بنا بر گزارش آژانس خبررسانی کردپا، نگین رستمی یکشنبه نهم بهمن‌ماه ۱۴۰۱، نگین رستمی اهل سنندج و ساکن روستای نی از توابع مریوان که روز دوشنبه، سوم بهمن همسر سابقش او را سوزانده بود، به خاطر سوختگی ۹۵ درصدی در بیمارستان کوثر سنندج جان باخت. وبسایت Jinha پیش‌تر در رابطه با خشونت جنسیتی در زندگی نگین رستمی نوشته بود: «نگین رستمی اهل سنه (سنندج) که در کودکی به علت ناامنی و غیر قابل تحمل بودن فضای خانواده‌اش و کتک‌ کاری‌های وحشتناک پدرش، در سن حدود دوازده سالگی تن به ازدواج داد، اما از بخت بد همسرش نیز بدتر از پدرش تا توانست عرصه را بر او تنگ کرد تا آنجا که با وجود داشتن یک دختر مجبور بە طلاق شد». نگین رستمی یکی از بی‌شمار رنان قربانی خشونت خانگی و کودک همسری است. او کە بە تازگی برای بار سوم ازدواج کردە بود بارها از سوی همسر سابق‌اش تهدید بە مرگ شدە بود. وب‌سایت Jinha هم‌چنین در این خصوص نوشته است: «نگین برای بار دوم تن به ازدواج با مردی به نام آ.م می‌دهد.آ. م اهل روستای سالیان در حومه‌ی شهر سنه است. او آنجا هم با بد رفتاری‌ها و شکنجه‌ همسر و خانواده همسرش روبه‌رو می‌شود و گفته‌ها حاکی از آن است که با وجود سه فرزند هنوز با او مانند اسیر رفتار می‌شده و شدت آزارها به حدی بوده که نگین مجبور به فرار می‌شود، اما چون پناهگاهی نداشته و جایی برای ماندن، مدتی را در خانه امنی در سنه به سرمی‌برد تا بلاخره بدبختی‌های زیاد و با وجود عدم موافقت آ.م و اذیت و آزارهایش موفق به طلاق می‌شود». به نوشته این وب‌سایت که به طور ویژه اخبار و گزارش‌های مربوط به زنان کُرد را پوشش می‌دهد، نگین بار دیگر ازدواج می‌کند؛ «این‌بار اما قضیه فرق می‌کند و گویا نگین راضی و خوشحال بوده است و با همسرش در روستای نی، نزدیک شهر مریوان زندگی می‌کنند، اما این خوشبختی تنها دو ماه دوام می‌آورد، و او از دست تهدیدهای آ.م در امان نبوده و تا آنجا که به گفتە خود نگین یکبار با اسلحه نیز او را تهدید کرده و حتی گفته بود، مرگ تو با دستان من اتفاق می‌افتد و بالاخره یک روز می‌کشمت.» زن‌کشی به‌دست مردان، در ایران سالانه جان تعداد نامعلومی از زنان و دختران را می‌گیرد. رسانه‌های رسمی و نهادهای قضایی جمهوری اسلامی از موارد زن‌کشی که غالباً تنها به‌واسطه وجود شاهدان ثبت و رسانه‌ای می‌شوند، با عنوان «اختلاف خانوادگی» و قتل عمد می‌گذرند. خشونت علیه زنان در این پرونده‌ها که کسری از موارد رخ‌داده را شامل می‌شوند، به‌رسمیت شناخته نمی‌شود و دادگاه‌ها غالباً با صدور احکام حبس‌های کوتاه مدت، موارد زن‌کشی به‌ویژه زن‌کشی به بهانه شک و تردید نسبت به زندگی جنسی زنان و دختران که تحت عنوان «قتل‌های ناموسی» خوانده می‌شوند، این پرونده‌ها را می‌بندند.