خامنه‌ای، به عنوان رهبر نظام، مثل همیشه پیامی به مناسبت سال تحویل داد و مثل همیشه اسمی برای سال تعیین کرد: امسال شد «سال کالای ایرانی». این نامگذاری در وضعیتی انجام می‌شود که چرخ تولید در ایران به سختی می‌چرخد، کارگران مدام بیکار می‌شوند یا مجبورند بدون دستمزد کار کنند. رهبر نظام هیچ اشاره‌ای به موج اعتراض و اعتصاب در کارخانه‌ها نکرد.

یک کالای مورد حمایت دولتی: عبای آخوندی، محصول کارگاهی در مازندران. معلوم نیست مواد اولیه از کجاست.
یک کالای مورد حمایت دولتی: عبای آخوندی، محصول کارگاهی در مازندران. معلوم نیست مواد اولیه از کجاست.

ولی فقیه حرکت‌های اعتراضی را که در دی‌ماه برآمد می‌یافتند در پیام نوروزی نیز زیر مقوله «اغتشاش» برد و سپس راه‌پیمایی‌های دولتی را «حضور ملت» نام نهاد. او همچنین  شرکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری و شوراها را به حساب پیروزی نظام گذاشت.

خامنه‌ای در زمینه سیاست خارجی نیز کارنامه جمهوری اسلامی موفق دانست. او در حالی که عرصه بر رژیم هم در سطح جهانی و هم منطقه‌ای تنگ‌تر از سال پیش شده مدعی شد که توانسته‌اند «تهدیدها» را به «فرصت» تبدیل کنند. در این قسمت او واژه محبوبش یعنی «دشمن» را مستقیما به کار نبرد. همچنین در مورد برجام و فشار بر دولت ایران برای محدود کردن برنامه موشکی‌اش ساکت ماند. «تهدید» دست کم در این پیام به احتیاط و کنترل زبان خود تبدیل شده است.

خامنه‌ای: «همه باید سخت کار کنند»

ولی فقیه در سخنرانی روز اول عید حرف‌های اصلی‌اش را خواهد زد. به نظر می‌رسد که می‌خواهد برنامه رفع بحران بدهد آن هم در شکل «همه باید سخت کار کنند». بحران اما فرا گیر شده و مخاطب اصلی سخن رهبر دستگاه امنیتی او خواهد بود. احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری که زمانی خامنه‌ای گفته بود با او همنظری دارد، در دو نامه به او بحران را تشریح کرده و برای رفع آن برنامه داده است. برنامه‌ای در قالب «کالای ملی» و  «همه باید سخت کار کنند» حتا نمی‌تواند برای مدیران نظام در مقایسه با برنامه احمدی‌نژاد جلوه‌ای داشته باشد از آنچه ولی فقیه به آن «بصیرت» می‌گوید.

پیام نوروزی ۱۳۹۷ خامنه‌ای به احتمال بسیار این گونه به عنوان نمودی از «بی‌بصیرتی» او ثبت تاریخی می‌شود: او درک نمی‌کرد در مملکت چه می‌گذرد.

نمایی از آنچه در ایران می‌گذرد: