منصور کوشان، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار، عضو کانون نویسندگان ایران، و از کوشندگان آزادی بیان در پی یک دوره طولانی بیماری سرطان، بامداد امروز، ۲۷ بهمن (۱۶ فوریه) در نروژ درگذشت.
منصور کوشان یکی از فعالان جمع مشورتی کانون نویسندگان و از اعضای هیئت هفت نفره احیای این کانون بود و همزمان با قتل‌های زنجیره‌ای، به دلیل بودن نامش در صدر فهرست کشتار جمهوری اسلامی، بعد از دعوت به نروژ جهت سخنرانی در پنجاهمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر (دسامبر ۱۹۹۸)، دیگر به ایران بازنگشت.
منصور کوشان سردبیری نشریه تکاپو به مدیرمسئولی سکینه حیدری را هم به عهده داشت. بسیاری از نمایش‌نامه‌های او در طی آن سال‌ها توقیف و اجرای آن‌ها متوقف می‌شد.
او سال نخست زندگی در تبعید را با سفر به کشورهای اروپایی گذراند و از آوریل سال ۲۰۰۰، به‌عنوان نویسنده مهمان در شهر استاوانگر، جنوب غربی نروژ زندگی می‌کرد.
در این سال‌ها آثاری از او به نروژی منتشر شده و هفت نمایش‌نامه از خود و نویسندگان جهان را به زبان نروژی طراحی و کارگردانی کرده است.
منصور کوشان تا سال ۲۰۰۶ مدیر هنری تئا‌تر سولبرگ شهر استاوانگر بود و از آن پس، تنها به نوشتن در قلمروهای پژوهش، نقد و بررسی، شعر، داستان، رمان و نمایش‌نامه مشغول است و از بهار سال ۱۳۸۸، فصل‌نامه‌ی فرهنگی، ادبی و هنری «جنگ زمان» را نیز سردبیری می‌کرد.
از منصور کوشان چندین رمان و مجموعه داستان، چهار دفتر در شعر، نمایش‌نامه و یک اثر پژوهشی در نقد نمایش‌نامه‌های ایبسن منتشر شده است.
منصور کوشان در سال‌های میانی دهه ۱۳۷۰، در تهران سردبیری نشریه ادبی «تکاپو» را بر عهده داشت و پس از خروج از کشور، از بهار سال ۱۳۸۸ فصلنامه ادبی-فرهنکی «جنگ زمان» را منتشر می‌کرد.
از منصور کوشان چندین رمان، مجموعه داستان و چند دفتر شعر منتشر شده است.
آخرین رمانی که از منصور کوشان در ایران انتشار یافته «زنان فراموش‌شده» نام دارد. این رمان را انتشارات ققنوس در سال ۱۳۸۸ منتشر کرده است. «محاق»، «واهمه‌های مرگ»، «خواب صبوحی و تبعیدی‌ها»، «ناخدا بانو و تثیلت جادو» از دیگر آثار برجسته این نویسنده تبعیدی است.
منصور کوشان از اعضای فعال «جمع مشورتی کانون نویسندگان ایران» بود و در سال ۲۰۱۰ جایزه آزادی بیان اوسیتزکی به او اهدا شده بود. این جایزه هر سال به یک نویسنده که در زندگی اجتماعی و فرهنگی و ادبی خود از حقوق بشر و آزادی بیان دفاع کرده است اهدا می‌شود.
جایزه اوسیستکی سال ۲۰۱۰، روز دوشنبه پانزدهم نوامبر در خانه ادبیات اسلو به منصور کوشان اهدا شد.
از د ست دادنِ منصور کوشانِ مهربان ،این انسان ِ فرزانه و بزرگ دریایی از غم وُ اندوه در من برانگیخت ،او تجسم مسیحای باز مصلوب در زندگی پر از رنج وُ درد و ُ عذابمان بود .
امیرشکاری / 16 February 2014