سروناز احمدی، مددکار در حوزه کودکان و مترجم که هم‌اکنون دوران حبس خود را در زندان اوین سپری می‌کند با انتشار نامه‌ای در حمایت از زندانیان تبعیدی به قزل‌حصار، از روز یکشنبه ۲۶ شهریور، اعلام تحصن و اعتصاب کرده است. او در نامه‌ای که منتشر کرده، نوشته است: «تقریبا سه سال است که همسرم کامیار فکور را می‌شناسم. در همین سه سال پنج بار کامیار را از من ربودند. کامیار خبرنگار در حوزه اقتصاد محیط‌زیست، ترانه‌سرا و خواننده موسیقی رپ است و از اولین لحظاتی که از او به یاد می‌آورم در‌ جنگ بوده، برای رهایی کارگران و ازمیان‌برداشتن بیگانگی‌مان با طبیعت.» او در ادامه با اشاره به وضعیت همسرش، که تاکنون شش پرونده برای کامیار با اتهاماتی مثل شرکت در تجمع برای اعتراض به دستمزدهایی که تا روز دهم ماه هم نمی‌رسد، بازنشر گزارش‌های محیط‌زیستی در روزنامه رسمی کشور و حمایت از کارگران و معلمان و بازنشستگان، پرونده‌هایی که در مواردی با ضرب‌وشتم شدید همراه بوده، نوشته است: «ما تنها دو هفته از ازدواجمان گذشته بود که در جریان جنبش زن، زندگی، آزادی، بازداشت شدیم و در نهایت من با حکم سه سال و شش ماه و کامیار با حکم دو سال و هشت ماه حبس به زندان اوین منتقل شدیم، درحالی‌که با توجه به اتهاماتمان یعنی تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی باید مشمول عفو ۱۴۰۱ می‌شدیم که البته آن را دستاورد شمار زیاد مشارکت‌کنندگان در این جنبش می‌دانم». هم‌چنین سروناز احمدی در نامه خود به وضعیت وخیم این روزهای جعفر ابراهیمی، معلمی که «به‌جای تبعید به‌خاطر وضعیت وخیم سلامتی‌اش باید عدم تحمل حبس دریافت می‌کرده است» اشاره کرده است. او در پایان نامه خود آورده که این اعتراضی‌ست به سرکوب مضاعف زندانی از طریق تبعید، برای سوی چشمان جعفر ابراهیمی، برای عشق‌های خاموش‌نشدنی دشوار و اعتراضی است به تمام آزار و اذیت‌ها و اضطراب‌ها و نگرانی‌هایی که در عشق با آن مواجه‌مان می‌کنند. سروناز احمدی در تاریخ هشتم اردیبهشت ماه سال جاری به همراه همسرش کامیار فکور و تعدادی دیگر از فعالان مدنی هنگامی که برای عیادت به منزل محمد حبیبی، سخنگوی زندانی کانون صنفی معلمان رفته بودند، بازداشت شد. سروناز احمدی و کامیار فکور پس از بازداشت به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند و همزمان احکام زندان آنها به اجرا گذاشته شد. این زوج از آن زمان در زندان به سر می‌برند.