بهزاد عمرانی، خواننده، نوازنده و ترانه‌سرای ایرانی، زاده ۱۳۶۴ در تهران، خواننده و نوازنده گیتار ریتم گروه «بمرانی» است که در رشته گرافیک تحصیل کرده است. خودش می‌گوید از سال ۱۳۸۷ نخستین اجرای زنده‌اش را در مجتمع فنی تهران روی صحنه برده است.
چندی پیش، نماهنگ تازه‌ای از این گروه با عنوان «باد و اتوبان» در فضای مجازی منتشر شد که همانند دیگر آثار این گروه با اقبال نسل جوان و علاقه‌مندان موسیقی تلفیقی روبرو شد. دیگر اعضای این گروه عبارتند از مانی مزکی نوازنده سازدهنی، جهانیار قربانی، نوازنده گیتار الکتریک، آرش عمرانی نوازنده پیانو و کیبورد، کیارش عمرانی، نوازنده گیتار باس و آبتین یغمائیان نوازنده دامز، کاخُن و پرکاشِن هستند.
با بهزاد عمرانی خواننده این گروه گفت‌و‌گو کرده‌ام:
چگونه گروه «بمرانی» شکل گرفت؟
سال ۱۳۸۷ بود که برای اولین بار در مجتمع فنی تهران اجرای زنده داشتم که می‌توان گفت اولین اجرای گروهِ بُمرانی بود. بعد از این اجرا، حدود یک سال از ایران دور بودم و تقریباً فعالیت در عرصه موسیقی را رها کرده بودم. یک بار که برای چند روز برای دیدن خانواده‌ام به ایران آمده بودم، آهنگی نوشته بودم به اسم «هنوز همونم». بعد از نوشتن این آهنگ به مانی مزکی گفتم بیا برای آهنگ سازدهنی بزن، یادگاری ضبط کنیم، گفت پس جهانیار قربانی هم بیاید گیتار الکتریکش را بزند که باحال‌تر بشود. وقتی ضبط کردیم خیلی خوشمان آمد و از آن زمان، تصمیم گرفتیم یک گروه تشکیل دهیم و در واقع بُمرانی آنجا از یک فرد تبدیل شد به یک گروه.
چطور شد که در کافه‌ها اجراهای گروه را آغاز کردید؟
راستش، آرش عمرانی، نوازنده پیانیست، پسر عمویم به من گفت بیا ایران، اینجا در یک کافه می‌توانیم یک روز ساز بزنیم و ما چهار نفر رفتیم برای یک اجرای کافه‌ای. بعد از آن کیارش عمرانی، نوازنده باسیست، پسرعموی دیگرم به گروه اضافه شد و در نهایت هم آبتین یغمائیان نوازنده دامِر به گروه افزوده شد.
ترانه‌نویس گروه چه کسی است؟
بیشتر ترانه هارا من می‌نویسم ولی همیشه سایر بچه‌ها هم درباره این ترانه‌ها نظر می‌دهند. گاهی هم از شعرهای شاعران دیگر مثلِ «شل سیلور استان».
اجراهای گروه بمرانی تاکنون با استقبال زیادی روبرو شده…
بله، خودمان هم، فکرش را نمی‌کردیم. استقبال از اجرا‌ها همیشه خوب بوده، شاید هم بیشتر از خوب. یک اتفاقی که می‌افتد و از آن بابت، خیلی خوشحالیم، این است که آدم‌ها شاد می‌شوند بدون اینکه صرفاً موزیک شش و هشت بشنوند. این کنسرت‌ها همیشه پر از انرژی‌های خوبی هستند که رد و بدل می‌شوند.
این اقبال به خاطر نوع و شیوه اجراست یا آهنگسازی و یا انتخاب ترانه؟
نمی‌دانم، شاید یکی و یا همه مورد‌هایی که گفتی دلیل این استقبال باشد.
چه تصوری در مورد مراحل شکل‌گیری یک گروه موسیقی داری؟
راستش من نمی‌دانم، گروه‌های دیگر چه مراحلی را می‌گذرانند تا شکل بگیرند، یا اینکه آیا اصلاً الگویی هست برای شکل‌گیری گروه موسیقی یا نه، ولی ما دوست داشتیم ساز بزنیم، دوست داشتیم با هم ساز بزنیم، دوست داشتیم لذت ببریم و این لذت به وسیله عرضه شدن و با خیلی‌های دیگر به اشتراک گذاشتن ایجاد می‌شود تا حالمان خوب باشد. به نظر من وقتی کاری می‌کنی که حالت را خوب می‌کند، آن کار، کارِ درستی است.
برگزاری کنسرت‌ها بار مالی زیادی به گروه وارد می‌کند؟
ما از لحاظ مالی برای گذران زندگی روزمره هم دچار مشکل و سختی هستیم. کنسرت که دیگر جای خود را دارد. معمولاً حمایت‌کننده مالی وجود ندارد، همیشه مدیریت کارهای گروه باید همه کار‌ها را انجام بدهد. کسی ریسک نمی‌کند. هزینه اجرا بستگی به جایی که کنسرت اجرا می‌شود و توافقی که صورت می‌گیرد متفاوت است.
گروه بمرانی تا به حال با لغو مجوز کنسرت هم روبرو بوده؟
نه به این شکل، ولی یک بار در برنامه یادمان محمد نوری که خیلی از خواننده‌ها کار‌هایشان را اجرا می‌کردند، قرار بود ما هم «کهکشان عشق» را با تنظیم خودمان اجرا کنیم ولی در آخرین لحظه اجازه ندادند به روی استیج برویم و اجرا نکردیم.
چرا؟
ظاهراً برای آن اجرا به ما مجوز نداده بودند.
در ترانه‌هایی که می‌‌نویسی تا چه حدی به مضامین عاشقانه می‌‌پردازی؟
مضامین عاشقانه در موسیقی ما وجود دارند و استفاده می‌شوند ولی شکل برخورد با آن با شکلی که در موسیقی پاپِ امروز هست کمی متفاوت‌تر است.
این تفاوت چگونه است؟
تفاوت در شکل گفتار و شعر. حقیقتاً بلد نیستم راجع به آن توضیحی بدهم، باید موسیقی را شنید.
تا به حال پیش آمده که مسئولان وزارت ارشاد به یکی از ترانه‌های گروه حساسیت نشان دهند و مجوز خواندنش را صادر نکنند؟
تا حالا که پیش نیامده، چون معمولاً ما حساسیت را پیش‌بینی می‌کنیم، سعی می‌کنیم کسی را زیاد حساس نکنیم.
آهنگسازی ترانه‌ها بر عهده چه کسی است؟
آهنگسازی همیشه جمعی انجام می‌شود، گاهی یک نفر با یک اتود می‌آید سر تمرین و بعد همه می‌افتند به جان آن اتود تا بالاخره یک اتفاقی می‌افتد.
با توجه به اینکه در رشته گرافیک تحصیل کرده‌ای به صورت تجربی در عرصه موسیقی کار کردی. درست است؟
بله کاملاً تجربی.
اعضای دیگر گروه چطور؟
فقط آرش پیانیست گروه، دارای تحصیلات موسیقی است که البته او هم دانشجوی انصرافی است.
آیا گروه بمرانی در حوزه آهنگسازی برای سایر حوزه‌های فرهنگی فعالیتی دارد؟
بله، ما در زمینه تئا‌تر هم آهنگسازی می‌کنیم. برای اولین بار از طریق سجاد افشاریان که یکی از دوستان آبتین یغمائیان بود و از طریق آبتین با ما آشنا شده بود و به کنسرت ما آمده بود، به شکل جدی وارد آهنگسازی تئا‌تر شدیم. اولین کار گروه در حوزه آهنگسازی برای تئا‌تر، نمایش «۱۰۰ سال پیش از تنهایی ما» نوشته سجاد افشاریان و به کارگردانی حسن جودکی بود. بعد، این روند برای نمایش‌های مختلف در حوزه تئا‌تر ادامه پیدا کرد.
رابطه گروه با صدا و سیما چگونه است؟ آیا تاکنون از گروه و کار‌هایش دعوت به همکاری کرده است؟
سال ۹۱ به عنوان پرکار‌ترین آهنگساز تئا‌ترانتخاب شدیم و به همین خاطر در رادیوی صدا سیما در مورد موسیقی تئا‌تر به مصاحبه دعوت شدیم.
گروه بمرانی آلبوم تازه‌ای هم در دست تهیه و تولید دارد؟
بله، اتفاقاً آلبوم سوم ما ویژه «کودکان» هست که به زودی به بازار می‌آید. این آلبوم یکی از متفاوت‌ترین آلبوم‌های موسیقی کودک هست که تا به حال در ایران تجربه شده. با همین حال و هوای موزیک خودمان ولی برای کودکان.
اعضای گروه به فکر برگزاری کنسرت در خارج از ایران هم هستند؟
فعلاً که نه، شاید بعداً
در همین زمینه:
«باد و اتوبان»؛ نماهنگ تازه‌ای از بهزاد عمرانی و ماکان اشگواری