برخی رسانه‌های داخلی از شهریور گذشته تاکنون از مهاجرت پزشکان خبر داده‌اند. «دنیای اقتصاد» اعلام کرده بود که تنها در سال گذشته ۱۶۰ پزشک متخصص قلب ایران را ترک کرده‌اند. بر اساس این گزارش در چهار سال گذشته ۱۶ هزار پزشک عمومی و ۳۰ هزار کادر درمان از کشور مهاجرت کرده‌اند. مقصد برخی از این نیروها عمان یا قطر بوده است. در همان حال بنا به اعلام قبلی وزارت بهداشت، ایران با کمبود حدود ۱۸ هزار پزشک عمومی مواجه است.

رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران نیز اواخر خرداد سال جاری گفته بود که در سال ۱۴۰۰ چهار هزار و ۲۷ پزشک ایرانی درخواست دریافت عدم سوء پیشینه کرده‌اند که البته ممکن است همه آن‌ها هنوز از ایران خارج نشده باشند. اخیراً «رصدخانه مهاجرت ‌ایران» نیز با انتشار گزارشی اعلام کرده بود که ۷۳ درصد پزشکان و پرستاران ایرانی و نزدیک به ۶۰ درصد استادان دانشگاه و دانشجویان ایرانی تمایل به مهاجرت دارند. بر اساس این گزارش ۵۹ درصد دانشجویان و ۶۹ درصد استادان و محققان ایرانی به‌دلیل «مسائل اقتصادی» به دنبال مهاجرت از ایران هستند.

بهرام عین اللهی، وزیر بهداشت در گفت‌وگو با خبرگزاری کار ایران درباره آمار منتشر شده درباره موج مهاجرت پزشکان به خارج از کشور گفت:

«از جامعه پزشکی اگر کسی مهاجرت کند در اروپا، آمریکا، کانادا و انگلیس به او اشتغال نمی‌دهند مگر این‌که کار دیگری انجام دهد، آن کار پزشکی که داخل کشور انجام می‌دهند نمی‌توانند در خارج داشته باشند، البته برخی از کشور‌های حاشیه خلیج فارس، اشتغال می‌دهند، اما آن‌ها هم جمعیت‌شان خیلی کم است حتی به اندازه بعضی از شهر‌های ما نیست.»

یکشنبه گذشته یحیی ابراهیمی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی گفته بود:

«متاسفانه درصد بالایی از پزشکان در حال مهاجرت به کشورهای حوزه خلیج فارس هستند و این ظلمی است در حق مردم و نظام جمهوری اسلامی که نیروی متخصص را تربیت می‌کند اما ارائه خدمات این پزشک باید برای دیگر کشورها باشد.»

رضا لاری‌پور، روابط عمومی سازمان نظام پزشکی در مصاحبه با «انتخاب» درباره علت تمایل پزشکان به مهاجرت گفت:

«الان یک پزشک جوان فارغ التحصیل دیگر امکان زدن یک مطب در شهر‌های کوچک را هم ندارد چه برسد به شهر‌های بزرگ. در حال حاضر در کشور هیچ فضای استخدامی برای پزشکان جوان وجود ندارد. امکان دریافت پروانه مطب هم با توجه به اینکه هنوز فضای کسب و کار برای پزشکان جوان انجام نشده، موجود نیست. همچنین حداقل دو سال در منطقه خاصی باید طرح اجباری بگذرانند.»

این مقام مسئول در ادامه این مصاحبه افزود:

«کشور‌های حاشیه خلیج فارس و کشور‌های خارجی عدد و رقم‌هایی که برای تعرفه‌های دریافتی پزشک، اعلام می‌کنند، رقم کمی نیست و این‌ها جاذبه برای رفتن ایجاد می‌کند. همچنین گذراندن برخی از دوره‌های تحصیلات تکمیلی افراد را راغب می‌کند تا به کشور‌های خارجی بروند. از آن طرف بسیاری از نخبگان ما در کشور ناراحتی و نارضایتی‌شان این است که در هیچ جای سیستم تقریبا جایگاهی ندارند.»

احسان قاضی‌زاده، نماینده مجلس شورای اسلامی آذر سال گذشته اعلام کرده بود، علاوه بر پزشکان، حدود ۳۰۰ هزار نفر از جمعیت دانشگاهی ایران که مدارک کارشناسی ارشد و دکترا داشته‌اند، ایران را ترک کردند.

جمهوری اسلامی نه تنها مسئولیت خروج تحصیلکردگان را به عهده نمی‌گیرد، بلکه در تلاش برای برون‌فکنی، مسئولیت را متوجه رسانه‌های خارج از کشور یا به تعبیر سرکوبگران «رسانه‌های معاند» می‌کند. سعید خطیب‌زاده سخنگوی وقت وزارت خارجه در خرداد سال جاری گفته بود، این رسانه‌ها با ارائه «تصویری مهندسی‌شده و غیرواقعی از داخل ایران و رؤیایی غیر واقعی‌تر از زندگی در اروپا»، زمینه خروج مخاطره‌آمیز و خطرناک برخی شهروندان ایرانی را فراهم می‌آورند.

بهرام عین اللهی، وزیر بهداشت در ادامه مصاحبه با ایلنا تلاش کرد موضوع را بی‌اهمیت جلوه دهد. او گفت:

«ما خیلی نگرانی از این قضیه نداریم، کاری که انجام دادیم این بود که آموزش و تربیت را بالا بردیم تا آنقدر نیرو داشته باشیم که تهدید از سر ما برداشته شود. امسال ۲۵ درصد افزایش ظرفیت دستیاری ایجاد کردیم که به‌طور مثال در سال گذشته ۳ هزار نفر بودند و امسال نزدیک به ۴ هزار دستیار گرفتیم که این‌ها همه متخصص می‌شوند و در کشور مشغول به کار می‌شوند، بنابراین فکر نمی‌کنم نگرانی چندانی وجود داشته باشد. »