یکی از قربانیان کودک‌همسری به رغم تلاش فعالان حقوق‌بشر و درخواست‌های متعدد برای توقف اجرای حکم، اعدام شد. سازمان حقوق بشر ایران نوشت که سمیرا سبزیان را بامداد چهارشنیه ۲۹ آذرماه اعدام کردند.

در روزهای گذشته تلاش گسترده‌ای برای توقف اجرای حکم اعدام سمیرا سبزیان صورت گرفته بود. در ابتدا قرار بود روز چهارشنبه ۲۲ آذر ماه، حکم اعدام او اجرا شود ولی با خبررسانی گسترده و واکنش فعالان مدنی، برای یک هفته به تعویق افتاد.

سمیرا که از جمله قربانیان کودک‌همسری بود متهم شده بود که در ۱۳۹۳ شوهرش را به قتل رسانده. او‌ در ۱۵ سالگی ازدواج کرد و مادر دو فرزند ۱۱ و ۱۵ ساله بود. در پرونده قضایی و بر اساس کیفرخواست، سمیرا سبزیان متهم بود که در سال ۱۳۹۳، زمانی که ۱۹ سال داشت به همراه خواهر ۱۴ساله‌اش و فرد دیگری اقدام به قتل شوهرش کرده است. این پرونده در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران رسیدگی و آخرین جلسه دادگاه در آبان ۱۳۹۵ برگزار شده بود.

هفته گذشته و پس از توقف اجرای حکم اعدام، نزدیکان سمیرا که در زندان قرچک محبوس بود، تلاش کردند تا از خانواده مقتول رضایت بگیرند. هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در روزهای گذشته از فشار سنگین ناشی از روند اجرای حکم بر این زندانی نوشت و به نقل از یک منبع نزدیک به خانواده سبزیان خبر داد که سمیرا «پس از انتقال به انفرادی قدرت تکلم خود را از دست داد. همچنین هنگام بازگشت به بند، قادر به راه رفتن نبود و با ویلچر منتقل شد.»

این منبع در ادامه گفته بود که: «اولیای دم برای اجرای حکم اعدام پافشاری می‌کنند.»

سازمان حقوق بشر ایران در اطلاعیه‌اش پیرامون اعدام سمیرا سبزیان، محل اجرای این حکم را زندان قزل‌حصار اعلام و آن را محکوم کرد و از جامعه جهانی خواست تا در برابر «موج اعدام‌ها» در ایران کاری بکند.

محمود امیری‌مقدم، مدیر این سازمان، گفت:

سمیرا سبزیان سال‌ها قربانی آپارتاید جنسیتی، کودک‌همسری و خشونت خانگی بود و امروز قربانی ماشین اعدام حکومت ناکارآمد و فاسدی شد که فقط با کشتن و ارعاب خود را زنده نگه داشته است. علی خامنه‌ای و دیگر مسئولان جمهوری‌اسلامی باید در قبال این جنایت پاسخگو باشند.

به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، از سال ۲۰۱۰ تاکنون، جمهوری اسلامی ایران ۲۰۰ زن را اعدام کرده که اتهام ۹۰ نفر از آنان قتل عمد بوده است. تنها در سال جاری میلادی ۱۸ زن در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند.

این در حالی است که بسیاری از زنان و مخصوصا آن‌ها که در سنین پایین ازدواج می‌کنند، در اغلب موارد مواجهه با خشونت خانگی به دلیل نبود حمایت‌های قانونی، اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی راهی برای جدایی از همسرشان و دفاع از خود در پیش ندارند. هم‌چنین، سالانه تعداد نامعلومی از زنان در ایران به‌دست مردان کشته می‌شوند و دادگاه‌ها غالباً با صدور احکام حبس‌های کوتاه مدت، پرونده‌های زن‌کُشی را می‌بندند.