زندانیان سالن ۱۸ زندان رجایی‌شهر در دومین شب سال نو هجری خورشیدی شاهد یک درگیری شدید گروهی بودند که به مرگ یک زندانی و به کما رفتن زندانی دیگری منجر شده است.
خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، از مضروب شدن عده زیادی از زندانیان و حال وخیم سه زندانی خبر داده است.
یکی از زندانیان این زندان به رادیو زمانه می‌گوید که این دعوا بین دو گروه و بر سر مواد مخدر و طلب (بدهکاری) بوده و هر دو گروه هم کاملا مسلح بوده و هستند.
به گفته این شاهد عینی، نیروهای گارد زندان هنگام وقوع این درگیری از ورود به سالن خودداری کرده‌اند.
روایت این زندانی زندان رجایی‌شهر را از اینجا بشنوید:
جو زندان رجایی‌شهر اما همچنان متشنج است.
این زندان در دسته‌بندی سازمان زندان‌ها به متهمان جرائم خشن اختصاص دارد، گرچه عده زیادی از زندانیان عقیدتی-سیاسی هم در این زندان دوران محکومیت‌شان را پشت سر می‌گذارند.
زندانی‌ای که از سالن ۱۸ با رادیو زمانه گفتوگو کرده است می‌گوید که همبندی‌هایش به چاقو، قمه و حتی شمشیر مسلح هستند و دعواهای‌شان تقریبا همیشه گروهی است.
او از بابک غیاثی به عنوان زندانی محکوم به اعدام به اتهام قتل یاد می‌کند که به دلیل جراحت‌های شدید حاصل از درگیری، در بهداری زندان جان خود را از دست داده است. غلام شکری زندانی دیگری‌ست که به کما رفته است.
به گفته او که از پیش از سال ۹۰ در زندان رجایی‌شهر است، در حال حاضر مرگ زندانی‌ها در چنین درگیری‌هایی، عادی تلقی می‌شود: «قدیم‌ها بهداری اتاق عمل داشت و به سرعت رسیدگی می‌کردند و خیلی کم می‌شد که آدم‌ها بمیرند. حتی اگر چند جای ریه سوراخ می‌شد مثلا؛ با این حال کم می‌شد آدم بمیرد. ولی الان نه. الان همان جا آدم را ول می‌کنند. یک ساعت شاید هم بیش‌تر طول می‌کشد تا دستور از رییس زندان بگیرند. خب رییس زندان هم نوروز است، شب است، نصف شب است، نیست. تا بیایند دستور و این‌ها را بگیرند، احتمالا طرف مرده است.»
این زندانی بهداری فعلی زندان رجایی‌شهر را یک دندان‌پزشکی کثیف می‌داند که قرص سرماخوردگی و آنتی بیوتیک هم می‌دهد. جایی که «قدیم‌ها یک بیمارستان کامل» بوده: «بعد از این‌که آقای مردانی آمد، حدود سال ۹۰-۹۱، دست به یک سری اصلاحات زد تا مخارج زندان را پایین بیاورد. یکی از اصلاحاتش هم همین نابود کردن بهداری بود که ظاهرا مخارج زیادی روی دست‌شان گذاشته بود. الان کسی که خونریزی شدید دارد، می‌اندازندش یک گوشه و می‌گویند مرد هم که مرد. مخصوصا الان که نوروز است و هیچ مسئولی هم نیست و در همه سالن‌ها هم بسته است.»
شرایط زندان رجایی‌شهر در حالی چنین گزارش می‌شود که علی‌اصغر جهانگیر، رییس سازمان زندان‌ها، دوازدهم اسفند ماه امسال و در حاشیه سی و یکمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو گفت که «امروز زندان‌های ایران از نظر رعایت حقوق زندانیان در سطح بسیار بالایی قرار دارد و نه تنها در منطقه خاورمیانه بی‌نظیر است، بلکه در سطح دنیا نیز کم‌نظیر است.»
او از رعایت مسائل حقوقی و انسانی زندانیان خبر داد و گفت که آموزش، بهداشت و درمان در اختیار تمامی زندانیان قرار دارد.
گارد دخالت نمی‌کند
زندانی طرف گفتوگو با رادیو زمانه درباره نحوه دخالت گارد زندان در چنین درگیری‌هایی می‌گوید که گارد می‌داند زندانی‌ها به سلاح سرد مسلح هستند و به همین دلیل هم وقتی دعوا می‌شود، پشت در سالن منتظر می‌ماند تا دعوا تمام شود و هیچ دخالتی نمی‌کند: «حتی اگر جلوی چشم‌شان ۵۰ نفر هم با چاقو بریزند سر یک نفر، دخالت نمی‌کند. وقتی همه چیز خوب تمام شد و همه چیز به پایان رسید، آن‌وقت می‌آیند و دنبال چاقو و قمه و … می‌گردند و کشته‌ها و مجروح‌ها را هم با خودشان می‌برند.»
به گفته این زندانی، چنین اتفاقی در هر زمانی ممکن است بیفتد اما نوروز مسئولان نیستند و در مرخصی به سر می‌برند و …، و به همین دلیل هم بدترین روزهای سال هستند: «درها کاملا بسته‌اند. هواخوری نداریم و ارتباطی با دیگر سالن‌ها وجود ندارد. گارد هم رفته مرخصی و تعداد کمی‌شان هستند.»
او درباره اعزام زندانیان به مراکز درمانی بیرون از زندان هم می‌گوید: «در حد دوختن زخم‌ها در بهداری انجام می‌شود، اما اینجا عادی‌ست که اگر کسی چاقو خورد، بیندازندش یک گوشه و بروند. این وقت تلف کردن باعث مرگ آدم‌ها می‌شود و در این مورد هم زندانی با زندانی هیچ فرقی برای‌شان ندارد. از آن طرف هم یک روز آمبولانس دارند، بنزین ندارد. یک روز آمبولانس خراب است. یک روز راننده‌اش رفته یک جا دور بزند و …. چون یک نفر در سال ۹۰ از این راه فرار کرده، حالا تا مطمئن نشوند طرف ۱۰ دقیقه دیگر می‌میرد، دستور اعزامش را نمی‌دهند.»