عباس کیارستمی کارگردان بزرگ سینمای ایران، ۴ ژوئیه سال جاری پس از سکته مغزی در بیمارستانی در پاریس درگذشت. از آن زمان تاکنون علل مرگ او همچنان مورد بحث است. روزنامه لوموند چندی پیش نوشت: «چه کسانی عامل جان باختن این کارگردان نامدار هستند؟»
ما اما وارد این بحث‌ها نمی‌شویم. برای بزرگداشت خاطره کیارستمی که هنرمندی چند وجهی بود و تنها نخل طلای جشنواره فیلم کن را هم برای سینمای ایران به ارمغان آورد، به یاد گفت‌و‌گوی بلندی افتادم که در پاریس با ایران درودی، یکی از برجسته‌ترین نقاشان معاصر ایران و نویسنده کتاب «فاصله دو نقطه…» انجام دادم.
ایران درودی متولد ۱۳۱۵ در مشهد، به عنوان نقاش شهرت دارد. در پاریس و بروکسل در زمینه هنر و در نیویورک در رشته تهیه‌کنندگی و کارگردانی برنامه‌های تلویزیون تحصیل کرده. نمایشگاه‌های نقاشی او از سال ۱۳۳۷ در ایران و کشورهای جهان برگزار می‌شود. از ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۱ نیز فیلم‌های مستند بسیاری در زمینه «شناسایی هنر» برای تلویزیون ایران ساخته است.
«فاصله دو نقطه…» (۱۳۷۵) خاطرات داستان‌گونه او از دوران کودکی تا حال است که تاکنون ده بار تجدید چاپ شده.
در گفت وگوی بلند با ایران درودی که طی سه روز از رادیو زمانه پخش شد این هنرمند ایرانی به نخستین نمایش فیلم «ایران درودی؛ نقاش لحظه‌های اثیری» ساخته بهمن مقصودلو اشاره کرده بود که روایت فرازها و فرودهای زندگی اوست.
ایران درودی همچنین خاطره‌ای از دیدار غیرمنتظره‌اش با عباس کیارستمی در یک مؤسسه چاپ و فتوکپی روایت کرد. حاصل آن دیدار پوستری‌ست که بعدها در هزاران نسخه منتشر شد و به گفته ایران درودی از کارهای هنرمندانه و ماندگار کیارستمی‌ست.
این بخش از گفت‌و گو با ایران درودی را یک بار دیگر می‌شنوید:
بیشتر بخوانید:
این کار اسمش ابتکار نیست، سانسور است.
کرماشانی / 03 September 2016