کاروان هزاران پناهجوی آمریکای مرکزی که روز ۱۹ اکتبر / ۲۷ مهر از مرز مکزیک عبور کرد به شهر پیجیجیاپان، واقع در جنوب این کشور رسید و در میدان اصلی شهر توقف کرد. پزشکان و پرستاران داوطلب به کمک آن‌ها آمدند و مردم به آن‌ها غذا و لباس دادند.

هزاران پناهجوی آمریکای مرکزی با وجود خستگی و بیماری به راه خود به سمت آمریکا ادامه می‌دهند.
هزاران پناهجوی آمریکای مرکزی با وجود خستگی و بیماری به راه خود به سمت آمریکا ادامه می‌دهند.

کاروان پناهجویان آمریکای مرکزی که شمار آن‌ها بیش از ۴۰۰۰ نفر برآورد می‌شود پس از دو هفته راهپیمایی از چیاپاس، جنوبی‌ترین ایالت مکزیک عبور می‌کنند تا خود را به آمریکا که هنوز از آن بسیار دور هستند برسانند.

پنج‌شنبه ۲۵ اکتبر / ۳ آبان در میدان اصلی شهر پیجیجیاپان پزشکان و پرستاران داوطلب به بیماری‌های پناهجویانِ خسته رسیدگی ‌کردند. در پنج ساعت نخست یکی از این پزشکان به نام خسوس میراوته بیش از ۱۲۰ نفر را مداوا کرد. بسیاری از آن‌ها که با کفش‌های سندل پلاستیکی در بزرگراه‌ها راه رفته‌اند پاهایشان زخمی شده است.

دکتر خسوس میراوته گفت: «خیلی از آن‌ها به من می‌گویند نمی‌توانند استراحت کنند و باید به راه خود ادامه دهند. واقعاً سخت است. احساس نابودی می‌کنم، بیش از همه به‌دلیل شمار بالای کودکان بی‌آب و بی‌رمقی که دیده‌ام. »

با این حال پناهجویان به راه خود ادامه می‌دهند و قصد دارند روز جمعه خود را به آریاگا در ۱۰۰ کیلومتری ساحل برسانند.

ساکنان شهر پیجیجیاپان همچون دیگر مناطق ایالت چیاپاس، برای کمک‌رسانی به پناهجویان، مداوای آن‌ها و رسیدگی‌های پزشکی و همچنین تأمین آذوقه فعال شدند. برخی خود را به میدان اصلی شهر رساندند و برخی دیگر با خود لباس و ساندویچ و وسایل خواب آوردند.

پناهجویان در شهر ماپاستپک، شهری با ۴۵۰۰۰ نفر جمعیت نیز به همین شکل مورد استقبال مردم قرار گرفتند. در ماپاستپک مقام‌های شهری در میدان اصلی شهر چادرهایی برای پناهجویان تدارک دیدند و از لباس تا غذای کودکان به آن‌ها اهدا شد و پناهجویان تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گرفتند. کلیساهای محلی نیز حمام و غذا در اختیار آن‌ها قرار دادند.

یکی از اهالی شهر پیجیجیاپان به نام سزار کابوکی که با خود ساندویچ‌هایی برای پناهجویان آورده بود، به آسوشیتدپرس گفت: «آن‌ها انسان‌اند. باید برای آن‌ها کاری کرد و به آن‌ها کمک کرد.»

ایالت چیاپاس یکی از فقیرترین ایالت‌های مکزیک است. شهرهایی که بر سر راه پناهجویان قرار دارند برنامه‌ریزی کرده‌اند تا به پناهجویان سرپناهی دهند، از آن‌ها مراقبت‌های پزشکی کنند و مواد غذایی و مواد مورد نیازشان را تأمین کنند.

بسیاری از پناهجویان از مهمان‌نوازی مکزیکی‌ها سپاسگزارند. خوزه کاستلانوس، پناهجویی از شهر ال پروگرسو هندوراس که با همسر و دو فرزند خردسال خود با کاروان پناهجویان همراه است می‌گوید: «باید شهرهایی را که پشت سر می‌گذاریم تمیز نگه داریم.»

بسیاری از این پناهجویان آرزو دارند که با رسیدن به آمریکا زندگی بهتری داشته باشند. آن‌ها به‌دلیل وجود فقر و خشونت در سرزمین‌های خود راهی این سفر طولانی شده‌اند.

با این حال دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرده که نخواهد گذاشت پناهجویان وارد خاک آمریکا شوند. او دوشنبه ۲۲ اکتبر / ۳۰ مهر در واکنش به حرکت پناهجویان به سمت ایالات متحده از لغو یا کاهش کمک مالی به گواتمالا، هندوراس و السالوادور خبر داد. ترامپ گفت این سه کشور تلاش نکردند که مانع از سفر غیرقانونی پناهجویان شوند. او از ارتش آمریکا خواست که از مرزهای کشور با مکزیک محافظت کنند.

یکی از مقام‌های آمریکایی که نخواست نامش فاش شود به آسوشیتدپرس گفته که انتظار می‌رود جیمز متیس، وزیر دفاع آمریکا ۸۰۰ نیروی جدید یا بیشتر برای کنترل مرزهای جنوبی آمریکا با مکزیک به این منطقه اعزام کند. او اما جزئیات بیشتری در این‌باره ارائه نکرد.

کاروان پناهجویان آمریکای مرکزی متشکل از پناهجویان هندوراسی، گواتمالایی و السالوادوری هنوز ۱۶۰۰ کیلومتر تا گذرگاه مرزی مک آلن در تگزاس فاصله دارند اما مسیر این سفر اگر پناهجویان بخواهند از تیخوانا سن دیخو عبور کنند می‌تواند دو برابر شود. این منطقه در آغاز سال جاری میلادی هدف یک کاروان کوچکتر از پناهجویان بود که حدود ۲۰۰ نفر بودند.

این گروه از پناهجویان نیز در حال کوچکتر شدن است. مقام‌های مکزیکی می‌گویند ۱۷۴۰ نفر از آن‌ها به مکزیک پناه برده‌اند و صدها نفر دیگر با اتوبوس به هندوراس بازگشته‌اند. آن‌ها از بیماری، ناتوانی و سرکوب پلیس می‌ترسیدند.

یکی از مقامات کمیسیون حقوق بشر مکزیک می‌گوید پناهجویان می‌توانند در صورت امکان از کامیون‌ها برای عبور رایگان استفاده کنند، اما اگر پولی پرداخت کردند، به دلیل مقررات بیمه باید از کامیون پیاده شوند.

روز پنج‌شنبه، ستون طولانی پناهجویان در امتداد بزرگراه در حرکت بود و خانواده‌ها با کودکان خردسال خود، از مردم درخواست کمک و سوار شدن بر وسایل نقلیه می‌کردند.

بیشتر بخوانید: