کنزابورو اوئه، نویسنده ژاپنی برنده جایزه نوبل ادبی و یکی از فعالان صلح در جهان در ۸۸ سالگی درگذشت. وب‌سایت جایزه نوبل از کنزابورو اوئه به عنوان نویسنده‌ای یاد کرده است که در آثارش «با نیرویی شاعرانه و در حدفاصل بین واقعیت و اسطوره، جهانی را می‌آفریند که نمایانگر مخمصه‌ها و نگرانی‌های انسان در عصر کنونی‌ است.» به گزارش سی‌ان‌ان، اوئه که در سال ۱۹۳۵ در استان اهیمه در غرب ژاپن به دنیا آمد، از نسل اول نویسندگان ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم است. او در سال ۱۹۹۴ جایزه نوبل ادبی را دریافت کرد. اوئه در دورانی بزرگ شد که ژاپن در جنگ شکست خورد و به همین سبب هم نوشته‌هایش سخت تحت تأثیر خاطرات دوران کودکی‌اش است. او درباره وضعیت اسفبار بمباران اتمی هیروشیما آثاری پدید آورد و در سال‌های اخیر در راهپیمایی‌هایی علیه تلاش‌های شینزو آبه، نخست‌وزیر سابق ژاپن برای بازنگری در قانون اساسی صلح‌طلبانه این کشور شرکت کرد. پسر او از آسیب مغزی رنج می‌برد و قدرت تکلم و توانایی برقراری ارتباط با دیگران را نداشت. کنزابورو اوئه تلاش کرد در برخی آثارش صدای فرزند دارای معلولیتش را بازتاب دهد. او به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه توکیو ادبیات فرانسه خواند. در دوران تحصیل بود که به داستان‌نویسی روی آورد و برنده جایزه ادبی آکوتاگاوا شد که راه را برای او هموار کرد. پس از دریافت جایزه نوبل، او متعاقباً نشان فرهنگ ژاپن را دریافت کرد اما به این دلیل که این نشان را امپراطور ژاپن اعطا می‌کرد از پذیرش آن سر باز زد. او گفته بود: «هیچ قدرت و ارزشی بالاتر از دموکراسی نمی‌شناسم.» بعد از حادثه فوکوشیما در سال ۲۰۱۱، کنزابورو اوئه خواهان آن شده بود که ژاپن فعالیت نیروگاه‌های هسته‌ای‌اش را متوقف کند. «گریه آرام»، «آی وق، هیولا آسمان»، «روزی که او خود اشک‌های مرا پاک خواهد کرد»، «شکار» و «گل‌ها را بچین، کودکان را بکش» برخی از آثار اوست که به وسیله مترجمان مختلف به فارسی ترجمه شده‌اند.