مذاکرات میان آمریکا و گروه اسلام‌گرای طالبان حدود دو سال است که با آهستگی پیش می‌رود. در حالی که این مذاکرات در شهر دوحه بین نمایندگان سیاسی طالبان و دیپلمات‌های ایالات متحده آمریکا ادامه دارد، گروهی از فعالان مدنی افغانستانی کارزاری با نام «یک میلیون یک صدا» را راه اندازی کرده‌اند و از سازمان‌های دخیل در روند صلح خواسته‌اند توجه ویژه به حق و حقوق شهروندان افغانستان در جریان مذاکرات داشته باشند.
روند مذاکرات صلح با طالبان جامعه افغانستان را به دسته‌های مخالف و موافق تقسیم کرده است. به نظر می‌رسد خروجی مذاکرات نزدیک‌تر از هر زمان دیگر به نتیجه دلخواه طالبان شده است. در همین حال بخش‌های مختلف جامعه مدنی افغانستان همچون فعالان زن و سازمان‌های اجتماعی، نگران هدر رفتن دستاوردهای خود در راستای رسیدن به دولت و جامعه قانون بنیاداند.
گردانندگان دادخواست «یک میلیون یک صدا» می‌نویسند:
«آزادی بیان و رسانه‌ها، آزادی‌های فردی از جمله آزادی مشارکت در فعالیت‌های مدنی و سیاسی، دسترسی برابر زنان و مردان به آموزش و فرصت‌های شغلی، از حقوق مسلم شهروندی ماست و این احتمال وجود دارد که مذاکره کنندگان برای راضی کردن طالبان به پذیرش آتش‌بس و رسیدن به صلح، حقوق شهروندی مردم را قربانی کنند.»
این دادخواست به ۲۲ زبان مختلف ترجمه شده و خطاب به سازمان‌های دخیل، آمریکا، ناتو و سیاستمداران افغانستان نوشته شده است.
عزیز حکیمی، روزنامه‌نگار و یکی از بنیان‌گذاران کارزار «یک میلیون یک صدا» در گفت‌وگو با زمانه از این کارزار می‌گوید. تاکنون نزدیک به دو هزار نفر این درخواست را امضا کرده‌اند. به گفته عزیز حکیمی: وضعیتی که در ایران پیش آمده در روند این کارزار بی تاثیر نبوده و ممکن است که تعداد امضا به یک میلیون نرسد. حکیمی درباره چالش‌های پیش‌روی این کارزار می‌گوید که گذشته از وضع سیاسی منطقه، بسیاری از شهروندان افغانستانی برای صدای خود حق زیادی قایل نیستند و فکر می‌کنند که این دادخواست را چه امضا کنند و چه نکنند تاثیری در سیاست‌های دولت و یا سازمان‌های بین‌المللی نخواهد داشت. این کارزار به طور پیوسته در شبکه‌های اجتماعی هم‌رسانی می‌شود تا به تعداد امضا هدف‌گذاری شده برسد.