بر اساس گزارش منابع موثق «زمانه» زندانیان اعتصابی کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» سهشنبه ۱۰ مهر/ یکم اکتبر در زندانهای اوین (بندزنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرمآباد، زندان نظام شیراز، زندان اسدآباد اصفهان، زندان بم، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائمشهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان اراک علیه اعمال مجازات مرگ از سوی دستگاه قضایی حکومت جمهوری اسلامی دست به اعتصاب غذا زدند.
در بیانیه این کارزار با گرامیداشت یاد کشتهشدگان در جمعه خونین زاهدان و اعلام همبستگی با دادخواهان آمده است:
حکومت استبداد دینی به طور غیرانسانی و سبعانه دستکم ۱۲۰ نفر از نمازگزاران و معترضان مسجد مکی را به خاک و خون کشید و مثل همیشه، هرگز پاسخگو نبوده است و کماکان بیشرمانه دادخواهان را از کُردستان تا تهران و زاهدان و دیگر شهرهای میهن بازداشت و متهم میکند. کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» این جنایات را شدیداً محکوم میکند و همیشه در کنار ماداران دادخواه و خانوادههای دادخواه به مقاومت خود ادامه میدهد.
بیانیه کارزار سهشنبههای نه به اعدام همچنین به تداوم استفاده حکومت جمهوری اسلامی از طناب دار برای تشدید سرکوب، اختناق و ارعاب داخلی در زمان بحران خارجی اشاره کرده است. در بخش دیگری از این بیانیه آمده است:
حکومت اعدام کماکان در حال جابجا کردن مرزهای جنایت و اعدام است؛ تنها با گذشت ۱۰ روز از ماه مهر بیش از ۲۳ نفر را اعدام کرده است و در عملی قرون وسطایی روز گذشته دونفر را در شهر خمین در ملاء عام اعدام کرد و همچنین از ۲۴ شهریور تا ۴ مهر تنها ظرف ۱۰ روز در زندان شیراز ۲۰ نفر را اعدام کرده که این آمار در هیچ کدام از رسانههای داخلی منعکس نشدهاست. آنچه که همیشه بحث اعدامها را جدی میکرده، خصلت پایهایی بودن آن برای حکومت است که یعنی اعدامها با هر اتهامی که انجام میگیرد، هدف نهایی سرکوب و اختناق است و به تجربه دیدهایم که آمار اعدامها همبستگی معناداری با اوضاع داخلی و بینالمللی دارد. به همین دلیل با توجه به شرایط حساس و بحرانهای بینالمللی که حکومت با آن مواجه است، طبعاً وقتی توان حل آن را در بیرون ندارد، در دسترسترین ابزار انتقام، برپا کردن باز هم بیشتر طنابهای دار و بهعبارت دیگر انتقام از زندانیان و محکومان به اعدام است تا هم مشکل خود در ناتوانی مسائل بینالمللی را کتمان کنند و هم ارعاب داخلی را که در این شرایط نیاز بیشتری بدان دارند را اعمال کنند.
زندانیان اعتصابی در این بیانیه نسبت به احتمال افزایش اعدامها و صدور احکام اعدام در هفتههای آتی هشدار داده و نوشتند:
از همین روست که هشدار میدهیم که هفتههای آتی بنا به دلایل مذکور احتمال افزایش اعدامها و احکام اعدام وجود داشته و ابراز نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز داشته، زیرا که آنها اولین سوژه جبران شکستها و ناتوانیهای منطقهای و بینالمللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.
زندانیان از همه فعالان حقوق بشری مستقل و آزاد داخلی و بینالمللی خواستند «صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند که در سکوت خبری اعدام نشوند».
پیوستن زندان اراک به اعتصاب غذا در «سهشنبههای نه به اعدام»
روز یکشنبه ۸ مهر تعدادی از زندانیان سیاسی زندان مرکزی اراک اعلام کردند به کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» میپیوندند و از روز سهشنبه ۱۰ مهر در اعتصاب غذای دستهجمعی علیه اعدام شرکت خواهند کرد.
با پیوستن زندان مرکزی اراک به اعتصاب تعداد زندانهای شرکتکننده در این کارزار به ۲۲ زندان افزایش پیدا کرد.
«سهشنبههای اعتصابی نه به اعدام» از سوی زندانیان سیاسی در ایران از سهشنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲ آغاز شد. سهشنبه هر هفته شمار بیشتری از زندانیان زندانهای مختلف ایران که با اتهامهای گوناگون در حبساند به این کارزار اعتصابی میپیوندند. «سهشنبههای نه به اعدام» به یک صدای اعتراضی و حقخواهانه رسا و پایدار بدل شده است از سوی زندانیان دربندی که بسیاری از آنها شاهد اعدام همبندیهای خود بودهاند.
فراخوان حمایتی از «سهشنبههای نه به اعدام»
سازمان حقوق بشر ایران و کارزار جهانی «نه به اعدام» هفته گذشته اعلام کرد «با همکاری و مشارکت نهادها، سازمانها و گروههای حقوق بشری، مدنی و سیاسی، و کنشگران، کارشناسان و چهرههای سیاسی و مدنی» یک برنامه زنده ۲۴ ساعته را در سهشنبهی پیش از «روز جهانی علیه مجازات مرگ» برای حمایت از جنبش «سهشنبههای نه به اعدام» برگزار میکند.
در این فراخوان از همه «ایرانیان آزادیخواه» ساکن خارج از ایران دعوت شده تا روز سهشنبه ۸ اکتبر/۱۷ مهر اقدامهایی چون تحصن، تظاهرات، میزهای اطلاعاتی در مراکز شهرها، قرار ملاقات با نمایندگان مجلس، مقامهای شهری یا وزارت خارجه کشور محل اقامتشان و همچنین تماس با نهادهای حقوق بشری را سازماندهی کنند. این فراخوان از همه نهادها و سازمانهای مدافع حقوق بشر ایرانی و بینالمللی و همچنین شخصیتهای حقوق بشری، مدنی، سیاسی، هنری، علمی و دانشگاهی ایرانی و غیرایرانی هم دعوت کرده با جلب توجه جهانی به اعدامها در ایران در این برنامه ۲۴ ساعته شرکت کنند.
روز دهم اکتبر که امسال مصادف با ۱۹ مهر خواهد بود روز جهانی مبارزه با مجازات مرگ نام گرفته است. این روز برای حمایت از لغو مجازات اعدام و افزایش آگاهی از شرایط زندانیان محکوم به اعدام نامگذاری شده و برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ از سوی «ائتلاف جهانی علیه مجازات مرگ» برگزار شد. در اینسال دهها سازمان مدافع حقوق بشر از سرتاسر جهان در چارچوب «ائتلاف جهانی علیه مجازات مرگ»روز دهم اکتبر را به عنوان روز جهانی مبارزه با مجازات مرگ تعیین کردند.
این تاریخ از سال ۲۰۰۷ از سوی شورای اروپا و اتحادیه اروپا نیز بهرسمیت شناخته شد.
تداوم اعدامها در زندانهای ایران
دستگاه قضایی حکومت ایران که در ماههای گذشته صدور و اجرای احکام مرگ را بهطرز کمسابقهای سرعت بخشیده است و خود مسئول بالغ بر ۷۰ درصد اعدامهای ثبتشده در جهان است، روز سهشنبه جان حداقل چهار زندانی محکوم به اعدام را در زندانهای سراوان، سمنان و کرمان گرفت.
طبق گزارش «حالوش» بامداد سهشنبه ۱۰ مهر دو زندانی به نامهای دستگیر ساسولی و رشید سپاهی را به اتهامهای مربوط به جرایم مواد مخدر در زندانهای سراوان و سمنان اعدام کرده اند. این دو زندانی به ترتیب در روزهای یکشنبه و دوشنبه گذشته جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل شده بودند. خبرگزاری رسمی قوه قضائيه (میزان) هم بهنقل از حجتالاسلام ابراهیم حمیدی، رئیس کل دادگستری استان کرمان از اجرای حکم اعدام دو نفر در زندان مرکزی کرمان خبر داد که به اتهامهای «تجاوز به عنف» و «سرقت» به اعدام محکوم شده بودند. اتهامهایی که همراهی بخشی از افکار عمومی را برای اعمال مجازات مرگ با خود دارند.
سازمان حقوق بشر ایران، مستقر در نروژ در هفته گذشته در گزارشهای جداگانه تأیید کرد که دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در فاصله دوشنبه ۲۶ شهریور تا چهارشنبه ۴ مهر دستکم ۱۴ مرد زندانی را که با اتهامهای مربوط به مواد مخدر یا قتل به اعدام محکوم شده بودند، در زندان عادلآباد شیراز اعدام کرده و با این حساب در دو هفته گذشته جان حداقل ۱۹ زندانی را تنها در یک زندان گرفته است.
همچنین چهار زندانی بهنامهای مصطفی امانی، نصرالله پیراسته، آرمان عطایی و رامین پورصفر که با اتهامهای مربوط به «مواد مخدر» و یا «قتل عمد» به اعدام و یا قصاص نفس محکوم شده بودند، طی روزهای چهارشنبه ۲۱ شهریور ماه و دوشنبه دوم مهر در زندان مرکزی لاکان رشت اعدام شده اند.
یک زندانی دیگر بهنام محمود عطایی که با اتهام «قتل عمد» به قصاص نفس (اعدام) محکوم شده بود و یک زندانی بلوچ بهنام امانالله نهتانی را هم پنجشنبه پنجم مهر بهترتیب در زندانهای دستگرد اصفهان و مرکزی زاهدان اعدام کرده اند.
به تأیید سازمان حقوق بشر ایران، مقامهای جمهوری اسلامی تنها درصد بسیار کمی از اعدامها را اعلام رسمی میکنندو رسانهها و مراجع رسمی ایران از مجموع ۱۰۰ اعدام ثبتشده در ماه اوت سال جاری میلادی، تنها شش مورد (شش درصد) را اعلام کرده اند.
اکثر دولتهای جهان مجازات اعدام را بهعنوان یک مجازات غیرانسانی و ابزاری برای گرفتن جان انسانها، بهطور کامل کنار گذاشتهاند. تا پایان سال ۲۰۲۳ میلادی دستکم ۱۱۲ کشور بهطور کامل در قانون و عمل و ۱۴۴ کشور در عمل مجازات اعدام را لغو کردهاند. پاکستان هم سال گذشته مجازات اعدام را برای جرایم مرتبط با مواد مخدر لغو کرد.
حکومت ایران اما همچنان بهرغم اعتراضها صدور و اجرای حکم اعدام را افزایش میدهد و به تأیید نهادهای حقوق بشری از این مجازات برای سرکوب و انتقامجویی از معترضان و مخالفان خود استفاده میکند.
متن کامل بیانیه سی و ششمین هفته «سهشنبههای نه به اعدام»
سیوششمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» با پیوستن زندان اراک در ۲۲ زندان مختلف ادامه دارد
ضمن گرامیداشت یاد جانباختگان جمعه خونین در زاهدان که در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، حکومت استبداد دینی بهطور غیرانسانی و سبعانه دستکم ۱۲۰ نفر از نمازگزاران و معترضان مسجد مکی را به خاک و خون کشید و مثل همیشه، هرگز پاسخگو نبوده است و کماکان بیشرمانه دادخواهان را از کردستان تا تهران و زاهدان و دیگر شهرهای میهن بازداشت و متهم میکند.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» این جنایات را شدیداً محکوم میکند و همیشه در کنار ماداران دادخواه و خانوادههای دادخواه به مقاومت خود ادامه میدهد. حکومت اعدام کماکان در حال جابجا کردن مرزهای جنایت و اعدام است؛ تنها با گذشت ۱۰ روز از ماه مهر بیش از ۲۳ نفر را اعدام کرده است و در عملی قرون وسطایی روز گذشته دونفر را در شهر خمین در ملاء عام اعدام کرد و همچنین از ۲۴شهریور تا ۴ مهر تنها ظرف ۱۰ روز در زندان شیراز ۲۰ نفر را اعدام کرده که این آمار در هیچ کدام از رسانههای داخلی منعکس نشدهاست. آنچه که همیشه بحث اعدامها را جدی میکرده، خصلت پایهایی بودن آن برای حکومت است که یعنی اعدامها با هر اتهامی که انجام میگیرد، هدف نهایی سرکوب و اختناق است و بهتجربه دیدهایم که آمار اعدامها همبستگی معناداری با اوضاع داخلی و بینالمللی دارد. بههمین دلیل با توجه به شرایط حساس و بحرانهای بینالمللی که حکومت با آن مواجه است، طبعاً وقتی توان حل آن را در بیرون ندارد، در دسترسترین ابزار انتقام، برپا کردن باز هم بیشتر طنابهای دار و به عبارت دیگر انتقام از زندانیان و محکومان به اعدام است تا هم مشکل خود در ناتوانی مسائل بینالمللی را کتمان کنند و هم ارعاب داخلی را که در این شرایط نیاز بیشتری بدان دارند را اعمال کنند.
از همین روست که هشدار میدهیم که هفتههای آتی بنا به دلایل مذکور احتمال افزایش اعدامها و احکام اعدام وجود داشته و ابراز نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز داشته[ایم]، زیرا که آنها اولین سوژه جبران شکستها و ناتوانیهای منطقهای و بین المللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.
لذا از همه فعالان حقوق بشری مستقل و آزاد داخلی و بینالمللی میخواهیم صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند که در سکوت خبری اعدام نشوند.
یکشنبه ۸ مهر جمعی از زندانیان سیاسی زندان اراک در بیانیهای که در رسانهها منتشر شدهبود، اعلام کردند که در سیوششمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» اعتصاب غذا خواهند کرد و از این پس همراه با این کارزار در سهشنبه هر هفته در اعتصاب غذا خواهند بود.
بنابراین این کارزار در ۳۶ امین هفته خود با پیوستن «زندان اراک» سهشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۳ در ۲۲ زندان در اعتصاب غذا خواهند بود. زندانهای اعتصابی کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» تا کنون شامل زندانهای زیر است:
زندان اوین(بندزنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرمآباد، زندان نظام شیراز، زندان اسدآباد اصفهان، زندان بم، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائمشهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان اراک.
#کارزار_سهشنبههای_نه_به_اعدام
۱۰مهر ۱۴۰۳