هزاران کارگر پیمانی نفت و گاز از نخستین روز اردیبهشت ۱۴۰۲ دست به اعتصاب زده‌اند. مسئولان حکومتی که در سال‌های قبل اعتصاب کارگران را تکذیب می‌کردند، امسال زبان به تهدید کارگران گشوده‌اند. مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی عسلویه برای بازگشت به کار کارگران ضرب‌الاجل تعیین کرده و گفته است اگر به کار بازنگردند، اخراج می‌شوند و کارگران جدید جایگزین آن‌ها. برخی از منابع خبری از جایگزینی حدود سه هزار کارگر خبر داده‌اند.

واله زمانی

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و گاز در روز ۱۳ اردیبهشت در یک اطلاعیه نوشت: «نه با تهدید به استخدام کارگر جدید و پایان دادن به قراردادها توانستید کاری کنید و نه امروز با تلاش برای مخدوش کردن اعتصابات ما تحت عنوان اینکه پیمانکاران در آن دست دارند، می‌توانید راه به جایی ببرید» تا مشخص شود اعتصاب کارگران همچنان ادامه خواهد داشت.

واله زمانی، عضو شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت و گاز در گفت‌وگو با زمانه از علت اعتصاب کارگران، تهدید و سرکوب کارگران معترض و شرایط تداوم اعتصاب گفته است. او که سال ۱۴۰۱ در جریان بازداشت گسترده فعالان کارگری بازداشت شد و به همین دلیل در لیست سیاه کارگرانی که ورودشان به پروژه‌ها ممنوع است، قرار گرفت، می‌گوید حذف پیمانکاران و افزایش ۷۹ درصدی دستمزد مطالبه فوری کارگران اعتصابی است. این گفت‌وگو را بشنوید.

واله زمانی، عضو شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و گاز

به گفته واله زمانی وضعیت در پروژه‌های نفت و گاز شبیه «اردوگاه کار اجباری» است و در جایی که لوله‌های فلزی هر شش ماه یک بار می‌پوسند، کارگران چگونه با روزی ۱۲ ساعت کار باید دوام بیاورند؟

اعتصاب کارگران پیمانی نفت و گاز از یکم اردیبهشت ۱۴۰۲ آغاز شد. خواسته‌های کارگران عبارتند از:

  • افزایش ۷۹ درصدی دستمزد
  • کاهش روزهای کاری به بیست روز یا همان طرح ۲۰/ ۱۰
  • بهبود کیفیت خوابگاه‌ها و غذا
  • پرداخت دستمزدهای معوق
  • حذف پیمانکاران
  • پرداخت به موقع حق بیمه کارگران