به گفته دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه، بزرگترین اشتباه دولت احمدی‌نژاد امنیتی کردن مسأله دریاچه ارومیه بود.
عیسی کلانتری با اعلام این موضوع گفت: «به همین دلیل مردم منطقه که بزرگترین ضرر را از خشک شدن دریاچه متحمل می‌شوند از ابعاد موضوع و تأثیر آن بر زندگی خود به درستی آگاه نشدند و همکاری‌های لازم را انجام ندادند.»
به گفته کلانتری، برجسته کردن خشکسالی به عنوان علت اصلی بحران دریاچه ارومیه تنها بهانه‌ای برای سلب مسئولیت است.
عیسی کلانتری در مراسم اختتامیه «میزگرد بین‌المللی تخصصی یافتن راه حل برای تالاب‌های در معرض خشک شدن» که روز ۲۷ اسفندماه، در سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد، ضمن تأکید بر این نکته که بزرگترین مشکل مدیریت کلان در ایران نبود برنامه‌ریزی بلندمدت و نادیده گرفتن اصول توسعه پایدار است، گفت: «امیدوارم از چالش های کنونی کشور به ویژه در حیطه محیط زیست عبرت بگیریم و اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم».
او همچنین نبود بودجه کافی برای احیای دریاچه ارومیه را یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش رو دانست و ابراز امیدواری کرد با اجرایی شدن قول‌های دولت برای تأمین بودجه در سال ۱۳۹۳، این مشکل برطرف شود.
دبیر کارگروه نجات دریاچه ارومیه تأکید کرد: «طبق نظر تمام کارشناسان داخلی و بین‌المللی، اولویت نخست در تامین آب مورد نیاز برای احیای دریاچه ارومیه، تأمین آب از محل حق آبه‌ها در حوزه دریاچه است و تأمین آب از طریق انتقال آب بین حوزه ای مطرح نیست».
از بزرگترین غارتگران تمام دوران ….. سران حکومت لعنتی بگیرید !!!؟؟؟
ESI / 20 March 2014
با سلام و تبریک سال نو ایرانی
نمیدانم هیچ برنامه جامعی برای “احیائ” دریاچه در جایی هست که همه از آن آگاه شوند. اگر هست لطف کنید محل آنرا به اطلاع برسانید. گرچه سیاسی کردن مساله کار اشتباهی بود اما همه میدانیم که حیطه کار سازمان محیط زیست و بودجه آن به هیچوجه جوابگوی این مشکل کم آبی و خشکسالی نخواهد بود. اصلا استفاده از کلمه “احیاء” نادرست است. زیرا اگر دریاچه را تا خرخره پر آب کنیم این دریاچه در شرایط حاضر زنداه نخواهد شد چه آنقدر نمک در آن انباشته شده که حتی دریاچه پر از آب هم همچنان شور خواهد بود و موجود زنده ای در آن نخواهد زیست پس احیئ دریاچه غیر ممکن است.
کاری که ایران لازم است به سرعت شروع کند اینست که مسئولیت و حیطه مدیریت محیط زیست را به حفظ و نگهداری مناطق حفاظت شده و گونه های تحت حفاظت محددود کند و سازمانی جدید با نام سازمان بازیابی فلات ایران به منظور بازگرداندن رستنی ها به سرزمین فلات ایران ایجاد کند. کار این سازمان جدید در وحله اول نمک زدایی و تثبیت نمک در سرزمین فلات ایران می باشد. اگر این مرحله به درستی اجرا شود لایه سبزینه به زیستبوم ها برخواهد گشت و در مدت کوتاهی سایر گونه ها هم به خودی خود در منطقه پیدا خواهند شد.
بسیار مضحک است که نمکزار و شوره زار و کویر که در ان هیچ گیاهی نمیتواند رشد کند را “محیط زیست” بنامیم.
به امید روزی نه چندان دور که دولت از خواب گران برخیزد و تا دیر نشده فلات ایران را نمکزدایی کند و گرنه به عقیده بنده فلات ایران تا 50 سال آینده بی آب و غیر قابل سکونت خواهد شد. این ربط چندانی به سد سازی ندارد و اگر سد ها را هم نمیساختیم مساله خشک سالی مفرط گریباگیر منطقه میشد. ساختن سد ها و ذخیره کردن آب در این سالهای بی باران را میتوان مدیریت قابل قبولی از منابع تحلیل رونده آب دانست. اما بزرگترین اشتباه اینست که آب پشت سد هارا به گودال نمک ارومیه بریزیم. چون هم آب هدر میرود و هم خشکسالی پابرجا خواهد ماند. مگر اینکه هرچه زودتر دست به کار شویم و فلات را نمک زدایی کنیم زیر راه حل مشکل فلات ایران در نمکزدایی آنست. .
ابراهیمیان اسفند ماه
دکتر اسدالله ابراهیمیان / 20 March 2014
آیا کسی باور میکند که کویر لوت از بطن و در نتیجه کویر نمک خراسان به و جود آمده است!؟ آگر به روند کویری شدن فلات ایران نگاهی غیر مغرضانه بیاندازیم متوجه میشویم که روند کویری شدن و بایر شدن زمین ها از شرق به غرب بوده است و این روند هم اکنون با سرعت به سوی تهران و کرج و قزوین و زنجان و سپس آذربایجان به پیش میرود. همچنین کوهپایه ها که مناطق حفاظت شده را در بر میگیرند در معرض فرسایش نمک از زمینهای شور به وسیله باد هستند.
هرچه منطقه کویری و نمکزار میشود میزان بارندگی هم کاهش می یابد. ممکن است امسال یکی دو بارندگی نسبتاً سنگین داشته ایم اما روند کلی به سمت کاهش بارندگی است و تا زمانی که رستنیها به فلات بر نگردند افزایش باران میسر نخواهد بود. به این چهار عکس دریاچه ارومیه نگاهی بیاندازیم تا روند تخریبی را در 30 سال گذشته ببینیم. همچنین به مقاله اخیر در سایت زمانه نگاهی بیاندازیم تا بهتر متوجه روند تخریبی فلات شویم.
http://www.radiozamaneh.com/123370
https://www.facebook.com/asad.abrahamian/posts/10203463468811826
دکتر اسدالله ابراهیمیان / 20 March 2014