درپی سرکوب گسترده معترضان پس از اعتراضات سراسری جنبش زن، زندگی، آزادی، جمعی از وکلا، حقوق‌دانان و کنشگران نامه‌ای خطاب به سازمان ملل نوشته‌اند و از این سازمان خواستند تا کمیته‌ای مستقل برای رسیدگی به حقوق بشر در ایران تشکیل دهد. آنها در بخشی از بیانیه نوشتند: «ما به‌عنوان پاسداران قانون و برای همبستگی با مردم ایران، صرفنظر از مرزهای دولت-ملت ها، از سازمان ملل درخواست می‌کنیم که با فوریت تمام کمیته‌ای مستقل و نیز نشست فوق‌العاده شورای حقوق بشر در مورد ایران را تشکیل دهد. هدف از این دو درخواست ایجاد مکانیسم پاسخگویی و تحقیق سازمان ملل از دولت و مقام‌های مذهبی ایران است تا به جنایات جدی آنها تحت قوانین بین‌الملل از جمله جنایات جنگی، حقوق بشر و حقوق کودک رسیدگی شود.» آنها در این بیانیه به استفاده بی‌حدوحصر از قوه قهریه، شلیک مستقیم و قتل عام غیرنظامیان در استانهای کردستان و سیستان و بلوچستان، استفاده از سرباز- کودک برای سرکوب معترضان، شلیک به کودکان در خیابان‌ها، خواه معترض یا رهگذر، ربودن دانش‌آموزان دختر به دست پلیس بدون یونیفرم و با ماشین‌های بدون پلاک، استفاده از آمبولانس برای دستگیری معترضان و انتقال نظامیان/پلیس، بازداشت‌های دسته‌جمعی معترضان، فعالان، دانشجویان، روزنامه‌نگاران، هنرمندان، ورزشکاران و زندانیان سیاسی پیشین به‌عنوان “بازداشت پیشگیرانه” و عدم احترام و محافظت از جان، سلامت و کرامت زندانیان سیاسی و بازداشت‌های جدید اشاره کردند. این بیانیه را ۶۷۸ نفر امضا کردند که ۴۲۱ نفر از آنها متخصصان حقوق، دانشگاهیان، شخصیت‌های عمومی بین‌المللی و وکلای حقوقی از ایران و بسیاری از کشورهای جهان بودند.
24 October 2022
