بر اساس متنی که در صفحه «ایکس» (توییتر سابق) گلرخ ایرایی منتشر شده است، هفت زندانی سیاسی زن با صدور بیانیه‌ای «از سیستان و بلوچستان و مردم مبارز آن» حمایت کردند. این بیانیه که به امضای نرگس محمدی، گلرخ ایرایی، سپیده قلیان، فائزه هاشمی، شکیلا منفرد، محبوبه رضایی و آزاده عابدینی رسیده است «جمعه خونین زاهدان» را «بزنگاهی بااهمیت و تأثیرگذاری در جنبش زن، زندگی، آزادی» می‌خواند. نویسندگان بیانیه با اشاره به فاجعه جمعه خونین، نوشتند که سیستان و بلوچستان «از آن لحظه به بعد با فریاد آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی» «به کابوس استبداد و دلگرمی معترضان در سراسر ایران تبدیل شد.» آن‌ها همچنین با «پاره تن ایران» خواندن سیستان و بلوچستان «وظیفه هر ایرانی» دانستند که «در دفاع از بلوچستان با مردم ستم‌دیده آن دیار همراه و همصدا شوند.» در جریان جنبش سراسری مردم ایران و به دنبال افشای خبر تجاوز فرمانده نیروی انتظامی شهرستان چابهار به یک دختر ۱۵ ساله به نام «ماهو بلوچ»، هشتم مهرماه ۱۴۰۱، مأموران امنیتی در زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان به مردم معترض این شهر حمله کردند. در این حمله بیش از ۱۰۰ نفر کشته و ۳۰۰ نفر زخمی شدند. صبح شنبه، هشتم مهرماه ۱۴۰۲، در نخستین سالگرد «جمعه خونین» زاهدان، کسبه و بازاریان در چندین شهر استان سیستان و بلوچستان به صورت گسترده دست به اعتصاب و بستن مغازه‌ها زدند. اعتراضات روز سالگرد نیز با تیراندازی نیروهای امنیتی و نظامی به خشونت کشیده شد.