رسانه‌های جمهوری اسلامی پنج‌شنبه ۲۶ بهمن اعلام کردند که کمیسیون ماده ۵ استان البرز در نشست اخیر خود کلیات طرح پیشنهادی تغییر کاربری اراضی زندان رجایی‌شهر (زندان گوهردشت سابق) را تصویب کرد.
مجتبی عبداللهی، استاندار البرز و محمدرضا صابری، مدیرکل راه و شهرسازی استان البرز از جمله افرادی بودند که در جلسه این کمیسیون شرکت داشتند.
این کمیسیون در بهمن‌ماه ۱۳۹۸ تأسیس شد و وظیفه آن بررسی و تصویب طرح‌های تفصیلی شهری و تغییرات آن‌ها در استان و همچنین تصویب تغییر کاربری است.
پیش از این، غلامعلی محمدی، رئیس سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی در ۱۲ بهمن‌ماه جاری گفته بود: «تاکنون تعداد قابل توجهی از زندان‌های درون شهرها به خارج شهرها منتقل شده‌اند. درصددیم همه زندان‌ها را به خارج از شهرها منتقل کنیم.»
محمدجواد کاظمینی، مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری البرز نیز ۵ بهمن‌ماه ضمن بیان این‌که می‌خواهند یک زندان دیگر را نیز در این استان تعطیل کنند، تعطیلی زندان‌ها را «یکی از مطالبات و خواسته‌های همیشگی مردم» خواند و گفت: «براساس همین مطالبه، مسئولان البرز اهتمام و انگیزه تعطیلی و خارج کردن زندان‌ها را پیدا کردند و با کمک ریاست جمهوری و ریاست قوه قضاییه در گام نخست زندان رجایی‌شهر تعطیل شد.»
کاظمینی یکی از دلایل مهم بروز آسیب‌های اجتماعی در استان البرز را وجود زندان‌ها دانست و گفت: «در برخی از این زندان‌ها زندانیانی از اقصی نقاط کشور و خارج از این استان نگهداری می‌شوند که این موضوع موجب مهاجرت بی‌رویه و بی‌حساب‌وکتاب نزدیکان آن‌ها به استان البرز شده است.»
یحیی رمضانی، فرماندار ویژه کرج ۲۱ آبان اعلام کرد که زندان رجایی‌شهر برای ایجاد کتابخانه در کرج فضاسازی می‌شود و قرار است یک طبقه از ساختمان این زندان به کتابخانه مرکزی اختصاص یابد.
۲۱ مردادماه سال جاری، در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷، مسئولان قضایی جمهوری اسلامی تمامی زندانیان زندان رجایی‌شهر را به زندان قزل‌حصار منتقل کردند و زندان رجایی‌شهر تخلیه و تعطیل شد.
مسئولان قضایی جمهوری اسلامی ادعا می‌کنند که پیش از این در «برنامه‌های توسعه» انتقال زندان‌ها به خارج از شهر را برنامه‌ریزی کرده‌اند. با این حال این تصمیم، از جمله تعطیلی زندان رجایی‌شهر، قزل‌حصار و حتی برنامه‌ریزی برای تعطیل کردن اوین در کنار تعرض به گورستان خاوران در تهران، و خاوران و «لعنت‌آباد»ها در شهرهای مختلف، اقدامی در راستای نابودی آثار جنایت‌های صورت‌گرفته در این مکان‌هاست.
این زندان‌ها و گورستان‌ها متعلق به حافظه جمعی، تاریخ مبارزه و مقاومت و سرکوب در جغرافیای ایران هستند و «سند جنایت» محسوب می‌شوند. اقدامات مسئولان حکومتی کارکرد و پیامی یکسان دارند: «دفن کردن» گذشته تا هیچ‌کس جنایت را به یاد نیاورد.