فقر مسکن و شکست سیاست‌های دستوری دولت سیزدهم در بازار اجاره، منجر به ایجاد و افزایش فقر غذایی مستاجران در ایران شده است. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی اعلام کرد مصرف کالری مستأجر‌ان ایرانی تحت تاثیر «سریال تورم بالای اجاره مسکن»، به زیر کف مورد نیاز رسید. بر اساس این گزارش نتایج بررسی‌ها درباره ابعاد پنهان فقر و نحوه اثرگذاری تورم بر رفاه خانوار‌ها نشان می‌دهد، اگرچه میانگین کالری دریافتی سرانه خانوار‌ها در فاصله ابتدا تا انتهای دهه۹۰ تحت تاثیر افزایش تند هزینه‌های زندگی، ۱۰درصد کاهش پیدا کرده، اما این کسری کالری (مصرف کم خوراکی‌های مورد نیاز انسان)، برای مستاجر‌ان که مجبور به «تامین هزینه اجاره مسکن» هستند، حادتر است، چنانکه کالری دریافتی آن‌ها به ۱۹۹۰کیلوکالری در روز رسیده که پایین‌تر از «حداقل کالری مورد نیاز روزانه» است. بر اساس آمارهای رسمی سهم مسکن از کل هزینه خانوار در سال‌های دهه ۱۳۹۰ معادل ۱۳‌درصد افزایش یافته و از ۲۳‌درصد در سال ۱۳۹۰ به ۲۷درصد در سال ۱۴۰۰ رسیده است. اما افزایش فقر و کاهش سهم سایر هزینه‌ها به جز خوراک و مسکن، تنها معطوف به کاهش هزینه‌های رفاهی نیست و موجبات فقر بین‌نسلی را فراهم می‌آورد. به عنوان مثال سهم آموزش از کل هزینه‌های خانوار طی دهه حدود ۶۰‌درصد کاهش یافته است. آمارهای رسمی نشان‌دهنده آن است که شاخص اجاره مسکن در اردیبهشت سال جاری در ایران نسبت به اردیبهشت سال گذشته رشد ۳۸,۳ درصدی داشته است.