او در تجربه‌‌های اخیرش به سراغ شاعرانی رفته که دوست شان دارد و کارهایی در ستایش آن‌ها خلق کرده است. یکی از شاعرانی که ذهن کلانتری را به شدت مشغول کرده نیما یوشیج است. او بر اساس یکی از شعرهای نیما یک نقاشی انتزاعی خلق کرده و در گوشه آن نیز این بخش از شعر نیما را نوشته است: «به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را»
او معتقد است نقاشی سنتی در ایران نیز در خدمت شعر بوده است، از این‌رو کلانتری دوست دارد در کارهای اخیرش به این سنت رجوع کند. او در پاسخ سئوال «برنامه اسکان بشر یونسکو» که از او درباره ویژگی شهر ایرانی پرسیده بود گفت: شهر ایرانی جایی است که پشت هر پنجره‌اش شاعری می‌نشیند.
در همین زمینه:
پرویز کلانتری: «نقاشی من از جنس خاک است»؛در گفت‌و‌گو با رادیو زمانه
پرویز کلانتری، نقاش مناظر خاک‌آلود ایران
الهام از «بوش» نقاش نامدار هلندی، داستانی از پرویز کلانتری در رادیو زمانه