خسرو بشارت، زندانی عقیدتی کُرد پس از ۱۵ سال حبس بامداد روز چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت، در زندان قزل‌حصار کرج اعدام شد. این خبر را وب‌سایت شبکه حقوق بشر کردستان تأیید کرده است. خسرو بشارت ۱۲ اردیبهشت همزمان با اعدام انور خضری پسرعمه و یکی از هم‌پروندەای‌هایش، به سلول انفرادی زندان قزل‌حصار منتقل شده بود. در چند ماه گذشته حکم اعدام پنج نفر دیگر از هم‌پرونده‌ای‌های خسرو بشارت به نام‌های قاسم آبسته، ایوب کریمی، داوود عبداللهی، فرهاد سلیمی و انور خضری به اجرا درآمده بود. این زندانی عقیدتی پس از ۱۴ روز نگهداری در سلول انفرادی زندان اعدام شد. روز یکشنبه ۱۶ اردیبهشت، خانواده خسرو بشارت که از مهاباد برای انجام آخرین ملاقات به زندان قزل‌حصار کرج فراخوانده شده بودند، حدود ۲۰ دقیقه و به صورت حضوری آخرین ملاقات خود را با او انجام دادند. خسرو بشارت، شهروند ۳۹ ساله کُرد اهل مهاباد در بهمن ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی در شهر مهاباد بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد. وی در رنج‌نامه‌ای که در سال ۱۳۹۸ منتشر کرد از نگهداری یک ماهه و شکنجه‌های خود در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه خبر داده بود. نیروهای امنیتی خسرو بشارت را در روز ۱۶ آذر ۱۳۸۸ به همراه شش شهروند دیگر کُرد به نام‌های قاسم آبسته، انور خضری، ایوب کریمی، فرهاد سلیمی، کامران شیخه و داوود عبداللهی اهل شهرهای سقز و مهاباد بازداشت کردند. آن‌ها به مدت هشت ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه بازجویی شدند. این هفت زندانی عقیدتی کُرد بعد از آن به زندان اوین منتقل و پس از شش ماه بازجویی در تاریخ ۲۵ فروردین‌ ۱۳۹۱ به زندان رجایی‌شهر کرج انتقال یافتند. مأموران آن‌ها را در مرداد ۱۴۰۲ پس از تعطیلی زندان رجایی‌شهر کرج به زندان قزل‌حصار منتقل کردند. سرانجام در اسفند ۱۳۹۴ شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه هر هفت زندانی کُرد را به اتهام‌های «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در گروه‌های سلفی» و «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم کرد و این حکم در تاریخ پنجم خرداد ۱۳۹۵ به‌صورت رسمی به آن‌ها ابلاغ شد. این احکام پس از اعتراض، در اواخر سال ۱۳۹۵ در دیوان عالی کشور نقض و برای رسیدگی مجدد به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی ارجاع داده شد. در نهایت در خرداد ۱۳۹۷ بار دیگر این هفت نفر به اتهام «افساد فی‌الارض» و «جرایم مرتبط با امنیت ملی» به اعدام محکوم شدند. شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور با وجود موارد متعدد نقض جدی ضوابط دادرسی عادلانه، در ۱۴ بهمن‌ ۱۳۹۸ احکام صادره علیه این هفت زندانی را تأیید و شعبه ۳۸ دیوان عالی در شهریور ۱۳۹۹ درخواست آن‌ها را برای اعاده دادرسی رد کرد.