جایزه آزادی بیان سازمان غیرانتفاعی شاخص سانسور از سوی هیئتی از داوران برجسته از جمله سر ترور فیلیپس، بارونس هالیک، و جمیمه استاینفلد امسال به نسیم سلطان بیگی اهدا شد. جایزه آزادی بیان که از سوی سازمان غیرانتفاعی شاخص سانسور ( Index on Censorship) اعطا می‌شود، به تجلیل از تلاش‌های شجاعانه، تأثیرگذار و مصمم در زمینه روزنامه‌نگاری اختصاص دارد که به افشای سانسور و تهدیدها علیه آزادی بیان می‌پردازد.
نسیم سلطان‌بیگی بیش از ۱۵ سال از زندگی حرفه‌ای خود را به پوشش مسائل سیاسی، اجتماعی، و حقوق زنان در ایران اختصاص داده است. او در این سال‌ها برای رسانه‌‌های مختلف داخلی فعالیت کرده است. در جریان خیزش «زن، زندگی، آزادی»، او با برقراری ارتباط با خبرنگاران خارجی تلاش کرد تا سرکوب اعتراضات و داستان واقعی مردم ایران را به گوش جامعه بین‌المللی برساند.
او به مناسبت دریافت این جایزه گفته است:
سانسور در ایران هر روز مرزهای جدیدی ایجاد می‌کند. نهادهای امنیتی با دستگیری، احضار و اعمال غیرقانونی، دامنه سانسور را گسترش می‌دهند. ایران یکی از ۱۰ کشوری است که بزرگ‌ترین زندان‌ها برای خبرنگاران را دارد و در سال گذشته بیش از ۲۸۰ پرونده قضایی علیه خبرنگاران تشکیل شده است. با این حال، ما روزنامه‌نگاران مستقل همیشه در کنار حقیقت و مردم ایستاده‌ایم. با وجود تهدیدها و سختی‌های مسیر دشوار آزادی، معتقدم که مطبوعات آزاد راهی برای روشن کردن حقیقت و دستیابی به جامعه‌ای انسانی است.
سابقه فعالیت و بازداشت‌ها
سلطان‌بیگی بارها به‌دلیل فعالیت‌های خود بازداشت شده است. او اولین بار در سال ۱۳۸۵ در تجمعی مسالمت‌آمیز برای حقوق زنان دستگیر شد. یک سال بعد، به‌دلیل حمایت از حقوق دانشجویان بازداشت و به دو سال حبس تعلیقی محکوم شد. سلطان‌بیگی در سال ۱۳۹۱ نیز به‌دلیل فعالیت‌های خبرنگاری خود یک سال دیگر را در زندان سپری کرد.
در دی‌ماه ۱۴۰۱ و پس از خیزش «زن، زندگی، آزادی»، هنگام بازگشت به ایران در فرودگاه امام خمینی توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. در جریان بازجویی، از او درباره ارتباطاتش با خبرنگاران خارجی سؤال کردند. او پس از یک ماه بازداشت به قید وثیقه آزاد شد، اما در تیرماه ۱۴۰۲ به سه سال و هفت ماه حبس تعزیری به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و هشت ماه حبس به اتهام «تبلیغ علیه نظام» محکوم شد. این حکم شامل دو سال ممنوعیت خروج از کشور و عضویت در گروه‌های سیاسی نیز بود.
اواخر آذر ۱۴۰۲، هم‌خوانی تلفنی نسیم سلطان‌بیگی، نیلوفر حامدی و الهه محمدی با ترانه‌ای از خاطره حکیم موجب محرومیت او از ملاقات و تلفن شد.
در جریان بازدید مقامات قضایی برای تبلیغات رسانه‌ای نیز، او و دیگر زندانیان با اعتراض خود، این بازدید را متوقف کردند.
پس از چهار ماه زندان، او به دلایل پزشکی آزاد شد و اکنون در مرخصی درمانی به‌سر می‌برد.