کلانتری در آثارش توجه ویژه‌ای به معماری سنتی، خانه‌های قدیمی و شهرهای تاریخی ایران، به ویژه شهرهای کویری دارد. شاید ریشه این توجه به دلیل آن باشد که در سال‌های دهه چهل و پنجاه او به عنوان معلم طراحی به دانشجویان معماری در دانشگاه تهران درس می‌داد. برای این کار او دانشجویان را به دیدن شهرهای تاریخی ایران مانند یزد و کاشان و کرمان و ارگ بم می‌برد تا در آن محیط به آن‌ها نقاشی بیاموزد. او همچون آرتو پوپ، مورخ هنر و معماری ایرانی، معتقد است جغرافیا بستر تنوع اندیشه و فکر و هنر مردمان است. کلانتری می‌گوید تمام جغرافیای ایران را با اتوبوس«مزه مزه» کرده است و با آن پیوند عاطفی دارد، از همین رو خاک و بیابان‌های ایران و شهرهای کویری را به عنوان موضوع اصلی کار خود انتخاب کرده است.