شکنجه می‌کنند، اقرار می‌گیرند، می‌کشند. این چکیده نظام قضایی جمهوری اسلامیست به روایت مینا احدی، فعال سیاسی مقیم آلمان.
محمود هاشمی شاهرودی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام که نامش به عنوان یکی از گزینه‌های جانشینی علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی مطرح است، پیش از صادق آملی لاریجانی، قاضی‌القضات فعلی ایران، از ۲۴ مرداد ۱۳۷۸ تا ۲۴ مرداد ۱۳۸۸ ریاست قوه قضاییه را به عهده داشت. در دوران ریاست او بر دستگاه قضا بیش از دو هزار نفر از جمله عده زیادی از متهمان که هنوز به سن قانونی نرسیده بودند، اعدام شدند. به گواه بسیاری از وکیلان، حقوقدانان، فعالان مدنی، سیاسی و حقوق بشری و … بسیاری از احکامی که امضای او پای آنهاست، ناعادلانه بوده‌اند و باعث قربانی شدن جان و تباه شدن عمر بسیاری از شهروندان در ایران شده‌اند.
هاشمی شاهرودی اما حالا بیمار است. او که گرفتار تومور مغزی شده، در روزهای گذشته برای درمان بیماری‌اش سر از آلمان و درمانگاه خصوصی پروفسور مجید سمیعی درآورده بود (خبری که ابتدا از سوی نزدیکان او تکذیب می‌شد).
ماجرا از زاویه‌ای دیگر: روحانیان اغلب شفای مردم را محصول دعا و نذر برای امامان و امامزادگان میدانند و همچنین معتقدند که «ما در ایران بهترین دکترها را داریم.»
و باز ماجرا از زاویه‌ای دیگر: مجید سمیعی، دکتر یا پرفسور، حالا چند سالی‌ست به ایران رفت و آمد دارد. در تلویزیون «فخر ملی» معرفی می‌شود و البته که «خیّری» که می‌خواهد «خدمت» کند. همین چند وقت قبل، وقتی که پرونده فساد شهرداری تهران و محمدباقر قالیباف عمومی بود و محل جدل دو جناح سیاسی، فاش شد که آقای پرفسور شریک است با همسر شهردار. همان وقت‌ها هم پرفسور، قالیباف را در آغوش گرفت و زحمات او برای «زندگی بهتر» در تهران را ستود: ماجرای دکتر سمیعی، هاشمی شاهرودی: یقه سفیدهای میان‌مایه
حضور هاشمی شاهرودی در هانوفر آلمان اما خشم بسیاری از ایرانیان معترض را برانگیخت. چند شکایت علیه او مطرح شد و عده‌ای به دادخواهی در مقابل کلینیک دکتر سمیعی، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
دادستان آلمان بر اساس شکایت‌های فولکر بک، سیاستمدار آلمانی عضو حزب سبزها، انجمن کردهای مقیم آلمان و انجمن کارگاه برای رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس سابق قوه قضاییه پرونده‌ای تشکیل داده است. شعله پاکروان، مادر ریحانه جباری هم علیه محمود هاشمی شاهرودی به دادستان آلمان شکایت برد و اعلام جرم کرد.
البته در مقابل، عده‌ای هم از حقوق بیمار گفتند و قبح برگزار کردن تجمع و فریاد زدن و شعار سر دادن در مقابل ساختمانی که بیماران در آن آسوده‌اند و حتی بوق زدن هم در اطراف آن ممنوع است.
فارغ از این روایت‌ها، محمود هاشمی شاهرودی اما از آلمان گریخت: روزنامه «بیلد» گزارش داده است هواپیمای حامل او و هیأت همراهش، ساعت ۱۴ به وقت محلی فرودگاه هامبورگ را به مقصد تهران ترک کرده است: هاشمی شاهرودی از آلمان فرار کرد
آیا فرار او می‌تواند به معنای پایان دادخواهی از او و سیستم قضایی جمهوری اسلامی باشد؟ چه‌طور می‌توان دادخواهی از او را به دادخواهی از سیستم قضایی جمهوری اسلامی تبدیل کرد و تلاشها در زمینه این دادخواهی تا چه حد می‌توانند به نتیجه مطلوب دادخواهی‌کنندگان برسند؟
مینا احدی، فعال سیاسی مقیم آلمان و مهران براتی، از فعالان حقوق بشر آلمان به این پرسش‌های زمانه پاسخ داده‌اند.
مینا احدی: «به نظر من این یک فرصت مناسبی بود برای روشن کردن چهره کریه سیستم قضایی جمهوری اسلامی. … و اینکه توجه رسانه‌های آلمان و میلیون‌ها بیننده به این موضوع جلب شد، یک موفقیت بود. دادستانی آلمان هم یک پرونده باز کرده و وکیلان ما هم در تلاشند تا به این پرونده رسیدگی و حکمی صادر بشود چون افراد زیادی اینجا آمده‌اند و {علیه هاشمی شاهرودی} اعلام جرم کرده‌اند. به نظر من ادامه این روند خود می‌تواند موثر باشد و ما سعی خواهیم کرد ادامه پیدا بکند. این جریان همچنین نشان داد که سران جمهوری اسلامی هر جا بروند ایرانی‌ها می‌توانند علیه آنان اعلام جرم کنند و شکایت کنند و این بخشی از جنبش دادخواهی مردم در ایران است.»
مهران براتی: «… برای رسیدگی به این پرونده لازم می‌بود که دادستان کل ایشان را می‌خواستند و تحقیق می‌کردند و ایشان را در اینجا نگه می‌داشتند جایی در منزلی و تحت نظر می‌بودند تا دادستان تحقیقات خودش را انجام بدهد تا ببیند که آیا می‌شود ایشان را دستگیر کرد و علیه‌شان اعلام جرم کرد یا نه؟ این که ایشان را گذاشتند که به ایران برگردد یک علت اساسی سیاسی دارد. دادستانی کل به یک شکلی تحت نظارت وزارت دادگستری و دولت است و احتمالا برای اینکه الان درگیری بیشتری با جمهوری اسلامی پیدا نشود (بر سر کشتاری که در این پرونده مطرح است)، از مساله قضایی استفاده کرده‌اند و اینکه دادستان فعلا نتوانسته است به کارش برسد. از سوی دیگر اعلام جرم دادستانی آلمان علیه هاشمی شاهرودی به اتهام کشتار سیستماتیک در قوه قضاییه، باید “جنایت علیه بشریت” باشد و باید در دادگاه لاهه مطرح شود.»
گفت‌وگوی نسیم روشنایی با این دو فعال سیاسی و حقوق بشری مقیم آلمان را از اینجا بشنوید: