شبکه حقوق بشر کردستان نوشت که سامان صیدی معروف به سامان یاسین، خواننده رپ اهل کرمانشاه که از معترضان بازداشت‌شده در اعتراضات پس از قتل ژینا (مهسا) امینی در تهران است، در روز ۳۱ تیر ۱۴۰۲ توسط سازمان زندان‌ها به بیمارستان روان‌پزشکی رازی (امین‌آباد) شهرری منتقل شد.
قاضی ابوالقاسم صلواتی حکم انتقال سامان یاسین را از از زندان رجایی‌شهر کرج به بیمارستان روان‌پزشکی امین‌آباد صادر کرده است. به گفته شبکه حقوق بشر کردستان، انتقال این زندانی سیاسی به بیمارستان روانی در حالی صورت می‌گیرد که حفره بینی او زیر شکنجه در زمان بازجویی پاره شده و مقام‌های زندان تاکنون حق دسترسی به درمان به او نداده‌اند.
سامان یاسین پیش از این انتقال به بیمارستان روانی، از زندان رجایی‌شهر کرج پیام صوتی‌ای منتشر کرد و گفت که بیش از ده ماه است که در این زندان بلاتکلیف است. او گفت که به دستور قاضی صلواتی در تمام این مدت از حق داشتن وکیل تعیینی محروم بوده است.
پس از بازداشت در مهر ۱۴۰۱، سامان یاسین را به اتهام «محاربه» و «اجتماع و تبانی به‌قصد اقدام علیه امنیت کشور» محاکمه و برای او حکم اعدام صادر کردند. این زندانی سیاسی در تاریخ ۲۹ آذر ۱۴۰۱ در مواجه با حکم اعدام، در زندان اقدام به خودکشی کرد که با کمک بهداری زندان از مرگ نجات یافت. در دی ۱۴۰۱ دیوان عالی کشور، به دلیل نقص تحقیقات، حکم اولیه علیه سامان صیدی را نقض و برای بررسی مجدد به دادگاه صادرکننده حکم ارجاع داد. اتهامات او اکنون «اجتماع و تبانی به‌قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» و «اخلال در نظم و آسایش عمومی» اعلام شده است.
بهنام محجوبی، از زندانی‌های سیاسی بازداشت‌شده در رابطه با اعتراضات دراویش گنابادی هم پیش از مرگش در زندان به بیمارستان امین‌آباد منتقل شده بود. محجوبی از بیماری «پانیک اعصاب» رنج می‌برد و طبق اعلام خانواده او و سازمان پزشکی قانونی گواهی «عدم توان تحمل کیفر» برای او صادر کرده بود.
با این حال بهنام محجوبی را در زندان شکنجه و سپس او را در آسایشگاه روانی امین‌آباد بستری کردند. او پس از انتقال مجددش از امین‌آباد به زندان روز هشتم آبان ۱۳۹۹ در حالی که «زبانش هنوز سنگین بود» و قدرت تکلم عادی نداشت، با انتشار فایلی صوتی از درون زندان درباره آنچه بر او امین‌آباد رفته بود، گفت:
«[در امین‌آباد] مرا به شکل صلیب بستند و به من آمپول و قرص دادند. مرا به طور عمد در کنار بیماران خیلی خطرناک نگهداری می‌کردند و این افراد ادرار خود را روی من می‌پاشیدند.»
انتقال زندانی‌های سیاسی به بیمارستان روانی امین‌آباد، سیاست اعمال فشار و «دیوانه‌انگاری» مخالفان سیاسی است که به اجبار و با حکم قاضی صورت می‌گیرد. در پرونده‌های تا کنون مستندسازی شده، نه زندانیان و نه خانواده‌هایشان رضایت به این انتقال نداده بودند.
کیانوش سنجری، زندانی سیاسی، اواسط مرداد ۱۳۹۹ نوشت که به اجبار و بدون رضایت او و یا خانواده او، سازمان زندان‌ها در سال ۱۳۹۵ سنجری را به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل کرد. این زندانی سیاسی نوشت که در آذر ماه ۱۳۹۵ بازداشت و به زندان اوین منتقل می‌شود. بعد از انتقالش از زندان به بیمارستان امین‌آباد، در بدو ورود به او آمپولی تزریق می‌شود که بر اثر آن بی‌هوش شده و وقتی به هوش می‌آید، متوجه می‌شود «داخل یک اتاق پنج نفره روی تخت دراز کشیده و دست راست و پای چپش با دست‌بند و پابند به تخت زنجیر شده است.»