد نیز لغو شد.