به گفته یک منبع آگاه «زمانه»، این زندانی سیاسی پس از ۲۰ روز اعتصاب غذا، ظهر سه‌شنبه ۸ آبان ۱۴۰۳ به اعتصاب خود پایان داد. وریشه مرادی، زندانی سیاسی کُرد، با تشکر از حمایت‌های صورت‌گرفته از او طی این مدت، و با احترام به درخواست‌های فعالان مدنی و زنان داخل و خارج از کشور، انجمن‌های زنان در روژئاوا، زنان مدافع روژئاوا در آلمان، جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار)، مادران آشتی، جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا)، پلاتفرم دموکراتیک فراملیتی زنان، و همبندی‌هایی که با وجود اختلافات در دیدگاه سیاسی در مساله مخالفت با اعدام همصدا شدند و همچنین شهروندان دغدغه‌مندی که صدای حمایت و اعتراض‌شان را بلندتر کردند، به اعتصاب غذای خود پایان داد. به گفته این منبع، وریشه مرادی باور دارد که «این فلسفه زندگی بوده و هست که یا حیات را والا و معنامند باید زیست یا هرگز نباید زیست و خلق چنین زندگی بدون مقاومت غیرممکن است. پس باید بتوانیم مقاومت را زندگی کنیم؛ چه در پشت دیوارهای اوین و چه در دنیای خارج از زندان.» وریشه(جوانا) مرادی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین و اهل کردستان، در ١٩ مهرماه/ ۱۰ اکتبر «روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام» دست به اعتصاب غذا زد. مرادی که در بهمن ۱۴۰۲ در دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست ابوالقاسم صلواتی متهم به بغی شد، در خطر گرفتن صدور حکم اعدام است. اولین جلسه دادگاه او ۲۷ خرداد ۱۴۰۳ برگزار شد که در اعتراض به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی و شریفه محمدی از حضور در دومین جلسه دادگاه خودداری کرد.