مسئولان دولتی و خود ابراهیم رئیسی در هفته‌های گذشته با دادن آمار و ارقام قابل تردید طوری وانمود کرده‌اند که دولت سیزدهم دستاوردهای بسیاری داشته است. علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی نیز چهارشنبه ۸ شهریور به این هم‌نوایی پیوست و در دیدار با اعضای دولت گفت:
بنده در این سی و چند سال از همه دولت‌ها با گرایش‌ها و توان‌های مختلف حمایت کردم. (…) ما به همه دولت‌ها کمک کردیم. لکن در مورد این دولت علاوه بر کمک، بنده با نگاه به این دو ساله، تمجید هم می‌خواهم بکنم.
او افزود: «عملکرد دو ساله این دولت، موجب تقدیر و تمجید است اما متأسفانه به علت نارسایی در زبان رسانه‌ای دولت، فعالیت‌های خوب آن به اندازه لازم و شایسته به اذهان مردم منعکس نشده است.»
خامنهای برخی «کارهای قوی دولت» در رشد شاخص‌های کلان را چنین عنوان کرد: «افزایش رشد سرمایه‌گذاری، کاهش رشد نقدینگی، کاهش بیکاری، کاهش ضریب جینی و افزایش صادرات، تقویت نظام مالیاتی، افزایش محصولات پتروشیمی و کارهای ارزنده در زمینه نفت و گاز و راه‌اندازی چند هزار کارگاه تعطیل یا نیمه‌تعطیل».
از آن‌جا که مردم در زندگی روزمره خود نه تنها اثری از تغییرات مثبت نمی‌بینند بلکه هر روز با گرانی، تورم و فقر بیشتر روبه‌رو می‌شوند، رهبر جمهوری اسلامی برای توجیه اوضاع افزود:
البته اثرگذاری افزایش شاخص‌های کلان اقتصادی و اقدامات زیربنایی در زندگی مردم، نیاز به گذشت زمان دارد.
او با این حال نتوانست به کلی منکر هر کمبودی شود و گفت:
مشکلات معیشتی از جمله گرانی شدید برخی مواد غذایی و گرانی مستأصل‌کننده در بخش مسکن باعث شده همچون غبار مانع دیدن کارهای اساسی دولت شود.
ابراهیم رئیسی روز گذشته در یک نشست خبری دستاوردهای دولت خود را چنین اعلام کرد: «کاهش آمار تورم تولید از ۱۰۳ درصد به ۳۰ درصد، نرخ رشد ماشین‌آلات تولید به ۱۹ درصد، نرخ رشد تولید به ۶ درصد، کاهش نرخ بیکاری به ۸,۲ درصد احیای پنج هزار واحد تولیدی و صنعتی تعطیل و نیمه‌تعطیل در دو سال گذشته». او در روز دیدار با خامنهای همین آمار را تکرار کرد.
آلبرت بغزیان، اقتصاددان، چهارشنبه ۸ شهریور درباره ادعا‌های اقتصادی دولت در یک سال اخیر به وب‌سایت «منیبان» گفت:
دولت مدعی است که اگر ما نبودیم رکود و تورم بیشتر می‌شد (…) در حالی‌که ما باید سفره مردم را نگاه کنیم. آیا برای قشر فقیر وضعیت بهتر شده یا خیر؟ در نتیجه در بحث ارزیابی عملکرد دولت باید نگاه به اقشار فقیر باشد، اقشار ثروتمند که برنده تورم و رکود هستند.
بغزیان درباره آمارسازی دولت گفت:
هزینه‌های طبقه محروم بالا رفته است و منبع درآمدی چندانی ندارند. ما در این طبقه شاهد تغییر مثبت اقتصادی نبوده‌ایم و آمارها صرفاً میانگینی از کل هستند که طبقه فرادست را نیز شامل می‌شود اما نباید آن‌ها را جز متضررین تورم حساب کرد.
روزنامه «هم‌میهن» در گزارشی که تیرماه سال جاری منتشر کرد نوشت «دولت سیزدهم در نشان دادن عملکرد مثبت از توسل به آمار‌هایی که نادرست یا غیررسمی اعلام شده هم باکی ندارد».
«هم‌میهن» افزود دولت هرگاه به نفع‌اش باشد به آمارهای بانک مرکزی استناد می‌کند در حالی‌که این آمارها با داده‌های مرکز آمار گاه تفاوت‌های زیادی دارند. این روزنامه نوشت:
وزارت اقتصاد در حالی آمار تورم سال ۱۳۹۹ را ۱,۴۷ درصد اعلام می‌کند که طبق گزارش مرکز آمار، تورم سال ۱۳۹۹، ۴,۳۶ درصد بوده است. در جای دیگر وزارت اقتصاد تورم شهریور ۱۴۰۰ را به‌عنوان مبنای شروع به کار دولت سیزدهم ملاک قرار می‌دهد و آن را ۲,۵۹ درصد به‌عنوان بالاترین تورم ۸۰ سال اخیر کشور اعلام می‌کند. درحالی‌که براساس اعلام مرکز آمار تورم شهریور ۱۴۰۰، ۸,۴۵ درصد بوده است.
مرتضی افقه، اقتصاددان در این‌باره به «هم‌میهن» گفت:
مردم هنوز به‌طور متوسط ۴۰ درصد تورم را در خرید‌های خود می‌بینند و هیچ دلیلی نیست که کاهش تورم را احساس کنند. اعلام کاهش تورم توسط دولت فقط به‌خاطر این است که بعد از دوسال ناکامی در تحقق وعده‌ها، حرفی برای گفتن داشته باشند. این سخنان هیچ دستاوردی ندارد، چون مردم هنوز تورم بالای ۴۰ درصد را می‌بینند، نه ۱۲ درصدی که دولت ادعا می‌کند.
علی خامنهای در دیدار با اعضای دولت آمارهای مسئولان دولتی درباره کاهش تورم را درست و خوب خواند اما با در نظر گرفتن واقعیت‌های موجود افزود: «[این] کافی نیست چرا که استمرار تورم دو رقمی برای چند سال پیاپی نامطلوب است و باید تلاش کرد هر قدر ممکن است کم شود.»