آریل شارون، نخست وزیر سابق اسرائیل در سن ۸۵ سالگی و پس از هشت  سال بستری بودن در بیمارستان  درگذشت. او در اسرائیل “قهرمان جنگ” و در فلسطین، “قصاب شتیلا” خوانده می‌شد.

شارون در سال ۲۰۰۶ در اوج قدرت سیاسی خود دچار سکته مغزی شد و به کما رفت. پزشکان معالج او در روزهای گذشته، خبر داده بودند که برخی از ارگان‌های حیاتی او از کار افتاده‌اند.

شارون
تصویری از مجسمه مومی شارون در بستر بیماری که در سال 2010 در گالری کیشون تل آویو به نمایش گذاشته شد

آریل شارون در۲۸ فوریه سال ۱۹۲۸به عنوان فرزند یک خانواده مهاجر روس در کفر ملال در شمال تل‌آویو متولد شد که در آن زمان منطقه فلسطینی تحت قیمومیت بریتانیا بود.

او که از جوانی وارد ارتش شده بود، آن را با درجه سرلشکری ترک کرد و به دنیای سیاست پیوست. شارون از سیاستمداران پرنفوذ و در عین حال تندرو و جنجال آفرین اسرائیل به شمار می‌رفت.

 شارون  پیش از دستیابی به مقام نخست وزیری اسرائیل در سال ۲۰۰۱ سمت‌های مختلفی در دولت اسرائیل داشت و از جمله وزیر دفاع و وزیر خارجه این کشور شده بود.

شارون مسئول کشتار  ۸۰۰ تا ۳۳۰۰ آواره فلسطینی در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا نیز معرفی می‌شود. او در زمان حمله نیروهای اسراییلی در سال ۱۹۸۲ به این اردوگاه، مسئولیت وزارت دفاع را بر عهده داشت.

اردوگاه‌های یاد شده در آن زمان در لبنان تحت نظارت وزارت دفاع اسرائیل بودند.

شارون که قهرمان جنگی نیز خوانده می‌شد، در سال ۲۰۰۵ طرح عقب‌نشینی یک جانبه نیروهای اسرائیل از نوار غزه را اجرایی کرد. او از پیشگامان احداث دیوار حائل در غزه نیز بود.

او پس از اختلافات سیاسی از حزب لیکود اسرائیل خارج شد و در سال ۲۰۰۵ به همراه هم‌فکرانش حزب کادیما را تاسیس کرد.