سودابه بلالی، مادر سروناز احمدی اعلام کرد حال این مترجم، مددکار اجتماعی و فعال حقوق کودکان که بیش از ۱۶ ماه است در زندان در حبس است بسیار نامساعد است و به‌دلیل اعتصاب دارو وخیم‌تر شده است. سروناز احمدی از ۱۷ شهریور تاکنون «در اعتراض به نحوه رسیدگی پزشکی و ممانعت از مرخصی درمانی، دست به اعتصاب دارو زده و مصرف داروهای ضروری را متوقف کرده است». سودابه بلالی یکشنبه اول مهر در حساب اینستاگرام خود درباره وضعیت سروناز احمدی نوشت: «۲۳ مرداد پزشک وضعیت سروناز را اضطراری دانست و ما درخواست مرخصی اضطراری درمانی کردیم. حدود یک ماه و دو هفته گذشته است. از سوم خرداد سروناز یک‌سوم حبسش را گذرانده و از نظر قانونی امکان آمدن به مرخصی را دارد. حدود چهار ماه گذشته [است]. سروناز از ۱۷ شهریور در اعتصاب داروست. داروهای صرع و اعصاب (مربوط به اضطراب) را مصرف نمی‌کند. دو هفته گذشته. با قطع داروها اسپاسم‌های عضلانی عصبی موضعی دارد، سردرد‌های مداوم، بی‌خوابی و... شش روز پیش دوباره دچار حمله شد اما چون در اعتصاب است آرامبخش هم دریافت نمی‌کند.» مادر سروناز احمدی تأکید کرد که به‌رغم پیگیری خانواده مقام‌های قضایی همچنان اجازه مرخصی به او نداده‌ اند: «ما مدام از مراجع قانونی پیگیر و نگران هستیم و بیش از این از دستمان بر نمی‌آید... گویا در حالت عادی روند درخواست مرخصی همین‌قدر طولانی‌ست. برای چندین نامه باید منتظر جواب ماند. همچنان امیدواریم این روند با توجه به وضعیت اضطراری سروناز تسریع شود.» به گفته او تاریخ جدیدی که برای پیگیری وضعیت سروناز احمدی اعلام شده ۱۱ روز دیگر است. هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران پیشتر به نقل از یک منبع آگاه نوشته بود: «سروناز احمدی وقتی که دچار پانیک اتک می‌شود، بدنش قفل می‌شود. او که از ۱۷ شهریور، دست به اعتصاب دارو زده، چندین بار این حملات به او دست داده و همبندی‌هایش او را به بهداری زندان بردند که آنجا تنها به تزریق آمپول عضلانی اکتفا کردند. امکان تکرار این حملات وجود دارد و برای او خطرناک است». این منبع افزوده بود: «سروناز در صورت موافقت با آزادی مشروط و یا اعزام به مرخصی درمانی به اعتصاب خود پایان خواهد داد.» ماموران امنیتی آبان ۱۴۰۱ سروناز احمدی را به همراه همسرش، کامیار فکور بازداشت کردند. دادگاه انقلاب احمدی را به سه سال و شش ماه حبس محکوم کرد. ۱۶ ماه از این محکومیت طی شده است و بر اساس قوانین جزائی در ایران، زندانیان پس از یک سوم دوره محکومیت می‌توانند به صورت مشروط آزاد شوند.