امیرحسین رجایی، رئیس اداره بیابان منابع طبیعی و آبخیزداری خوزستان اعلام کرد که طرح‌های عمرانی اعم از جاده‌سازی، سدسازی، ساخت دایک، لوله و… مانع جریان آب در دشت‌ها شده و عامل اصلی بیابان‌زایی در این استان شده است. به‌گفته او، مساحت بیابان‌های استان خوزستان یک میلیون و ۲۵۷ هزار هکتار است که ۳۵۰ هزار هکتار از آن را کانون‌های بحرانی گرد و غبار (رسی) و ۳۵۰ هزار هکتار از آن را عرصه‌های ماسه‌ای (کانون‌های فرسایش بادی) تشکیل می‌دهد. رجایی گفت: «ساخت سدهای بزرگ در خوزستان مانع پخش سیلاب به صورت طبیعی در دشت‌ها و ممانعت از آبگیری تالاب‌های محلی همچون هورهای شریفیه و منصوره در کانون فوق بحرانی گرد و غبار شده همچنین سبب شده حقابه تالاب‌های بزرگ خوزستان همچون هورالعظیم شده تأمین نشود». او تالاب‌ها را از مهمترین کانون‌های گرد و غبار خوزستان دانست و افزود: «مدیریت بهینه آب و آبخیزداری می‌توانست تأثیر بهتری در مدیریت سرزمین داشته و مانع شکل‌گیری کانون‌های گرد وغبار در خوزستان شود».